Το όνομα του ταγματάρχη επ’ ανδραγαθία Χαράλαμπου Κοσμαδάκη θα φέρει από εδώ και στο εξής ο κεντρικός δρόμος των Κάτω Καλεσών, με απόφαση του Δήμου Γαζίου.

Η μετονομασία θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο λαμπρής εκδήλωσης που θα λάβει χώρα αύριο Κυριακή 21 Ιουλίου, στις 11 το πρωί, και την οποία διοργανώνουν ο Δήμος Μαλεβιζίου και η Τοπική Κοινότητα της περιοχής.

Ο Χαράλαμπος Κοσμαδάκης ήταν πατέρας της δικηγόρου και αντιπροέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου Κατερίνας Κοσμαδάκη, η οποία είναι παντρεμένη με τον θωρακοχειρουργό και νεοεκλεγέντα δημοτικό σύμβουλο Ηρακλείου Γιάννη Δροσίτη.

Ο Χαράλαμπος Κοσμαδάκης γεννήθηκε στα Καλέσα του δήμου Μαλεβιζίου το 1918. Ήταν παιδί πολύτεκνης οικογένειας. Ο πατέρας του λεγόταν Μιχάλης και η μητέρα του Στυλιανή. Αδέλφια του ήταν οι Γιώργος, Κατερίνα, Μανόλης, Καλλιόπη, Αντώνης, Μαρία, Νίκος και Γιάννης, από τα οποία δεν είναι κανείς εν ζωή. Στις 19/9/1939 κατατάχτηκε στο 43 Σύνταγμα Πεζικού. Μετατάχθηκε στον ΧΙΙ Συνοριακό Τομέα από τις 26 Οκτωβρίου 1940 έως τις 15/2/1941. Εκεί ηρωικά συμμετείχε στο Έπος του ’40 στις μάχες κατά των εισβολέων Ιταλών στα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως υπαξιωματικός στο 83ο Σύνταγμα Πεζικού - μετά την κατάρρευση του μετώπου στα οχυρά Ρούπελ της Γραμμής Μεταξά εισήλθε στην Τουρκία από τις 15/2/1941 έως τις 9/4/1941 - από όπου θεωρήθηκε απολυθείς, αφού ο πόλεμος για την υπό κατάληψη Ελλάδα θεωρητικά είχε λήξει.

Ο Χαράλαμπος Κοσμαδάκης εντάσσεται στην Εθνική Αντίσταση από την 1η/6/1941. Τον συναντάμε να υπηρετεί στη Μέση Ανατολή, στη νεοσυσταθείσα στην Αίγυπτο 1η Ελληνική Ταξιαρχία. Η 1η Ελληνική Ταξιαρχία συμμετείχε στις επιθέσεις που πραγματοποιούσε η 50ή Βρετανική Μεραρχία και συνέβαλε στη συμμαχική νίκη του Ελ Αλαμέιν, χαρίζοντας τιμές και δόξες στα ελληνικά Όπλα. Εκεί ο Χαράλαμπος Κοσμαδάκης ονομάζεται επιλοχίας επ’ ανδραγαθία και του απονέμεται ο Πολεμικός Σταυρός Γ’ Τάξεως για την πολεμική του δράση σε επιχειρήσεις στις ερήμους της Βόρειας Αφρικής εναντίον της στρατιάς του Ρόμελ. Ακολούθως τον συναντάμε στην περιβόητη 3η Ελληνική Ταξιαρχία, γνωστή αργότερα και ως “Ταξιαρχία του Ρίμινι”. Η 3η Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία εμπλέκεται σε μια σειρά από μάχες με αποκορύφωμα τη θρυλική μάχη του Ρίμινι ή του Ρουβίκωνα.

Η σπουδαία μάχη αυτή ήταν μια καθοριστική στρατιωτική αναμέτρηση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου δοξάστηκαν και πάλι τα ελληνικά Όπλα. Τις πρωινές ώρες της 21ης Σεπτεμβρίου εισήλθε πρώτη στο Ρίμινι, όπου ύψωσε την ελληνική σημαία στο Δημαρχείο της πόλης. Στη θρυλική αυτή μάχη του Ρουβίκωνα ή μάχη του Ρίμινι, ο Χαράλαμπος Κοσμαδάκης τραυματίζεται βαρύτατα, φέρων πολλαπλά τραύματα γλουτών, οσφύος, κνημών, στη βάση του δεξιού ημιθωρακίου στον αριστερό βραχίονα και μείζονα θωρακικό από χειροβομβίδα. Για την ηρωική του συμμετοχή στις μάχες αυτές τού απονέμεται το μετάλλιο εξαίρετων πράξεων (5/11/1944), που απονέμεται για εξαιρετικές πράξεις και εξαίρετη ικανότητα σχετικά με τη διοίκηση και οργάνωση μονάδας στο πεδίο της μάχης, ή οπουδήποτε, κατά τη διεξαγωγή διατεταγμένης πολεμικής ενέργειας.

Στη συνέχεια τον συναντάμε να υπηρετεί στον Ανεξάρτητο Λόχο Τυφεκιοφόρων στην Ιταλία από τις 9/2/1944 έως τον Μάιο 1944, στον 3ο Λόχο Φρουρών στην Ιταλία από τον Μάιο 1944 έως τις 11/10/1944 και ξανά στην ΙΙΙ Ε.Ο. Ταξιαρχία (10/9/1944). Στις 19/11/1944 του απονέμεται το μετάλλιο του Αγίου Μάρκου, ενώ στις 30/11/1945 απολύθηκε των τάξεων του στρατού και στις 17/2/1947 κατατάχθηκε εκ νέου στο Κέντρο Εκπαίδευσης Μονάδων Καταδρομών με ατομική πρόσκληση και έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του Εθνικού Στρατού κατά τον εμφύλιο πόλεμο, υπηρετώντας στα βουνά της Μακεδονίας.

Στις 23/8/1947 τοποθετήθηκε στην Α’ Δ/νση Μονάδων Καταδρομών και στη δύναμη του Κέντρου Εκπαίδευσης Μονάδων Καταδρομών. Ονομάστηκε ανθυπολοχαγός Πεζικού από 17/10/1948 (ορκίστηκε 16/10/1949). Στις 12/11/1948 τραυματίστηκε στη θέση Κάμινο Βιτσίου (φέρων τραύμα αρ. μετωπιαίας χώρας) και στις 12/4/1949 τραυματίζεται ξανά στον Πύργο Σκρατσιάνης και νοσηλεύεται εκ νέου σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Στις 13/8/1949 μονιμοποιήθηκε λόγω ανδραγαθίας (13/8/1949, Β.Δ. Εγκ. 379/49). Στις 2/11/1949 του απονέμεται το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας, ελληνικό πολεμικό παράσημο, ύψιστη διάκριση για ανδρεία και πολεμική αξία. Στις 4/5/1950 μετατάσσεται σε κατάσταση πολεμικής ετοιμότητας μετά από γνωμάτευση της Ανώτατης Στρατιωτικής Υγειονομικής Επιτροπής, συνεπεία του βαρύτατου τραυματισμού του στη μάχη του Πύργου Στρατσάνης. Στις 27/6/1952 του απονέμεται το αναμνηστικό Μετάλλιο Εκστρατείας 1940-1941 και στις 27/6/1952 του απονέμεται το αναμνηστικό Μετάλλιο Εκστρατείας 1941-1945. Στις 20/3/1953 του απονέμεται από τον τότε βασιλέα των Ελλήνων, Παύλο, ο Αργυρούς Σταυρός του Βασιλικού Τάγματος Γεωργίου Α’ μετά ξιφών.

Ο Χαράλαμπος Κοσμαδάκης παντρεύτηκε το 1958 την Ευαγγελία Αλογδιανάκη από τις Βούτες Μαλεβιζίου και απέκτησε δύο εξαιρετικά παιδιά: τον Γιώργο, επιχειρηματία, και την Κατερίνα, δικηγόρο και αντιπρόεδρο σήμερα του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου. Απεβίωσε στις 6/12/1963 στον βαθμό του ταγματάρχη επ’ ανδραγαθία, από αίτια που πιθανά συνδέονται και με τα πολλαπλά τραύματα που έφερε και τα τόσα πολεμικά θραύσματα στο σώμα του, μοναδικό λάφυρο τιμής από τους πολέμους που συμμετείχε. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 45 ετών, αφήνοντας πίσω τη χήρα γυναίκα του Ευαγγελία σε ηλικία 30 ετών και τα παιδιά του σε ηλικία 4 και ενός έτους