Στη σχετική ανακοίνωση τονίζονται τα εξής:

«Οι εργαζόμενοι στον κλάδο του γάλακτος, των τροφίμων και των ποτών, καλούνται να δώσουν συνέχεια στον αγώνα τους για:

–           Αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές.

–           Κατάργηση όλων των αντεργατικών – αντιλαϊκών νόμων και των 3 μνημονίων.

–           Επαναφορά και υποχρεωτικότητα των κλαδικών ΣΣΕ.

–           Κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας.

–           Υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με αυξήσεις.

Όλα τα προηγούμενα χρόνια νιώσαμε στο πετσί μας τι σημαίνει η «δίκαιη» ανάπτυξη που ευαγγελίζονται κυβέρνηση και βιομήχανοι. Όπως το νιώθουμε και σήμερα μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε γραφείο του κλάδου :

• Όταν, φτάνουμε στο σημείο να φοβόμαστε να πάρουμε το αμάξι να γυρίσουμε σπίτι, από την κούραση, από την πίεσης της δουλειάς και το «βγάλτε ακόμα κάτι παραπάνω για την επιχείρηση» που μας λένε τα αφεντικά κι ας δουλεύουμε ήδη για δυο και για τρεις.
• Όταν, από την κούραση και τα ελειπή μέτρα ασφαλείας μας παίρνουν απο τη δουλειά τα ασθενοφόρα.
• Όταν, με νόημα οι διευθυντάδες μας λένε εκβιαστηκά «πρέπει πρώτα να κοιτάς τα παιδιά σου και να μην ασχολείσαι με τα σωματεία». Όταν μας καλούν στα γραφεία τους και μας υπενθυμίζουν πως απο τη μια είναι δικαίωμα μας να έχουμε συνδικαλιστική δράση, αλλά απο την άλλη «να προσέχεις γιατί μπορεί με τη δράση σου να βάλεις σε κίνδυνο την επιχείρηση μας και να στείλεις στην ανεργία τους συναδέλφους σου».
• Όταν, περιμένουμε να πληρωθούμε τον κόπο μας, για να πάρουμε ανάσα από τις υποχρεώσεις που τρέχουν και μας κάνουν την ‘‘χάρη’’ να μας δώσουν ένα…έναντι του μισθού μας και πρέπει να πουμε κι ευχαριστώ επειδή «αλλού υπάρχουν και χειρότερα», με την απληρωσια να διευρύνεται για όλο και περισσότερους εργαζόμενους.
• Όταν, κάνουμε διπλοβάρδιες, μπαίνουμε μέρα και βγαίνουμε νύχτα απο το εργοστάσιο. Οταν, οι οδηγοί του κλάδου βρίσκονται στο τιμόνι 10 και 12 ώρες με κίνδυνο ακόμη και της ζωής τους, πέρα απο τον κίνδυνο να χάσουν το δίπλωμα τους, αρα τη δουλειά τους. Όταν η απληρωτη υπερωρία δεν έχει τέλος!

Ενώ οι βιομήχανοι στο κλάδο έχουν αύξηση στα κέρδη τους. Σε εναν κλάδο που δεν γνωρισε κρίση, είναι ο πρώτος εξαγωγικός κλάδος της χώρας, εμείς οι εργαζόμενοι ζούμε με όλο και λιγότερα.

Ξέρουμε πολύ καλά, τι σημαίνουν επενδύσεις κι επιχειρηματικότητα. Ξέρουμε καλά ότι κανένας επιχειρηματίας δεν επενδύει για να δώσει θέσεις εργασίας και εισόδημα στους εργαζόμενους. Επενδύει για να βγάλει κέρδη. Για να γίνουν «ανταγωνιστικές» οι μεγάλες επιχειρήσεις πρέπει να μας κάνουν ακόμα πιο φθηνούς, πιο ευέλικτους, πιο υποταγμένους.

Γι αυτό και δε θα σταματήσουν τα αντιλαϊκά μέτρα αν δεν τα σταματήσουμε εμείς. Σχεδιάζουν νέες μειώσεις μισθών, μεγαλύτερη διεύρυνση ελαστικών σχέσεων εργασίας, νέο χτύπημα στο Ασφαλιστικό, μειώσεις συντάξεων – ομαδικές απολύσεις.

Μπροστά οι δικές μας ανάγκες!

Οι εργοδότες έχουν στο πλάι τους, τους ανθρώπους τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, το δεξί χέρι των αφεντικών στη ΓΣΕΕ όπως και τη πλειοψηφία στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου που το Γενάρη αρνήθηκαν την πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για απεργιακή απάντηση απέναντι στα μέτρα – φωτιά του πολυνομοσχεδίου και του χτυπήματος του δικαιώματος στην απεργία. Αρνήθηκαν και την πάλη για Σ.Σ.Ε με αυξήσεις και πάλεψαν με λύσσα ενάντια στις κλαδικές κινητοποιήσεις. Μετά απ’ όλα αυτά, έστησαν και μια “συμμαχία προθύμων”  για να ξεγελάσουν, να ρίξουν στάχτη στα μάτια, να βγουν από την ανυποληψία και την απαξίωση.  Καλούν τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν και να απεργήσουν για “την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας”, να διαδηλώσουν δηλαδή με τα αιτήματα του ΔΝΤ, της ΕΕ, των μνημονίων και της Κυβέρνησης. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που έβαλαν την υπογραφή τους στο αίσχος του κατώτατου μισθού των 586 και 511 ευρώ.

Οι εργαζόμενοι έχουμε στο πλαι μας το Συνδικάτο μας! Στα δύο χρόνια της ύπαρξής του, είναι στην αντίπερα όχθη απο τους ανθρώπους της εργοδοσίας. Είμαστε σε ανοιχτή ρήξη με τη λογική «οι αγώνες δεν έχουν αποτέλεσμα», τη λογική «είμαστε χαμένοι από χέρι, είναι πιο δυνατοι», «κανείς δεν ξεσηκώνεται». Το αποδείξαμε με την κλαδική απεργία που οργανώσαμε στις 29 Μάρτη βάζοντας μπροστά την ανάγκη για αυξήσεις στους μισθούς μας. Είμαστε σε ανοιχτή ρήξη με την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς και το αποδεικνύουμε με τον αγώνα για την επαναπρόσληψη της συναδέλφου εκλεγμένης συνδικαλίστριας που διώχθηκε από τη δουλειά της, απο την εταιρέια Σαβοιδάκης, λόγω της συνδικαλιστικής της δράσης. Είμαστε σε ανοιχτή ρίξη με όποιον θέλει τους εργαζόμενους μόνους, ανοργάνωτους, διασπασμένους και το αποδείξαμε πρόσφατα με την σύσταση Σωματειακής Επιτροπής στους συναδέλφους μας, αγρια εκμεταλευόμενους μεταναστες, εργάτες γής!

Κάθε εργασιακός χώρος, κάθε βάρδυα, κάθε εργαζόμενος στις 30 Μάη να στείλουμε ισχυρό μήνυμα:

Η ανάπτυξή σας τσακίζει τη ζωή μας!

Αγώνας – οργάνωση και αντεπίθεση η επιλογή μας!

Η σημερινή αρνητική κατάσταση που αντιμετωπίζουμε στους χώρους δουλειάς και στη ζωή μας, δεν αλλάζει σκύβοντας το κεφάλι και καταπίνοντας τα νέα κυβερνητικά παραμύθια. Είναι ανάγκη ακόμα περισσότεροι, ακόμα πιο αποφασιστικά να προετοιμάσουμε την απάντησή μας, να χαράξουμε το δρόμο της αντεπίθεσης, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας!»

cretapost.gr