Όπου υπάρχει Δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει ένα «Άουσβιτς», ποτέ!
*γράφει η Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”].
Μας γυρίζει τις σελίδες της ιστορίας αφηγηματικά μεταφέροντάς μας εκείνες τις τραγικές στιγμές της αιχμαλωσίας του. Η αφήγησή του είναι τόσο δραματική και συνάμα εφιαλτική, που είναι αδύνατον ανθρώπινος νους να πιστέψει ότι συνέβησαν αυτά τα φρικαλέα πράγματα. Ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι βρήκαν φρικτό θάνατο στους φούρνους του Άουσβιτς κι άλλων στρατοπέδων συγκέντρωσης, στους 1500 βαθμούς Κελσίου!!!
Άξιο λόγου είναι να αναφέρω την αξιοπρέπεια αυτού του ανθρώπου, που παρά του ότι πέρασε φρικτά βασανιστήρια και μόνο από συμπτώσεις της τύχης σώθηκε, διατήρησε την ανθρωπιά του και με γαλήνια συγκίνηση πλαισιώνει την μαρτυρική αφήγησή του. Με την ίδια αξιοπρέπεια μιλάει και μια άλλη κυρία διασωθείσα από το κρεματόριο του Άουσβιτς, που όπως χαρακτηριστικά λέει: ούτε η πένα του Δάντη θα μπορούσε να περιγράψει!
Με τρεμάμενη φωνή και με έκδηλη τη συγκίνηση η κυρία Κοέν διερωτάται το γιατί; Γιατί τόσο μίσος τόση μανία, τόση αγριότητα από ανθρώπους σε συνανθρώπους τους; Δεν βρίσκει ικανοποιητική απάντηση γιατί απλούστατα δεν υπάρχει! Μερικοί είπαν ότι ο Χίτλερ ήταν ιδιοφυία και πολλοί περισσότεροι ότι ήταν σχιζοφρενής! Όπως και να ‘χει το πράγμα, εκείνος βρήκε ανοικτή την Κερκόπορτα της Δημοκρατίας και κέρδισε έδαφος για να πραγματοποιήσει τα φονικά του σχέδια στην ανθρωπότητα!
Τούτες οι μέρες είναι ημέρες μνήμης, μιας και τις 12 Οκτωβρίου του 1944 απελευθερώθηκε η Αθήνα από την μπότα των δολοφόνων του πολιτισμού, των Ναζί του τρίτου Ράιχ.
Συνεχίζει με παράπονο να διερωτάται η γερόντισσα κρατούμενη στο στρατόπεδο θανάτου, το γιατί πήγε εκεί: «Δεν μας πόνεσε κανείς!! Γιατί; Δεν ήμασταν άνθρωποι»; Τα λόγια της είναι λόγια ανθρώπινα, γεμάτα πόνο και απογοήτευση και συνάμα διδαχή για τις επόμενες γενιές, να μην προβούν ποτέ πια σε τέτοιου είδους θηριωδίες! Ακούγεται η φωνή της κυρίας Μέρκελ εν όψει εκδηλώσεων μνήμης να λέει: «Το Άουσβιτς μάς αφορά όλους και τώρα και πάντα! Είναι ανεπίτρεπτο να φερόμαστε ρατσιστικά σε Εβραίους ή σ’ εκείνους που υπόσχονται στο Ισραήλ»!
Εγώ θα συμπλήρωνα: Είναι ανεπίτρεπτο να συμπεριφέρεστε εσείς οι δυνατοί ρατσιστικά απέναντι σε οικονομικά αδύναμους λαούς και να τους οδηγείτε σ’ ένα νέο Άουσβιτς αυτοεξόντωσης, λόγω της διοχέτευσης δρακόντειων φόρων ως αέρια εξόντωσης, για να κερδίσετε τι; Το Άουσβιτς λειτούργησε 3 χρόνια, το δικό μας Άουσβιτς -του ελληνικού λαού- διαρκεί πέντε χρόνια χωρίς καμιά ελπίδα να σταματήσει αυτός ο οικονομικός πόλεμος και ν’ αρχίσει η ανάπτυξη, άρα η ελπίδα και η δημιουργία…
Γιατί αυτός ο αποκλεισμός και η βύθιση στην απομόνωση και τα μύρια κακά ως επακόλουθα, κύριοι ηγέτες της μεγάλης οικογένειας της Ευρώπης;
Τελειώνω με τη φράση μιας άλλης κυρίας, διασωθείσας από την κόλαση του Δάντη:
«Να σταματήσουν οι άνθρωποι να είναι ρατσιστές, για να μην υπάρξουν ποτέ πια άλλα ΑΟΥΣΒΙΤΣ»!!