Ο ωραίος θάλλει…
Γραφει η Ευγενία Π. Τσατσάκη.
Κάλλει ο ωραίος… Θάλλει ο ωραίος. Όχι ο έχων κορμί θανατηφόρο και θεληματικό πηγούνι με ένα ζευγάρι τσακίρικα μάτια. Ο έχων σύνεση και σύνθεση εξωτερική κατά προτίμηση αρμονική. Έλα τώρα, αηδίες. Ω των ορισμών ανεπάρκεια! Ζητείται εκείνο το σπάνια απαντημένο αίτημα της ομορφιάς, της διττής συνάντησης: του έξω και του μέσα. Ωραίος ή ωραία λέμε όταν αιχμαλωτίζεται η ματιά μας και αναγαλλιάζει η ψυχή μας. Κι όταν η ματιά αντιληφθεί και τα ενδότερα τηρουμένων των αναλογιών, ε τότε χαράς ευαγγέλια!
Ωραίος είναι κι εκείνος που υφίσταται, έρχεται, παρουσιάζεται ή φεύγει κιόλας την κατάλληλη στιγμή, στη σωστή στιγμή. Στην ώρα του. Ωραίος ή ωραία είναι εκείνοι που στολίζουν τον χώρο με την παρουσία τους, με τον γλυκό τους λόγο με τις πράξεις τους. Ωραίοι είναι όλοι αυτοί που αντιλαμβάνονται· τι λένε, τι κάνουν, τι τους λένε οι άλλοι, τι κάνουν οι άλλοι. Στοιχείο ωραιότητας και η αντίληψη. Ωραίος είναι εκείνος που θάλλει εκεί που η ομορφιά βάλλεται, εκεί που η ασχήμια βάλλει κατά ριπάς… Ο ωραίος θέλει να θάλλει φύσει και έργω. Και τότε έρχεται το ονοματικό σύνολο να μεγαλύνει: «Ωραίος άνθρωπος» λέμε και έχουμε κατανοήσει επαρκώς.