Δεν είναι η μόνη γυναίκα που βλέπουμε να ζει το όνειρό της καθώς  και  η Χανιώτισσα Ελένη Μανετάκη κατάφερε να πραγματοποιήσει το δικό της όνειρο ζωής , και πλέον  είναι φοιτήτρια στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου. (Δείτε εδώ)

Πλέον, η ζωή της θα είναι διαφορετική, όπως η ίδια αναφέρει, αφού ένα όνειρο ζωής έγινε πραγματικότητα και η δίψα της για μάθηση αρχίζει να ικανοποιείται σε ακαδημαϊκό επίπεδο.

Η ίδια, σε νεαρή ηλικία σταμάτησε το σχολείο στη Β’ Λυκείου και ακολούθησε το δρόμο της οικογένειας. Παντρεύτηκε και έκανε τέσσερα παιδιά προσπαθώντας πάντα να τα καθοδηγήσει προς τη μάθηση, κάτι που με επιτυχία κατάφερε, μιας και όλα της τα παιδιά σπούδασαν. Ωστόσο, το απωθημένο της όλα αυτά τα χρόνια ήταν και η ίδια να καταφέρει να ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και να εισαχθεί σε κάποιο ΑΕΙ. Όπως αναφέρει, η σκέψη αυτή ήταν πάντα μέσα στο μυαλό της ωστόσο για διάφορους λόγους αναγκάστηκε να αναβάλει την υλοποίηση του στόχου της.

Το Εσπερινό Λύκειο Ρεθύμνου αλλά και η αναχώρηση των παιδιών της για σπουδές αποτέλεσαν για εκείνη την κατάλληλη στιγμή για να κάνει το μεγάλο βήμα, να εγγραφεί στο Λύκειο και να μπορέσει να διεκδικήσει μια θέση στην Ανώτατη εκπαίδευση και μάλιστα σε τμήμα που πάντα την ενδιέφερε.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Κρητική Επιθεώρηση, η Πελαγία Χατζηδάκη, μίλησε για την απόφασή της να επιστρέψει ξανά στα θρανία αλλά και την προσπάθειά της να στρέψει τα παιδιά της προς τη μάθηση. Παράλληλα, η ίδια στέλνει το μήνυμα σε νέους αλλά και σε μεγαλύτερους σε ηλικία να εκτιμούν την παιδεία και να τη χρησιμοποιούν σαν όπλο στη ζωή και τις δυσκολίες που συναντούν.

Συγκεκριμένα η κ. Χατζηδάκη μας είπε:
«Η απόφαση να αφήσω το σχολείο ήταν μια απόφαση της στιγμής την οποία στη συνέχεια μετάνιωσα. Τότε δεν ήμουν συνειδητοποιημένη τι ζημιά θα έκανα στον εαυτό μου για την πορεία της ζωής μου. Δεν περίμενα ότι η έλλειψη γνώσεων θα στεκόταν εμπόδιο στη διαχείριση της καθημερινότητας και της ζωής. Αυτή την έλλειψη την είδα. Παρόλο που το μετάνιωσα πλέον δεν ήταν εύκολο.

Ζούσα στις Μοίρες, αν και είμαι Ρεθυμνιώτισσα, και εκεί δεν υπήρχε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας. Είχα δημιουργήσει οικογενειακές υποχρεώσεις που είχαν προτεραιότητα τότε και δεν ήταν εύκολο να ολοκληρώσω τις σπουδές μου. Το σκεφτόμουνα συνέχεια αλλά όσο μεγάλωναν τα παιδιά η σκέψη γινόταν πιο έντονη. Πάντα προωθούσα τα παιδιά προς τη μάθηση και τους έμαθα πως όταν έρχεται κάποιος στη ζωή με ανοιχτό το μυαλό πρέπει και να το γεμίσει με γνώσεις. Έτσι σπούδασα και τα τέσσερα παιδιά μου και είμαι πολύ περήφανη για εκείνα. Όταν αυτά μεγάλωσαν και έφυγαν πια από το σπίτι είδα πως ήταν ανόητο να κάθομαι μέσα στους τέσσερις τοίχους και να ασχολούμαι με πράγματα τα οποία δεν προσφέρουν τίποτα και σκέφτηκα ότι τώρα είναι η ευκαιρία και την άρπαξα. Ήξερα ότι υπήρχε το Εσπερινό Λύκειο αλλά δεν ήταν εφικτό να το κάνω νωρίτερα».

ΤΟ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΛΥΚΕΙΟ, ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΡΩΓΟΙ ΣΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ…

Η ίδια μιλάει και για την εμπειρία της πρώτης ημέρας και τη συνολική διαδικασία της μάθησης. Παραδέχεται επίσης πως συνάντησε δυσκολίες αλλά δεν σκέφτηκε να εγκαταλείψει ούτε μια στιγμή.

«Δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω και ήμουν αγχωμένη ότι λόγω ηλικίας δεν θα μπορούσα να έχω ιδιαίτερη επικοινωνία με πολύ μικρότερα σε ηλικία άτομα αλλά και να ανταπεξέλθω στη διαδικασία της μάθησης. Αργότερα, πολύ σύντομα το ξεπέρασα. Δεν υπήρχε κανένα τέτοιο ζήτημα, όλοι μεταξύ μας τα πήγαμε πολύ καλά. Όλα είναι εύκολα και γίνονται αν τα θέλεις πραγματικά. Ο άνθρωπος μπορεί να προγραμματίσει τα πάντα. Προσωπικά, δούλευα το πρωί στο κατάστημα της κόρης μου, είχα το ρόλο της γιαγιάς και το απόγευμα πήγαινα στο Εσπερινό. Με σύστημα και με πρόγραμμα καταφέρνει κανείς τα πάντα και όχι δεν σκέφτηκα ποτέ να τα παρατήσω».

Με απώτερο στόχο την ικανοποίησή της για γνώσεις και μάθηση, τα οποία εφόδια στη συνέχεια θα έχει την ευκαιρία να περάσει σε «όποιον θελήσει να μάθει από εκείνη» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε είναι τα μελλοντικά της σχέδια. Η ίδια, αν και είναι πολύ νωρίς ακόμα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να συνεχίσει να σπουδάζει «όσο μπορεί και αντέχει». Προτεραιότητά της πάντα θα είναι η οικογένειά της και το ήθος στη ζωή ωστόσο πιστεύει πως για να είναι ένας άνθρωπος ολοκληρωμένος θα πρέπει να διαθέτει κι άλλα όπλα …κι αυτά είναι για την ίδια μόνο η γνώση.

Αναφέρει μάλιστα: «Ο σκοπός δεν ήταν απλά να τελειώσω το Λύκειο, ήθελα να πάω παρακάτω. Με ενδιέφερε πάντα το αντικείμενο, οι Φιλοσοφικές και Κοινωνικές σπουδές και αγωνιώ να μάθω και να ακούσω πράγματα. Σε αυτήν την ηλικία και γνωρίζοντας πως είναι η κατάσταση δεν προσβλέπω στην επαγγελματική μου αποκατάσταση λόγω των σπουδών μου. Αν θα προκύψει επαγγελματική αποκατάσταση δεν το ξέρω, μακάρι να υπήρχε ο τρόπος αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος. Τις γνώσεις που θα αποκτήσω θέλω και να τις μοιραστώ».

Η κα Χατζηδάκη δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους καθηγητές και τη διευθύντρια του Εσπερινού Λυκείου για την προσπάθεια που κατέβαλλαν αλλά και την εθελοντική τους πρωτοβουλία να κάνουν επιπλέον διδακτικές ώρες ώστε να βοηθήσουν τους μαθητές. Συγκεκριμένα δήλωσε: «Θέλω να ευχαριστήσω τους καθηγητές του Εσπερινού Λυκείου και ιδιαίτερα την διευθύντρια κ. Εύα Ηλιακάκη, που είναι αρωγός στην συνολική προσπάθεια όσων θέλουν να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία. Επίσης, θέλω πολύ να ευχαριστήσω την φιλόλογο κ. Παναγιώτα Ζήκα η οποία επένδυσε πολύ προσωπικό χρόνο για εμένα προσωπικά. Σε όλους χρειάζονται πολλά συγχαρητήρια και η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα τόσο καλή αντιμετώπιση. Υπάρχουν εξαίρετοι εκπαιδευτικοί».

«ΤΟ ΜΟΝΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΑΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, ΟΧΙ Η ΗΛΙΚΙΑ»

Όλοι έχουμε δικαίωμα στη μόρφωση υποστηρίζει η ίδια. «Η ηλικία δεν έχει καμία σημασία. Αρκεί να θέλεις κάτι να το αγαπάς και να προσπαθείς να το πετύχεις. Ο άνθρωπος ό,τι αισθάνεται είναι ελεύθερος να το πετύχει. Θα συμβούλευα όλους όσοι είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία να μην πάψουν ποτέ να διεκδικούν γιατί έχουν δικαίωμα στη μόρφωση. Να μην σταματάνε σε εμπόδια που οι ίδιοι κατασκευάζουν πολλές φορές για τον εαυτό τους. Οι νεότεροι θα πρέπει να καταλάβουν ότι το θρανίο δεν είναι καταπίεση αλλά βασικό εργαλείο ζωής. Η παιδεία είναι απαραίτητη στον άνθρωπο κι ας μην ζούμε σε ιδανική κοινωνία. Ας μην τα ισοπεδώσουμε όλα».

Τώρα η κα Χατζηδάκη με σύμμαχο τα παιδιά της, τα οποία αισθάνονται υπερήφανα για την ίδια όπως αναφέρει, θα ανέβει τα σκαλιά του Πανεπιστημίου και θα συνεχίσει να ικανοποιεί την δίψα που έχει για μάθηση και γνώσεις και θα προσπαθεί πάντα να τις διευρύνει.

goodnet.gr