Γιατί θα ψηφίσω τον Νίκο Ανδρουλάκη
Γράφει ο Σταύρος Μακαρόνας*
Σε μια εποχή που όλοι έψαχναν συμμάχους και φίλους, με όποιο κόστος, για να ενισχύσουν την εσωκομματική τους παρουσία, εκείνος με συμβούλεψε να προσφέρω ανιδιοτελώς στο συνδικαλιστικό αγώνα της παράταξης. Άρα ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν είναι (το παλιό) ΠΑΣΟΚ. Τώρα πια μπορώ να το πω με σιγουριά.
Αργότερα στα επόμενα συνέδρια του κόμματος μέσα στις συγκρούσεις του με τις εκάστοτε ηγεσίες τον άκουγα να λέει ότι πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και πολιτική κουλτούρα , τον άκουγα να μιλάει για τους επαγγελματίες της πολιτικής, ενώ η πολιτική είναι προσφορά, καθήκον των ενεργών πολιτών κι όχι επάγγελμα, για στελέχη που εξαργύρωναν την αφωσίωση τους σε συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα με διορισμούς και αποσπάσεις. Τον ακούω να λέει τα ίδια κ σήμερα.
Αρα δεν είναι (το παλιό) ΠΑΣΟΚ.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης υπηρέτησε την παράταξη εκλεγμένος κ όχι διορισμένος.
Άρα δεν είναι (το παλιό) ΠΑΣΟΚ.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ ενίοτε ακολούθησε λάθος πολιτικές και υπέγραψε μνημόνια.
Ας μην λησμονούμε όμως ότι όλες οι μεγάλες αλλαγές και μεταρυθμίσεις στην χώρα είτε υλοποιήθηκαν είτε δρομολογήθηκαν είτε προτάθηκαν από την προοδευτική παράταξη.
Στην πολιτική, στα κόμματα, στο ΠΑΣΟΚ υπήρχαν και υπάρχουν αρνητικά παραδείγματα πολιτικών. Υπάρχουν όμως και θετικά
Ο Νίκος είναι ένα από αυτά.
Σήμερα διεκδικεί την ηγεσία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης
Σε μια εποχή που η γενιά των 30ρηδων και των 40ρηδων καλείται να πληρώσει όχι μόνο για την προηγούμενη γενιά αλλά και για την επόμενη ενδεχομένως, ένας εκπρόσωπος της δίνει τη μάχη που μπορεί να την φέρει στο κέντρο των εξελίξεων.
Είναι καιρός οι ΝΕΟΙ – ναι οι ηλικιακά νέοι- οι άξιοι νέοι, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να μην αρκεστούν -για αλλη μια φορά -σε συμπληρωματικούς ρόλους δίπλα σε γόνους, σε τηλεοπτικούς αστέρες ή σε αιώνιους βουλευτές και υπουργούς.
Η αναμέτρηση της 12ης Νοεμβρίου είναι η αναμέτρηση του ενός εναντίων των πολλών, είναι η μάχη της γενιάς μας εναντίον των κατεστημένων που μας έφεραν εδώ.
Πέρα όμως από αυτό, είναι και ευκαιρία βαθιών τομών στο πολιτικό κατεστημένο.
Ο χώρος της Κεντροαριστεράς, της Σοσιαλδιμοκρατίας, είναι ο χώρος που μπορεί να φέρει τις ριζικές αλλαγές που χρειάζεται η χώρα για ένα καλύτερο αύριο. Σε αυτή την προσπάθεια τα 2000 χλμ που πλεον μας χωρίζουν δεν θα μου επιτρέψουν δυστυχως την συμμετοχή μου στην εκλογική διαδικάσια ανάδειξης ηγέσιας του νέου φορέα.
Γι αυτό και μόνο- δυστυχώς- δε θα ψηφίσω τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Του εύχομαι όμως καλό αγώνα και καλή επιτυχία
* Ο Σταύρος Μακαρόνας είναι κάτοικος εξωτερικού-επιχειρηματίας