Ένας χρόνος συμπληρώνεται από τον αδόκητο χαμό της Στέλλας και του Γιάννη, οι οποίοι και έχασαν την ζωή τους μετά από μια θανατηφόρα παράσυρση στην περιοχή των Κουνουπιδιανών, περίπου εκατό μέτρα απο το Πολυτεχνείο Κρήτης.

Μία είδηση που είχε προκαλέσει σοκ και ανατριχίλα όχι μόνο στα Χανιά και την Κρήτη, αλλά σε όλο το πανελλήνιο, με θύματα δύο νέα παιδιά.

Δύο φοιτητές: ο μόλις 19 χρονών Γιάννης και η 20χρονη Στέλλα, το νήμα της ζωής των οποίων κόπηκε τόσο πρόωρα και ξαφνικά, όταν παρασύρθηκαν από Ι.Χ. αυτοκίνητο που έπεσε πάνω τους ενώ έκαναν πεζή βόλτα με το σκύλο τους. Οι νέοι βρήκαν ακαριαίο θάνατο, ενώ το αυτοκίνητο που τους παρέσυρε συνέχισε την "τρελή" πορεία του και στη συνέχεια προσέκρουσε σε σταθμευμένη μηχανή.

Και τα δύο άτυχα παιδιά, η 20χρονη φοιτήτρια του Πολυτεχνείου Κρήτης και ο 19χρονος, είχαν καταγωγή από την Αθήνα. 

Με αφορμή τη συμπληρωση ενός χρόνου απο το διπλό θανατηφόρο τροχαίο, ο πανελλαδικός σύλλογος «SOS Τροχαία Εγκλήματα»  προχωρά σε ανακοίνωση, παραθέτοντας όμως μία σειρά από αναπάντητα ερωτήματα... 

Συγκεκριμένα αναφέρεται: 

"Συμπληρώθηκε κιόλας ένας χρόνος από τη μέρα που χωρίς κανένα λόγο με ένα φοβερά βίαιο τρόπο έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης, δυο νέα παιδιά, μαζί με το σκυλί τους διώχτηκαν από αυτό τον κόσμο. Ένας χρόνος χωρίς τη Στέλλα Μούσχου και το Γιάννη Στρογγυλό. Ένας χρόνος μαζί με τη Στέλλα Μούσχου και το Γιάννη Στρογγυλό. Ένας χρόνος αβάσταχτου πόνου για τις οικογένειες τους.

Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα στέλνει την αγάπη του και την αλληλεγγύη του στις οικογένειες.

Στέλνει επίσης ένα σαφές μήνυμα προς την πολιτεία και κάθε αρμόδιο ή “αρμόδιο”.

Μάθαμε, μέσα από το δικό μας πόνο, να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Θα τα λέμε και θα τα δείχνουμε παρότι εσείς παριστάνετε τους κουφούς και τους τυφλούς και τους «αντικειμενικούς τρίτους».

Ένα χρόνο μετά, θέλουμε ακόμα μια φορά να ρωτήσουμε:

Είναι αμέλεια σε ένα δρόμο με όριο ταχύτητας 40 km/h να τρέχεις με 127 km/h;
Είναι αμέλεια να κτυπάς και να τραυματίζεις θανάσιμα δυο ανθρώπους και ένα ζώο που προχωρούσαν κανονικά στο χώρο για πεζούς;
Είναι αμέλεια το να επιταχύνεις μετά απ αυτά και να ξεπερνάς τα 160km/h με αποτέλεσμα να προκαλέσεις και άλλη σύγκρουση 52 μέτρα μετά με σταθμευμένη βέσπα;
Πουθενά σ όλα αυτά δεν υπάρχει η ακριβοθώρητη “διατάραξη συγκοινωνιών”; Επιταχύνω μετά από τρεις φονικές συγκρούσεις και ακινητοποιούμε αναγκαστικά από βλάβη μετα από τέταρτη σύγκρουση, επιβεβαιώνουν την αμέλεια;
Σκοτώνω εκτοξεύοντας σε απόσταση 71 μέτρων έναν άνδρα, παρασέρνοντας επί 109 μέτρα μια γυναίκα, εκτοξεύοντας 7.5 μέτρα ένα σκυλί και στη συνέχεια προσκρούω σε μια βέσπα και την εκτοξεύω 76 μέτρα. Όλο αυτό το σκηνικό πολεμικής επιχείρησης θα εξακολουθεί να βαφτίζεται αμέλεια;
NAI, όσο δεν αντιδρούμε στην απόφαση της πολιτικοδικαστικής συμμαχίας όλα τα τροχαία εγκλήματα να αποτελούν πλημμελήματα.

Από τις χιλιάδες περιπτώσεις ας θυμηθούμε δύο που ακολουθήσαν πάλι στα Χανιά, του λαχειοπώλη Μαρίνου (παραμονή Πρωτοχρονιάς 2018) και του ποδηλάτη Γ. Τζωρτζάκη (23 Μαΐου 2018), φρικτά τροχαία με εγκατάλειψη και πάλι από “αμελείς” δράστες που όπως και στην περίπτωση της Στέλλας και του Γιάννη αφέθησαν αμέσως ελεύθεροι και με την άδεια οδήγησης τους.

Αναρίθμητα ερωτήματα θα μπορούσαμε να προσθέσουμε σε σχέση με την συγκεκριμένη υπόθεση.

Ας αρκεστούμε μόνο σε ένα: διάβασε άραγε ο αρμόδιος εισαγγελέας Χανίων, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ή ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης την πραγματογνωμοσύνη που συνέταξαν οι δύο πραγματογνώμονες που όρισε η Τροχαία ( και όχι οι οικογένειες των θυμάτων) και που μικρό της μέρος αποτελούν τα στοιχεία που παραθέσαμε πιο πάνω;

Ξέρουμε πως καμιά δικαστική απόφαση δεν θα φέρει πίσω την Στέλλα, τον Γιάννη ούτε κανένα άλλο θύμα τροχαίων εγκλημάτων. Από αυτή την παραδοχή όμως μέχρι την προκλητική αμνήστευση κάθε είδους παραβατικής συμπεριφοράς που σπέρνει το θάνατο στο δρόμο υπάρχει τεράστια απόσταση. Η παραίτηση από οποιαδήποτε προσπάθεια πρόληψης μέσα από την «παραδοχή» πως δήθεν η ποινή ειδικά για τα τροχαία (αντίθετα με οποιοδήποτε άλλο έγκλημα) ειδικά στην Ελλάδα (σε αντίθεση με σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου) δεν παίζει κανένα αποτρεπτικό ρόλο έχει συμβάλει τα μέγιστα στην αναπαραγωγή του τροχαίου εγκλήματος στη χώρα μας. Η απενοχοποίηση των δραστών, πως δεν έκαναν δα και κάτι σημαντικό, είναι το επιστέγασμα αυτής της αντίληψης. Με την άδεια τους στο χέρι έχουν κάθε δικαίωμα σε μια δεύτερη προσπάθεια. Αν χρειαστεί και σε τρίτη…

Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει ειρήνη στους Δρόμους."

neakriti.gr