Την Παρασκευή η παρουσίαση του μυθιστορήματος της Ιωάννας Καρυστιανή «Το φαράγγι»
Η παρουσίαση θα γίνει στις 7.00 το απόγευμα και τη διοργανώνουν οι Εκδόσεις Καστανιώτη, ο σύλλογος εκδοτών βιβλιοχαρτοπωλών νομού Ηρακλείου και η Ένωση Φιλολόγων νομού Ηρακλείου.
Η παρατεινόμενη κρίση στη χώρα σοκάρει με τη διάρκεια και την ένταση της. Η λογοτεχνία παρεμβαίνει με νέες-ελπιδοφόρες και παλιές-δοκιμασμένες φωνές. Προσπαθεί να προτείνει ερμηνείες αλλά και να εμπνεύσει αντιστάσεις σε ανθρώπους που καθημερινά χάνουν το κουράγιο τους, αφού πρώτα έχουν χάσει βιός και δικαιώματα. Η Καρυστιάνη έχει και την εμπειρία αλλά και τη νηφαλιότητα να το κάνει χωρίς «μανιφέστα» και διδακτισμούς.
Χρησιμοποιεί σαν τέχνασμα τη συνάθροιση των επιζώντων αδελφιών μιας πολυμελούς οικογένειας στα Χανιά, μιας οικογένειας διασκορπισμένης στα χρόνια και στους τόπους, μιας ιστορίας που συντίθεται από πολλές διαφορετικές. Η ιστορία των ηρώων της είναι και ιστορία του τόπου. Τα όνειρα τους, οι επιθυμίες τους, οι αποτυχίες και τα κρίματα τους είναι οι ψηφίδες που θα μπορούσαν να συνθέσουν την Ιστορία μας.
Η συγγραφέας βάζει ψηλά τον πήχη, αλλά η αλήθεια είναι πως με τα χρόνια έχει κατακτήσει μια αξιοζήλευτη ικανότητα μυθοπλαστικής αφήγησης. Το «Φαράγγι» της μέσα από ένα καταιγισμό μικρών αφηγήσεων, ομολογημένων και ανομολόγητων, μέσα από μια σωρεία αναστοχασμών της ζωής που πέρασε, μας υποχρεώνει να ξανασκεφτούμε τις δικές μας ζωές, τις πράξεις, τις δράσεις και την απουσία μας.
Μας λέει η Καρυστιάνη (πηγή: lifo.gr): «Σίγουρα, έχουμε χωθεί βαθιά στον λαβύρινθο του νεοφιλελευθερισμού και η αριστερά –όχι μόνο εδώ, παντού!- δεν έχει φτιάξει ένα μίτο της Αριάδνης. Πάει, ξεχαρβαλώθηκαν οι αργαλειοί. Όμως ο κόσμος δεν αντέχει άλλο. Μέχρι πότε –μπήκαμε πια στον έκτο χρόνο- θα σέρνεται σε απανωτές κρίσεις πανικού; Πρέπει να ξαναπάρει μπρος και οικονομικά και ψυχολογικά. Αυτό προσπαθώ να πω γράφοντας: ότι στην ζωή μας υπάρχει και ομορφιά και έμπνευση. Ότι έχουμε ανάγκη τον έρωτα, την φιλία, τις ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις. Το «Φαράγγι» είναι μια επίσκεψη αστραπή σε μέρη οικεία: στον τόπο μου, τα Σφακιά, και στην οικογένεια, αυτήν την μινιατούρα κοινωνίας όπου σφυρηλατείται η πρωταρχική συλλογική μας ταυτότητα. Κι είναι η δική μου αντίδραση στο παραλυτικό κλίμα που ζούμε».