Και μπορεί να υπάρχουν ενδείξεις και αποδείξεις ότι βρίσκεται στη ζωή, όμως ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί την ψυχολογική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Και ο πιο δυνατός χαρακτήρας θα είχε «λυγίσει» μετά από 135 ημέρες κράτησης υπό αυτές τις απειλητικές συνθήκες για τη ζωή του. 

Οι επαφές των απαγωγέων με την οικογένεια μοιάζουν με φαύλο κύκλο με επίκεντρο το οικονομικό και την απαίτηση που υπάρχει για το ύψος των λύτρων. Υπάρχουν μεγάλες περίοδοι στασιμότητας με μικρές «αναζωπυρώσεις», που όμως μέχρι στιγμής δεν έχουν οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμαπου φυσικά δεν είναι άλλο από την απελευθέρωση του Μ. Λεμπιδάκη.

Οι απαγωγείς παραμένουν κάθετοι στις απαιτήσεις τους, ειρωνικοί και αδιάλλακτοι και διατεθειμένοι να τον κρατήσουν για όσο χρονικό διάστημα κρίνουν. Από την άλλη, η οικογένεια έχει διαμηνύσει (και δημόσια) ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί

στις εξωφρενικές απαιτήσεις που προβάλλουν και επί της ουσίας σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Σε κάθε περίπτωση το ρίσκο είναι μεγάλο και κάποιοι παίζουν με τη φωτιά όσο παρατείνεται αυτό το θρίλερ, που όμοιο του δεν έχει προηγούμενο στην Ελλάδα. Η πίεση πλέον είναι ασφυκτική, όχι μόνο για την οικογένεια, αλλά και για τους ίδιους τους απαγωγείς, οι οποίοι όσο και αν εμφανίζονται «σίγουροι και αλάνθαστοι», δεν μπορεί να μην έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τους έχει διαφύγει κάτι.

Αυτό έχει δείξει η εμπειρία από προηγούμενες υποθέσεις. Από την άλλη, είναι πραγματικά εντυπωσιακή η τόση μεγάλη επιμονή τους ως προς το ύψος των λύτρων, που διεκδικούν για να τερματίσουν αυτήν την υπόθεση που έχει σοκάρει τους πάντες.

Λες και ο βαθύτερος στόχος τους είναι να «αφανίσουν» τη συγκεκριμένη οικογένεια, να την εξοντώσουν πλήρως. Ενίοτε το ύφος το οποίο χρησιμοποιούν στις επαφές τους με τον αδελφό του απαχθέντος είναι ανατριχιαστικό. Μπορεί όμως και να είναι η εμμονή στην αλαζονική προσδοκία τους για τη μεγάλη «μπάζα», όπως ήλπιζαν όταν ξεκινούσαν την εκτέλεση αυτού του σχεδίου. 

Πηγή: Πατρίς