Αντικείμενο της συζήτησης, η επίκληση των καλλιτεχνών, στα πλαίσια του νέου Δημοτικού Συμβουλίου που θα προκύψει με τις επερχόμενες εκλογές, για δέσμευση εισήγησης δημιουργίας Δημοτικού Θεάτρου Ηρακλείου.

Στην συζήτηση που ακολούθησε την εισηγητική τοποθέτηση από την πλευρά των καλλιτεχνών, ο κ. Συντυχάκης ανέφερε πως πέρα από την διαπίστωση του ότι ο πολιτισμός και η τέχνη αποτελούν σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και κοινωνικό αγαθό, και βαθιά ταξικό ζήτημα, πρέπει να κατανοηθεί και η οικονομική βάση μιας τέτοιας συζήτησης.

Σε ότι αφορά το Δημοτικό Θέατρο συγκεκριμένα, ο κ. Συντυχάκης εξέφρασε την θέση της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, ότι δηλαδή στηρίζει την ύπαρξη δομών και θυλάκων πολιτισμού σε επίπεδο Δήμου, και συγκεκριμένα Δημοτικού Θεάτρου, που αναδεικνύουν και ενθαρρύνουν την καλλιέργεια των κλίσεων των νέων ανθρώπων, την ερασιτεχνική δημιουργία, την σύνδεση αυτών των δομών με σχολεία, μαζικούς φορείς/σωματεία, τις γειτονιές, με την προϋπόθεση ότι θα εξασφαλιστεί ο πολιτισμός, το θέατρο, ως κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα, με καμία επιχειρηματική ανάμειξη, αποκλειστική ευθύνη χρηματοδότησης από το κράτος και χωρίς επιβολή δημοτικού ανταποδοτικού τέλους, και εξασφάλιση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων του θεάτρου.   
Ο κ. Συντυχάκης τόνισε πως το Δημοτικό Θέατρο, με αυτό το χαρακτήρα και σκοπό, θα πρέπει να είναι δημοτικός οργανισμός και όχι ανώνυμη εταιρία, έστω και μονομετοχική. Επεσήμανε ότι οποιαδήποτε άλλη μορφή θα οδηγούσε την λειτουργία της στα πλαίσια της ανταποδοτικότητας, της διαπλοκής με χορηγούς ή άλλης μορφής ανάμειξη με ιδιώτες, το αυξημένο εισιτήριο, μέχρι και την ενδεχόμενη σταδιακή απαξίωση (κατά το παράδειγμα των ΔΕΠΤΑΗ και ΔΕΥΑΗ) ή σταδιακή ιδιωτικοποίησή της, μέσω των μηχανισμών ΚΟΙΝΣΕΠ, της πίεσης  απαξίωσης λόγω υποχρηματοδότησης, κλπ, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κρήτης. Ακόμα, ανάφερε πως η ανάμειξη ιδιωτικών φορέων, πέρα από αλλοίωση του ίδιου του καλλιτεχνικού περιεχομένου και προγράμματος, θα αμφισβητούσε το θέατρο, την τέχνη, ως κοινωνικό αγαθό, μετατρέποντάς το σε εμπόρευμα, θα μετέτρεπε το Δημοτικό Θέατρο, ανεξαρτήτως προθέσεων, «από θέατρο των πολλών σε θέατρο των λίγων».

Ακόμα κι έτσι όμως, πρόσθεσε, με αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων, δεν μπορεί να εξασφαλιστεί ένα τέτοιο Δημοτικό Θέατρο, η ικανοποίηση οποιασδήποτε ανάγκης συνδεμένης με τον πολιτισμό, αν δεν διεκδικηθεί με όρους κινήματος από τους εργαζόμενους του Ηρακλείου σε σύγκρουση με την λογική του Καλλικράτη, που θέλει όλες τις υπηρεσίες σε Δήμους και περιφέρειες να λειτουργούν με όρους επιχειρηματικής ανταποδοτικότητας, να αιμορραγούν από «κόψιμο» πόρων,  κλπ. Χρειάζεται σύγκρουση με την κατεύθυνση αυτή, που είναι επίσημη κατεύθυνση της ΕΕ, την οποία δεν αμφισβητεί επί της ουσίας κανένας από τους άλλους συνδυασμούς του Δήμου πλην ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, κανένα άλλο πολιτικό κόμμα πλην ΚΚΕ.