Το Κίνημα που ενσάρκωσε τα οράματα και της ελπίδες των μεταπολεμικών γενεών της πατρίδας μας.

Ένα Κίνημα που έπαιξε και παίζει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση και την εξέλιξη της Ελλάδας σε μια σταθερή ευρωπαϊκή χώρα. Μια χώρα που δημιουργεί και προοδεύει μέσα σε καθεστώς πολιτικής ομαλότητας, συνεπούς και συνεχούς λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών, πλήρους άσκησης των πολιτικών δικαιωμάτων όλων των πολιτών και απόλυτης ελευθερίας στην έκφραση γνώμης, για πρώτη φορά για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα από την ίδρυση του νεότερου ελληνικού κράτους.

Ο «Ανδρέας» και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. άλλαξαν την πορεία της μεταπολεμικής και μετεμφυλιακής Ελλάδας. Της Ελλάδας του διχασμού, των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων, της εξορίας, του χαφιεδισμού, της κυριαρχίας του παρακράτους, του αποκλεισμού της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού από κάθε δικαίωμα, ελπίδα και προοπτική.
Μιας χώρας που κυριαρχούσε το κομματικό κράτος, το οποίο κατευθυνόταν από μια εξωθεσμική ολιγαρχία με επίκεντρο το «παλάτι», τον αμερικάνικο παράγοντα και μια κάστα επιχειρηματιών. Επιχειρηματιών που επιχειρούσαν παρασιτικά στηριζόμενοι σε χαριστικές παραχωρήσεις γης και σε θαλασσοδάνεια, με τις πλάτες του δημοσίου, δημιουργώντας έτσι μια τάξη βιομήχανων …χωρίς βιομηχανίες!

Η μεγάλη ΑΛΛΑΓΗ του 1981, πολύ μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη ακόμα και από την μεταπολεμική «ομαλοποίηση» στην οικονομική δραστηριότητα και την κρατική λειτουργία, έφερε στο προσκήνιο το σύνολο των παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων του τόπου και έδωσε μια άλλη ώθηση στη παραγωγική και αναπτυξιακή πορεία της χώρας.
Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία του ΟΟΣΑ εκείνης της περιόδου που δίνουν αποστομωτική απάντηση σε όσους ισχυρίζονται ότι «…το ΠΑΣΟΚ του ’80 κατέστρεψε την Ελλάδα…». Σύμφωνα με αυτά  η Ελλάδα το 1988 κινούνταν σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης (4,5%), με αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής (1988-1989: +5%, 1981: -2%), με ανεργία κάτω από τον μέσο όρο των χωρών της ΕΟΚ (6,8% έναντι 9,5%), με μειωμένο -σε σχέση με το 1981- έλλειμμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (1 δις δολάρια, έναντι 2,5 δις δολάρια), απόδειξη της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας), και παράλληλα με πρωτοφανή βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού και με εξωτερικό χρέος μόλις στο ~66% του ΑΕΠ! (Η «Κυβέρνηση ΝΔ/Μητσοτάκη» το εκτόξευσε στο 98,3%, η «Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ/Σημίτη» το παρέδωσε στο 97,5% και η «Κυβέρνηση ΝΔ/Καραμανλή» το εκτόξευσε –πιστή στη νεοδημοκρατική παράδοση– στο 126,80% του ΑΕΠ!)

Παράλληλα, με αυτή την οικονομική μεγέθυνση θεμελιώθηκε, από το  ΠΑΣΟΚ, το κοινωνικό κράτος, βάζοντας στο επίκεντρο την ενίσχυση των ασθενέστερων και των μη προνομιούχων. Για πρώτη φορά στηρίχτηκαν οι απόμαχοι της αγροτιάς, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, η νέα μητέρα. Δημιουργήθηκε σχεδόν από το μηδέν ενιαίο Εθνικό Σύστημα Υγείας, που έφερε την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη παντού, ιδρύθηκε το ΕΚΑΒ και προσελήφθηκε ιατρικό-νοσηλευτικό προσωπικό με βάση τις ανάγκες του λαού και της χώρας.
Ολοκληρώθηκε η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που ξεκίνησε από τον Γεώργιο Παπανδρέου με την ενίσχυση των κτιριακών υποδομών και των εποπτικών μέσων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, την δημιουργία σύγχρονου παιδαγωγικού υλικού, την ίδρυση νέων ανώτατων και τεχνολογικών ιδρυμάτων, την δημοκρατικοποίηση της διοικητικής λειτουργίας των ΑΕΙ και κυρίως με το άνοιγμα της ανώτατης εκπαίδευσης στις «κατώτερες» οικονομικά και κοινωνικά τάξεις της χώρας, τους μισθωτούς και τους αγρότες.

Για πρώτη φορά ο λαός είδε να καθίσταται ωφέλιμη η είσοδος της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, με τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (600 δις. δραχμές μέχρι μόνο το 1988-1989) και την πραγματική ενίσχυση της υπαίθρου. Ενώ παράλληλα η Ελλάδα απέκτησε ρόλο στην ευρωπαϊκές υποθέσεις, χωρίς να είναι φτωχός συγγενής υποταγμένος στο δόγμα του «ανήκομεν εις την Δύσιν».

Ομοίως και στα υπόλοιπα θέματα εξωτερικής  πολιτικής η Ελλάδα, υπό την εμπνευσμένη και διορατική καθοδήγηση του Ανδρέα Παπανδρέου απέκτησε μια πολυδιάστατη πολιτική. Ανέπτυξε σχέσεις με τις χώρες των Βαλκανίων, της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής, διασφαλίζοντας και την στήριξη της εθνικής μας πολιτικής στο ζήτημα της κατοχής της Κύπρου. Πρωτοστάτησε στα κινήματα για τον πυρηνικό αφοπλισμό και την παγκόσμια ειρήνη μέσα από την «Πρωτοβουλία των 6» και έκανε πράξη την «συμμαχία του Νότου» με τους σοσιαλιστές ηγέτες της Γαλλίας και της Ισπανίας.
Ταυτόχρονα, οι θεσμικές αλλαγές που εισήγαγε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην οργάνωση και την χρηματοδότηση της τοπικής αυτοδιοίκησης, το οικογενειακό δίκαιο, την εργατική νομοθεσία και σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής της χώρας, μετέφεραν την εξουσία πιο κοντά στον πολίτη και έκαναν τις κοινωνικές σχέσεις πιο δίκαιες. Σήμερα τα λεγόμενα θεσμικά «κεκτημένα» που δήθεν υπερασπίζονται η «δεξιά» και η «αριστερά» είναι οι θεσμικές κατακτήσεις του λαού μας, που πραγματώθηκαν από τις Κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Η Ν.Ε. Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ καλεί τους φίλους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. εξαιτίας αυτών των κατακτήσεων να συνεχίσουν να είναι υπερήφανοι για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την προσφορά του στη χώρα. Αυτές οι κατακτήσεις μας κάνουν να λέμε όχι στην απαξίωση και στην ηττοπάθεια που κάποιοι θέλουν να επιβάλουν στην προοδευτική σκέψη και στην δημοκρατική παράταξη στη χώρας μας η συντήρηση και το πελατειακό «κατεστημένο».
Δυστυχώς, η οικονομική κρίση, η οποία ξεκίνησε από το στρεβλό, κρατικοδίαιτο και αναιμικό αναπτυξιακό μοντέλο, που διαμορφώθηκε στην «μετά ευρώ» εποχή. Δηλαδή το μοντέλο που δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και των δομών του ενιαίου νομίσματος. Αλλά κυρίως κορυφώθηκε εξαιτίας της εξοργιστικά «λαφυραγωγικής» διαχείρισης της οικονομίας και των πόρων της χώρας από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας του Κώστα Καραμανλή, οδήγησε την χώρα σε μια πρωτοφανή και δυστυχώς αναπόφευκτη οπισθοδρόμηση.

Οπισθοδρόμηση που δεν αφορά μόνο το βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας των Ελλήνων, αλλά κυρίως μια σειρά θεσμών που αποτελούν την βάση, αλλά και απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάταξη της κοινωνίας. Οπισθοδρόμηση που πλήττει κυρίως τη νέα γενιά της πατρίδας μας, τους πιο δυναμικούς και τους πιο μορφωμένους Έλληνες. Αυτή η οπισθοδρόμηση, πέρα από τις ευθύνες της αστικής ελληνικής οικονομικής, πολιτικής και κρατικής ελίτ, οφείλεται και στην συντηρητική κυριαρχία στην Ευρώπη και την απόπειρα κοντόφθαλμης και λαϊκιστικής αντιμετώπιση της κρίσης.

Αυτή την οπισθοδρόμηση καλούμαστε να την ανατάξουμε και να την παλέψουμε στηριζόμενοι στις αρχές, τις αξίες και τα οράματα της Διακήρυξης της Γ’ Σεπτέμβρη. Δηλαδή με γνώμονα την επικράτηση του συλλογικού συμφέροντος έναντι του ατομικού. Με επίκεντρο τον αγώνα για περισσότερη δημοκρατία. Με στόχο την υπεράσπιση των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων και την αντιμετώπιση των νέων ανισοτήτων και των αδικιών. Με συνεχή εναντίωση απέναντι στην βία που κουβαλάνε οι υμνητές του φασισμού και του ρατσισμού.
Η Ν.Ε. Ηρακλείου, σήμερα, θεωρεί  ότι η πρόοδος διακρίνεται από την σύγχρονη συντήρηση όχι με βάση το δίλημμα «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», αλλά με βάση την σύγκρουση με αυτά που μας οδήγησαν στο μνημόνιο. Σήμερα απαιτείται σύγκρουση τόσο με την «αριστερή» όσο και με την δεξιά εκδοχή της αποδοχής και του συμβιβασμού με αυτά και κάθε λογής μικρές ή μεγάλες εξαρτήσεις του πελατειακού κράτους.

Η Ν.Ε. Ηρακλείου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. καλεί τα μέλη και τους φίλους του να αγωνιστούμε για περισσότερη Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Αλληλεγγύη, Αξιοκρατία. Να αγωνιστούμε για διαφάνεια, ισονομία, ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη, κράτος δικαίου, για μια Ελλάδα της ανάπτυξης και των αξιών. Να αγωνιστούμε  για να προωθήσουμε τη βιώσιμη, τη διατηρήσιμη – όχι την πελατειακή ανάπτυξη, που δημιουργεί υγιείς και όχι πελατειακές θέσεις εργασίας, που θα μειώσει προοδευτικά τις κοινωνικές ανισότητες.

Σήμερα, απαιτείται να αγωνιστούμε για να γίνουμε μια σύγχρονη δημοκρατία, κοινωνία και οικονομία με θεσμούς και αξιοπιστία, ενάντια στις κάθε λογής διευθετήσεις συμφερόντων. Στην ουσία να αγωνιστούμε για την οριστική και εκ βάθρων αλλαγή της χώρας! Για να υπερισχύσει το δίκαιο έναντι του ισχυρού. Αυτή είναι σήμερα η παρακαταθήκη της Διακήρυξης της Γ’ Σεπτέμβρη.

Λάμπρος Αντωνόπουλος

Γραμματέας Ν.Ε. Ηρακλείου ΠΑ.ΣΟ.Κ.