Γράφει ο Κώστας Δαμαβολίτης*

Ορθώς,  εισάγεται διάταξη που υποχρεώνει τον αρτοποιό να αναγράφει με ευκρίνεια την τιμή του προϊόντος ανά κιλό και στην περίπτωση που του ζητηθεί, να το ζυγίζει εκ νέου, παρουσία του πελάτη. Αυτή η νέα ρύθμιση όμως, για να λειτουργήσει ως προστατευτική δικλείδα για τον καταναλωτή, θα πρέπει να συνοδεύεται από μια κλίμακα διαβάθμισης ποιότητας, η οποία θα προστατεύει ολόκληρο τον κύκλο παραγωγής.

Η ποιότητα σχετίζεται άμεσα με την βιομηχανοποίηση της παραγωγής, τις τεχνικές συντήρησης του προϊόντος και την ελεύθερη αγορά που δεν έχει κανόνες. Ήδη, πολυεθνικές εταιρίες έχουν δραστηριοποιηθεί στην  βιομηχανική παραγωγή και προπαρασκευή προϊόντων σε ασιατικές χώρες.  Στην Ινδία για παράδειγμα, όπου το μηνιάτικό είναι 10 ευρώ και η φορολογία μειωμένη,  οι πολυεθνικές έχουν εγκαταστήσει βιομηχανίες με αμφιβόλου ποιότητας πρώτες ύλες και προπαρασκευάζουν αρτοσκευάσματα, των οποίων η συντήρηση επιτυγχάνεται μόνο με χρήση χημικών πρόσθετων. Στη συνέχεια, τα προϊόντα αυτά εισάγονται στη χώρα μας σε πολύ χαμηλή τιμή, φτάνοντας στο ράφι ενός σουπερμάρκετ λιγότερο από 1 ευρώ/κιλό, καθιστώντας τα εγχώρια προϊόντα μη ανταγωνιστικά.  

Στο σημείο αυτό, ξεκινά η καταστροφή του κύκλου παραγωγής, η οποία πλήττει άμεσα τον παραγωγό των σιτηρών στην Ελλάδα, επηρεάζοντας αρνητικά όλες τις φάσεις της παραγωγικής διαδικασίας. Πέρα λοιπόν από το ζύγισμα του προϊόντος, κρίνεται αναγκαία η εισαγωγή ενός αυστηρότερου πλαισίου επισήμανσης του άρτου και η δημιουργία μιας κλίμακας διαβάθμισης προϊόντος, λαμβάνοντας υπόψη την ημερομηνία παραγωγής, την προέλευση πρώτων υλών, τον τόπο καθώς επίσης και τον τρόπο  επεξεργασίας (πχ. άλεσμα σε βιομηχανικούς μύλους ή πετρόμυλους) των προϊόντων.

*Ο κ. Δαμαβολίτης είναι Βουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων