Και αυτό ήταν αναμενόμενο από τη στιγμή που οι απαγωγείς επεδίωξαν την «επανεκκίνηση» των επαφών, τις οποίες είχαν διακόψει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ως μέρος της τακτικής που εφαρμόζουν στην προσπάθειά τους να «εξοντώσουν» ψυχολογικά την οικογένεια.

Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι εξακολουθούν να κινούνται σε ανάλογο ύφος με αυτό πριν από την «μονομερή διακοπή» των επικοινωνιών, πράγμα που σημαίνει ότι παραμένουν σκληροί και ανένδοτοι στις οικονομικές απαιτήσεις τους, οι οποίες είναι πρωτόγνωρες για τα ελληνικά χρονικά αλλά και για την οικονομική επιφάνεια και ισχύ της εν λόγω οικογένειας.

Είναι τόσο άτεγκτοι στις αξιώσεις τους που είναι να απορεί κανείς από πού ή ποιον αντλούν την πληροφόρησή τους μέσω της οποίας φέρεται να δόμησαν το σχέδιό τους για την απαγωγή, το οποίο εκτιμάται ότι «δούλευαν» για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως άλλωστε έχει συμβεί και με προηγούμενες απαγωγές στη χώρα.

Ενδεχομένως όμως τους διέφυγαν πτυχές που δεν είχαν υπολογίσει, με αποτέλεσμα να εμμένουν σταθεροί στο αρχικό τους σχέδιο, με εμμονικό τρόπο θα έλεγε κανείς, εγκλωβίζοντας σε αδιέξοδο την οικογένεια με κίνδυνο όμως να... εγκλωβιστούν και οι ίδιοι τελικά.

Η οικογένεια παρά τη συντριβή της προσπαθεί να σταθεί παλικαρίσια ενώ φέρεται, όπως είναι λογικό, να ζητά μία ακόμα «απόδειξη ζωής» από τον άνθρωπό της. Αυτό θα την βοηθήσει περισσότερο σε ψυχολογικό επίπεδο, καθώς όπως έχουμε γράψει, στην ουσία «καταλύτης» για τη δρομολόγηση εξελίξεων αποτελεί μόνο το οικονομικό.

Στην γνωστή επιστολή που κοινοποιήθηκε και μέσω της «Π» στις 17 Ιουνίου, η οικογένεια ξεκαθαρίζει ότι παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κατέβαλε, ο Μιχάλης δεν έχει επιστρέψει. Αυτό πρακτικά ερμηνεύεται ότι έκανε ό,τι μπορούσε, προσπάθεια όμως που δεν «άγγιξε» τους απαγωγείς, οι οποίοι την θεώρησαν «λίγη».

Και έτσι, προς «τιμωρία και συμμόρφωση» αποφάσισαν να διακόψουν κάθε επαφή με την οικογένεια ώστε να επανέλθουν δριμύτεροι και να καταστήσουν για μία ακόμα φορά σαφές ότι εκείνοι έχουν τον  πρώτο και τον τελευταίο λόγο στην υπόθεση και να διαμηνύσουν στην οικογένεια ότι δεν έχει επιλογή.

Αντιμετωπίζουν τα εκατομμύρια σαν στραγάλια, αδιαφορούν για την ψυχική κατάσταση ενός ανθρώπου τον οποίο κρατούν για περισσότερο από τρεις μήνες, έχουν γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την άθλια κατάσταση ολόκληρης της οικογένειας σε βαθμό που είναι να διερωτάται κανείς αν πίσω από την απαγωγή υπάρχει και άλλο υπόβαθρο και κυρίως δείχνουν ότι δεν φοβούνται γιατί πιστεύουν ότι έχουν το αλάθητο.

Φροντίζουν σε κάθε ευκαιρία να υπενθυμίζουν ότι εκείνοι είναι το «απόλυτο αφεντικό» με... αέρα που αν μη τι άλλο δείχνει ότι βασικά στελέχη της ομάδας έχουν «προϋπηρεσία» στο αντικείμενο. Θα τολμούσε μάλιστα να σχολιάσει κάποιος ότι η συγκεκριμένη απαγωγή αποτελεί για τους εμπνευστές της τη μεγαλύτερη πρόκληση, το μεγαλύτερο στοίχημα της… καριέρας τους.

Ευαγγελία Καρεκλάκη - Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ