Αργά θυμήθηκε η Κομισιόν να ασχοληθεί με τις δυσμενείς επιπτώσεις της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης η οποία διέλυσε κυριολεκτικά την οικονομία των κρατών, δημιούργησε στρατιές φτωχών και ανέργων και αύξησε τους κοινωνικά αποκλεισμένους. Η μετεγκατάσταση επιχειρήσεων στον αναπτυσσόμενο κόσμο και το outsourcing έκανε τους πλούσιους πλουσιότερους και οδήγησε στη διαμόρφωση τριγωνικών σχέσεων των πολυεθνικών που διευκόλυναν τη φοροδιαφυγή και τη φοροαποφυγή. Για τον λόγο αυτόν πρέπει να επιστρέψουμε στην Αρχή της Κοινοτικής Προτίμησης, η οποία ήταν βασική πολιτική πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η ΕΟΚ και, εν συνεχεία, η Ευρωπαϊκή Ένωση, μια πολιτική η οποία βασιζόταν στον προστατευτισμό της ευρωπαϊκής αγροτικής οικονομίας και βιομηχανίας. 

Επίσης, θα πρέπει να εντείνουμε τον αγώνα μας για δίκαιο εμπόριο, ενάντια στην ασυδοσία διεθνών συμφωνιών τύπου TTIP και CETA καθώς επίσης και ενάντια σε αθέμιτες πρακτικές διαφόρων κρατών που επιστρατεύουν την παιδική εργασία καθώς επίσης και την εργασία των φυλακισμένων. 

Σημαντικό όμως ρόλο στο ζήτημα της παγκοσμιοποίησης παίζουν οι  G7 (Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιαπωνία, Ιταλία, Καναδάς) . Καθώς δημοσιεύεται αυτό το άρθρο θα έχει ήδη ολοκληρωθεί η φετινή Διάσκεψη Κορυφής των G7 στην στην πόλη Ταορμίνα της Ιταλίας.

Τα μέτρα πάντως που έχουν λάβει μέχρι τώρα οι G7 για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης έκαναν τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Σε μια φάση παγκόσμιας τεχνολογικής ανάπτυξης, 1,2 δισεκατομμύρια συνάνθρωποί μας ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, σύμφωνα με την έρευνα “World Ultra Wealth Report 2014” της εταιρίας αναλύσεων Wealth-X και της ελβετικής τράπεζας UBS. Επιπλέον σύμφωνα με Έκθεση με τίτλο «An Economy for the 99%» της μη κυβερνητικής οργάνωσης Oxfam GB που δημοσιεύτηκε στις 16/1/2017 η περιουσία των οκτώ πλουσιότερων ανθρώπων της υφηλίου ανέρχεται στα 426 δισεκατομμύρια δολάρια, περιουσία η οποία είναι ίση με το εισόδημα 3,6 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Επιπλέον από το 2015 η περιουσία των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη, που ανέρχονται στο 1%, είναι μεγαλύτερη από αυτή του υπόλοιπου παγκόσμιου πληθυσμού.

Αναφορικά με την Ελλάδα, μετρώντας το όριο της φτώχειας ως το 50% του μέσου διάμεσου διαθέσιμου εισοδήματος σε κάθε χώρα ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), με στοιχεία που δημοσιοποίησε στις 24/11/2016, υποστηρίζει πως στην Ελλάδα το 35,2% του πληθυσμού είναι σήμερα στο όριο αυτό, όταν προ των Μνημονίων το σχετικό ποσοστό ήταν στο 11,4%. Για να καταδειχθεί η διαφορά της Ελλάδος με τα λοιπά κράτη που περιλαμβάνονται στην ανάλυση αρκεί να αναφερθεί πως κατά μέσον όρο μόλις το 10% των πολιτών των χωρών του ΟΟΣΑ διαβιούν σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας!

Αναφερόμενος στη εν λόγω Σύνοδο Κορυφής των G7, στο πλαίσιο άλλης ομιλίας μου στην Ευρωβουλή στις 17 Μαΐου 2017, επισήμανα ότι η Σύνοδος οφείλει να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις της παγκόσμιας οικονομίας, όπως είναι οι δυσμενείς επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης, η φτώχεια, η ανεργία και η κρίση του δημοσίου χρέους. Οφείλει η Σύνοδος των G7 να κάνει μια αποφασιστική αρχή και στο ζήτημα της διευθέτησης του Ελληνικού δήθεν χρέους. Ένα χρέος που είναι επονείδιστο και παράνομο, μια και δημιουργήθηκε απ’ τη συμπαιγνία δανειστών και ντόπιας Ελληνικής ολιγαρχίας και τα δανεικά κεφάλαια δεν διατέθηκαν υπέρ του Ελληνικού λαού και της χώρας. Οι G7 οφείλουν να αντιληφθούν ότι ο Ελληνικός λαός δεν ανέχεται τη μεθόδευση των δανειστών να ρίξουν τα βάρη στις πλάτες της Ελληνικής οικογένειας προκειμένου να πληρώσει την όποια χασούρα των δανειστών απ’ τη μετατροπή των επιτοκίων από κυμαινόμενα σε σταθερά. Και όλα αυτά την ώρα που ο Ελληνικός λαός δοκιμάζεται έντονα από τις τεράστιες μεταναστευτικές ροές. 

Οι G7 οφείλουν να αντιληφθούν ότι η επί δεκαετίες πολιτική τους για άνοιγμα των αγορών και ελεύθερο εμπόριο έχει οδηγήσει εκατομμύρια πολίτες στο περιθώριο. Συμπερασματικά οι G7 έχουν αποδειχθεί ανίκανοι μέχρι τώρα να δώσουν λύσεις στα προβλήματα της παγκόσμιας οικονομίας γιατί εμμένουν στην λιτότητα και στηρίζουν την  οικονομία καζίνο. Απαιτείται λοιπόν μια νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική που θα δίνει λύση στο πρόβλημα της φτώχειας, θα προωθεί τη διαγραφή του επονείδιστου χρέους που καταδυναστεύει τα κράτη και θα διασφαλίζει τη δίκαιη διανομή του παραγόμενου πλούτου»

Νότης Μαριάς, Πρόεδρος του Κόμματος «ΕΛΛΑΔΑ – Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» Ευρωβουλευτής, Καθηγητής Θεσμών ΕΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης