Γράφει ο Ηρακλής Γαλανάκης

Υπάρχουν εξειδικευμένα γραφεία που συντάσσουν περιβαντολλογικές μελέτες που απαιτούνται για την υλοποίηση ενός έργου που μπορεί να είναι καταστροφικές για το περιβάλλον και τον άνθρωπο, αλλά και που τα ίδια γραφεία μπορούν να συντάξουν μελέτες που να υπερασπίζονται το περιβάλλον και να καθιστούν την εκτέλεση ενός έργου αδύνατη. Κ.ο.κ. Εξαρτάται ποιος πληρώνει, για ποιον και γιατί; Γι’αυτό είναι απαραίτητος ο διάλογος και η αντιπαράθεση για να μπορέσει να κρίνει ο πολίτης αν ένα έργο γίνεται για το καλό του ή για τα μπλοκ της αρπαχτής. Κι είναι πολύ περίεργο ότι οι εμπλεκόμενοι θεσμοί, δήμος, περιφέρεια και κυβέρνηση, συστηματικά και οργανωμένα απέφυγαν αυτό το διάλογο και την αντιπαράθεση. Φοβούντο άραγε τα επιστημονικά αποτελέσματα και τα εμφανή κενά και “αμαρτίες” που αποκάλυψαν και αποκαλύπτουν εδώ και δέκα περίπου χρόνια οι Ημερίδες και τα δημοσιεύματα της “Πρωτοβουλίας Πολιτών για την προβολή και την αειφόρα ανάπτυξη της Πεδιάδας”; Πως είναι δυνατόν αιρετοί της δημοκρατίας μας, υπερασπιστές τους δημοσίου συμφέροντος, τουλάχιστον θεωρητικά, να δρουν όπως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του “Αποφασίζομεν και Διατάσσομεν” όπως το έπραττε η θλιβερή στρατιωτική δικτατορία των Συνταγματαρχών ή το πράττουνακόμη διάφορα φεουδαρχικά καθεστώτα;

Νοήμων πολίτης.

Προσπαθώ όμως να είμαι ένας νοήμων και υπεύθυνος πολίτης που αγαπά και ενδιαφέρεται για το τόπο του και τους συνανθρώπους του. Που πιστεύει πως το ατομικό συμφέρον αν δεν ταυτίζεται με το γενικό δημόσιο συμφέρον θα πρέπει να υποτάσσεται σ’αυτό.

Ετυχε να ζήσω κάμποσες δεκαετίες σε πόλεις, περιοχές και κράτη, όπως η Λυών, το Στρασβούργο, το Λουξεμβούργο, το Μποζολέ, την Αλσατία, τη Γαλλία και το Λουξεμβούργο, όπου οι κάτοικοί και οι αρχές τους είχαν την παιδεία και την βούληση, να θέτουν το δημόσιο συμφέρον πάνω από το ατομικό και ιδιοτελές, μέσω συζητήσεων, αντιπαραθέσεων και κοινών κανόνων. Αγαπούσαν, αξιοποιούσαν και αναδείκνυαν τα πλεονεκτήματα του τόπου τους και τα μετέτρεπαν σε πλούτο και υπερηφάνεια για όλους. Με την ιδιότητα δεν του υπεύθυνου του γραφείου Τύπου της Μόνιμης Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο, αλλά και της ελληνικής Πρεσβείας στο Λουξεμβούργο αργότερα , έτυχε να γνωρίσω Ελληνες και μη Ελληνες που “σου άνοιγαν τα μάτια” να δεις ποιες είναι οι αδυναμίες μας αλλά και τα πλεονεκτήματά μας. Τι γίνεται αλλού.Τι είναι καλό και εφικτό και για τη χώρα, το τόπο μας και τους συνανθρώπους μας.

Προικισμένος τόπος.

Για όσους έχουν πάει στο Στρασβούργο και έχουν επισκεφθεί την περιοχή και τις άλλες πόλεις και χωριά της Αλσατίας γνωρίζουν πως είναι πανέμορφα. Κι όμως όταν ένα ζεύγος φίλων δημοσιογράφων της εφημερίδας “Les Dernieres Nouvelles d’Alsace” επέστρεψαν από τις διακοπές τους στην Κρήτη μου είπαν “Είσαι από την Κρήτη και μένεις εδώ.Μήπως είσαι τρελός;”.

Κι ο φίλος καθηγητής Jean-Claude Schwendemann, έρχεται στην Κρήτη από το 1980 που την πρωτογνώρισε. Και δεν έρχεται ποτέ μόνος αλλά πάντα με ομάδες ανθρώπων που έχουν ακούσει τόσα πολλά και καλά για την φύση, τα προϊόντα της, την ιστορία, τον πλούσιο και ποικιλότατο πολιτισμό της και τους ανθρώπους της και θέλουν να τα γνωρίσουν. Γι’αυτό είχαμε δημιουργήσει μαζί το σύλλογο “Αλσατία-Κρήτη” που χάρις στον φίλο μας πρόεδρό του, ξεπερνά τα χίλια μέλη της. Ως γνώστης και της περιοχή μας είναι θερμός υποστηρικτής μιας άλλης ανάπτυξης και συναγωνιστής στον αγώνα ενάντια στην καταστροφή του. Χαρακτηριστικό της αγάπης των μελών για τα προϊόντα της Κρήτης είναι το γεγονός πως κάθε Απρίλη ένα φορτηγό γεμάτο με 15 περίπου τόνους κρητικά προϊόντα φεύγει από το νησί μας για να ικανοποιήσει ένα μέρος των παραγγελιών τους. Τον ίδιο θαυμασμό μου εξέφρασαν ο παλιός συμμαθητής μου Daniel Ceute εκτιμητής μιας από τις πιο σημαντικές γαλλικές τράπεζες, με τη σύζυγό του, όταν ήλθαν για μια ακόμη φορά το περασμένο καλοκαίρι για διακοπές στην Κρήτη. Όταν δε επιστρέφοντας από τον Τσούτσουρο τους έδειξα που θέλουν να κατασκευάσουν το νέο αεροδρόμιο μου είπε έκπληκτος και αγανακτισμένος “Μα είναι τρελλοί;”

Η κλιματική αλλαγή.

Κι ενώ όλοι γνωρίζουν τις αρνητικές επιπτώσεις τις κλιματικής αλλαγής και το κίνδυνο ερημοποίησης και περιοχών της Κρήτης, το lobby της καταστροφής προωθεί το κόψιμο χιλιάδων δένρδων, στην απόλυτη πλειοψηφία τους ελαιόδενδρα και άλλα καρποφόρα δένδρα. Αν και γνωρίζουν δε τους θανατηφόρους κινδύνους για την υγεία των ανθρώπων και του περιβάλλοντος από την κεροζινορύπανση, την ηχορύπανση και τη γενικότερη περιβαντολλογική ρύπανση, αποφάσισαν με το έτσι θέλω την κατασκευή του αεροδρομίου σε μια περιοχή υψηλής παραγωγικότητας, που περιβάλλεται από όρη στα 3/4 του συνόλου της, ανάμεσα σε 26 χωριά, ένα από τα οποία, το χωριό των προσφύγων από την Τουρκία τα Ρουσοχώρια, θα εξαφανιστεί.

Το χρέος.

Ο κάθε νοικοκύρης του χωριού γνωρίζει ότι αν μειωθεί ή απαξιωθεί η παραγωγή του κινδυνεύει όχι μόνο να φτωχεύσει αλλά να χάσει και την περιουσία του. Ολοι μας γνωρίζομε επίσης γιατί βρίσκεται η χώρα και ο λαός μας στα χάλια που βρίσκονται. Δεν χρειάζεται να έχει τελειώσει κάποιος το Πολυτεχνείο ή οποιαδήποτε φημισμένο οικονομικό ή άλλο πανεπιστήμιο του κόσμου για να ξέρει ότι για να βελτιώσει η χώρα μας την εικόνα της και την άθλια κατάσταση που βρίσκονται η οικονομία και οι άνθρωποι, θα πρέπει να στηρίξει και αναπτύξει την ενδογενή παραγωγή όπου υπάρχει. Γιατί αφ’ενός θα μειώσει τις εισαγωγές και την οικονομική αφαίμαξη και θα εξασφαλίσει την διατροφική ασφάλεια των πολιτών και της χώρας και αφ’ετέρου θα αυξήσει τις εξαγωγές συμβάλλοντας στην βελτίωση του ισοζυγίου πληρωμών και του χρέους.

Η περιοχή όπου προωθείται το έγκλημα δεν είναι η μόνη όπου η ζωή των κατοίκων θα γίνει αβίωτη και θα τους καταδικάσει σε μετανάστευση, είναι και των γύρω περιοχών Οροπεδίου, Δίκτυ, Μονοφατσίου, Αστερουσίων και Κόφινα που θα απαξιωθούν.

Σ’αυτές τις περιοχές είναι εφικτή μια άλλη ανάπτυξη που θα υπηρετεί το περιβάλλον και τον άνθρωπο, τα συμφέροντά του, τα συμφέροντα της χώρας. Διαθέτει δυνατότητες αύξησης και βελτίωσης της αγροτικής και της κτηνοτροφικής παραγωγής, της παραγωγής οικολογικών προϊόντων, βοτάνων κτλ. Σε τέτοιες περιοχές ένας άλλος τουρισμός είναι εφικτός. Ο τουρισμός των ανθρώπων που αναζητούν τη γνωριμία ανθρώπων και πολιτισμών, την υγεία, τη σωστή διατροφή, την απόκτηση κατοικιών αναψυχής ή μόνιμης διαμονής.

Ηδη άνθρωποι που ήθελαν να αγοράσουν κατοικίες ή οικόπεδα για να οικοδομήσουν εγκατέλειψαν την προσπάθεια όταν έμαθαν ότι σ’αυτό τον τόπο προωθείται η κατασκευή αεροδρομίου.

Το ίδιο συνέβη και με εκείνους που προωθούν τον “τουρισμό υγείας”, λέγοντας καλός και κατάλληλος ο τόπος αλλά με την κατασκευή αεροδρομίου γίνεται ακατάλληλος για εμάς.

Δη δει ανθρώπων...

“Πολλά τα λεφτά” λένε ήδη οι “σχεδιαστές και προωθητές” του εγκλήματος. “Πολλά τα λεφτά, αλλά γνωρίζομε ποιοι θα τα φάνε όπως πάντα και ποιοι θα πάρουν τα ψίχουλα. Ξέρομε επίσης ποιοι θα είναι τα θύματα. Τα πραγματικά θύματα θα είναι οι κάτοικοι της περιοχής, ακόμη κι εκείνοι που θα αποζημιωθούν”, μου είπε πρόσφατα γνωστή και καταξιωμένη αγωνίστρια για την υπεράσπιση του αυτονόητου, του ανθρώπου, του περιβάλλοντος και του δημοσίου συμφέροντος .

Και μπορεί να μη είμαι “ειδικός” αλλά αυτό δεν πάει να πει ότι δεν είμαι νοήμων πολίτης που βλέπει. Κρίνει, συγκρίνει και επιλέγει.

Τα κακά παραδείγματα.

Ως πολίτης αυτής της χώρας πάντα είχα το μυαλό μου στο τόπο μας και στους ανθρώπους του. Κι ας ήμουν στο εξωτερικό. Ως δημοσιογράφος δε στην ΕΡΑ Ηρακλείου για 8 χρόνια μπόρεσα να δω τι και ποιοι τρώνε τα σωθικά της Κρήτης και της χώρας.

Θα τελειώσω με ερωτήματα:

Τι έγινε άραγε η “Αγροτική Σχολή” της Μεσσαράς και τι απέγιναν τα χιλιάδες στρέμματα γης με τα οποία την είχαν προικίσει; Δεν θα έπρεπε να είχε εξελιχθεί σε ένα πανεπιστημιακό και ερευνητικό κέντρο για το συμφέρον της Κρήτης και των Κρητικών, της ελληνικής οικονομίας και της χώρας;

Τι έγινε άραγε το “ Ιστιντούτο Υποτροπικών Φυτών και Ελιάς” και τι απέγιναν τα χιλιάδες στρέμματα γης με τα οποία το είχαν προικίσει για να αξιοποιηθούν τα πλεονεκτήματα της Κρήτης ώστε να παραχθούν νέα προϊόντα όπως συνέβη με τον αβοκάδο, που θα μοσχοπουλιόταν εντός και εκτός της Ελλάδας;

Τι απέγινε και το ΜΑΙΧ που είναι το μόνο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο που ενώ προσφέρει ποιοτικό και μεταπτυχιακό έργο δεν έχει το δικαίωμα όπως τα άλλα ινστιτούτα της Μεσογείου, να προσφέρει μεταπτυχιακό δίπλωμα.

Τι έγινε ο ΕΝΙΣΑ, ο μοναδικός ευρωπαϊκός οργανισμός στη χώρα μας με το θαυμάσιο μέλλον για την Ασφάλεια των Δικτύων και των Πληροφοριών , για τα Ανώτατα Επιστημονικά και Ερευνητικά Ιδρύματα της Κρήτης;

Τι έργο έχει γίνει με τα δισεκατομμύρια των κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εισέρρευσαν στην χώρα από τις αρχές της δεκαετίας του 1980;

Γιατί δεν αξιοποιούνται οι χώροι ένθεν και ένθεν του αεροδρομίου Ηρακλείου για την επέκτασή του, αλλά προτιμάται η καταστροφή μιας υψηλής παραγωγικότητας περιοχής;

Γιατί συνεχίζομε να έχομε ένα ανθρωποκτόνο ΒΟΑΚ, ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα οι άλλες περιοχές περηφανεύονται για τις μεγάλες ,άρτιες και ασφαλείς οδικές τους αρτηρίες.

Γιατί αν ήθελαν πραγματικά την πραγματοποίηση ενός μεγάλου αναπτυξιακού έργου στην Κρήτη

δεν προωθούν την κατασκευή μιας σιδηροδρομικής γραμμής που θα ξεκινά από το Καστέλλι Κισσάμου και θα φτάνει έως τη Σητεία; Αυτό το έργο δεν θα εκτόξευσε τις μετακινήσεις και τις ανταλλαγές στην Κρήτη και όσων την επισκέπτονται;

Γιατί δεν συμβαίνει;

Γιατί στη διαμόρφωση και στη λήψη των αποφάσεων κυριαρχούν εκείνοι που υποτάσσουν το γενικό δημόσιο συμφέρον στο ιδιοτελές. Είναι οι “Δυνάμεις της Αρπαχτής” και όχι των Ευπατρίδιδων, των υγειών πολιτών.

Συγχαρητήρια στην Πρωτοβουλία.

Ευτυχώς για την αξιοπρέπεια του τόπου υπάρχουν άνθρωποι και φορείς εθελοντές που προσπαθούν για τα αυτονόητα. Μπορεί να είναι αδύνατοι από μέσα αλλά αποτελούν την αναγκαία ελπίδα για το αύριο της Πεδιάδας, της Κρήτης και της Ελλάδας. Ενας από αυτούς τους φορείς είναι και η “ Πρωτοβουλία Πολιτών για την προβολή, την προστασία και την αειφόρα ανάπτυξη της Πεδιάδας”, που τώρα και δέκα χρόνια προσπαθεί να κρατήσει την αξιοπρέπεια του τόπου όρθια. Για να υπάρχει διάλογος και αντίλογος. Για να μην πάει ο τόπος και οι άνθρωποί του “ως πρόβατον επί σφαγή” στη βουλιμία των “δυνάμεων της αρπαχτής”.

Σ’αυτό τον φορέα ετοιμάζεται να προστεθεί ένας νέος φορέας που θα συνεπικουρεί. Ο φορέας “Για μια άλλη ανάπτυξη”. Γιατί όπως έλεγε και ο Μέγας Καζαντζάκης “Ν’αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω το κόσμο.Κι αν χαθεί εγώ θα φταίω”. Υπάρχουν και στην Κρήτη ακόμη “κουζουλοί”.ΕΥΤΥΧΩΣ για την Κρήτη....Αργά ή γρήγορα ΔΥΣΤΥΧΩΣ και για τις δυνάμεις της αρπαχτής.