Γράφει ο Νίκος Λυγερός

Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι τεχνικές διαπραγματεύσεις θέλουν βάση. Και αυτή πρέπει στην προκειμένη περίπτωση να βασίζεται στη στρατηγική και στην ενέργεια, δηλαδή το ευρωπαϊκό πλαίσιο και στο πεδίο της κυπριακής ΑΟΖ. 

Από τη στιγμή που τα κλιμάκια τα τεχνικά λειτουργούν ανεξάρτητα από αυτές τις παραμέτρους, ξέρουμε ότι δεν μπορούν να βρουν μια λύση η οποία θα είναι άξια και με αυτήν την έννοια δεν εννοούμε βέβαια μόνο βιώσιμη γιατί για όσους δεν το κατάλαβαν ακόμα και η σκλαβοσύνη είναι βιώσιμη. 

Έτσι η ψευδαίσθηση ότι η επίλυση του κυπριακού είναι μόνο ένα τεχνικό ζήτημα πρέπει να πάψει για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε ουσιαστικά. Τα δεδομένα της στρατηγικής της περιοχής έχουν αλλάξει σημαντικά και πρέπει να τα αξιοποιήσουμε ενώ μερικοί λειτουργούν πάνω στο θέμα του κυπριακού με τα στοιχεία του 1960, 1963 και 1974 λες και δεν έγινε τίποτα μετά ή λες κι όσα έγιναν δεν τους αφορούν. 

Όμως η έξυπνη ιστορία δείχνει ότι αυτούς που δεν αξιοποιεί δυναμικά και αποτελεσματικά τον Χρόνο, είναι καταδικασμένος να ζει εγκλωβισμένος στο παρελθόν δίχως να έχει μέλλον αφού απέρριψε την εξέλιξη.