Ο ίδιος έχει γράψει πρόσφατα για το βιβλίο: «Όχι Ζωγράφος μάτια μου... Πεισματάρης. Όπως είχα πει δεν είμαι ζωγράφος, ζωγραφίζω. Ετούτη η εμμονή και η επιμονή να δημιουργώ διάφορα, είναι του γονιδίου μου και του Θεού.

Όταν ολοκλήρωσα το βιβλίο μου «Το Τανγκό της Βροχής», είχα σχηματίσει ήδη την εικόνα του εξωφύλλου από το ομώνυμο διήγημα. Προχώρησα, όπως απαιτείται, στα πρώτα σχέδια με μολύβι. Ξέρεις, βάζουμε λίγο λάδι, λίγο κρεμμύδι κι αν γουστάρουμε, λίγο σκορδάκι και προχωρούμε στο τσιγάρισμα…

Ξεκίνησα να το ζωγραφίζω στις αρχές Ιουνίου. Μου πήρε τρεις μήνες. Ο εκδοτικός οίκος μου έλεγε: «Αν το θελήσετε, μπορούμε να σας βρούμε εμείς εξώφυλλο». Δεν ήθελα. Ήξερα ότι ήθελα κάτι το ημιρεαλιστικό με στοιχεία κυβισμού, να καταλαβαίνει κι ο αναγνώστης.

Αυτό έφτιαξα. Άλλο λιγότερο ή περισσότερο δεν έχω κι αν είχα, αυτό θα προτιμούσα. Ευχαριστώ σας…»

Το βιβλίο θα παρουσιαστεί στην αίθουσα Ανδρόγεω, Ηράκλειο Κρήτης την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015 στις 7μ.μ., όπου εκεί οι φίλοι του βιβλίου θα έχουν τη δυνατότητα, μεταξύ άλλων, να συνομιλήσουν με το Στέλιο Βισκαδουράκη

Παρακάτω παραθέτουμε κάποια χαρακτηριστικά κείμενα από και για το βιβλίο

Ο Φούρναρης και η Πόρνη (απόσπασμα)

«Ο Σωκράτης ακίνητος, μαρμαρωμένος βασιλιάς σε έκπτωση, την κοιτούσε πρώτα να στέκεται και μετά να περπατά αργά προς το μέρος του μέσα στη βροχή, σαν σκιά σμιλευμένη στο γκρίζο, καλυμμένη μ’ ένα φωτεινό περίγραμμα. Την κοιτούσε και δεν ήθελε να κάτσει, μα δεν ήθελε και να φύγει. Θέλησε να βρει τη δύναμη να τη βρίσει, να γυρίσει την πλάτη του και να περπατήσει μακριά της. Έτσι θα έπρεπε. Αυτό θα ήταν αληθινό φάρμακο».

Λίγα λόγια ακόμη για το βιβλίο

«Οκτώβριος

Μια βροχή, μια μαγική βροχή είναι έτοιμη να πέσει πάνω σε μια ξύλινη πόλη, να λειάνει τις γωνίες της και να μαλακώσει τις ψυχές της. Δίπλα της, στο βουνό του Δία που την κοιτά αιώνια, ο Διάβολος συναντά έναν καλόγερο και τον προειδοποιεί: «Ετούτη η βροχή, κάθε σταγόνα της, εμπεριέχει τον ίδιο τον Θεό κα μια ψυχή. Φτάνει να σας αγγίξει στο πρόσωπο για ν’ αλλάξει τις ζωές σας».

 Ένας κωφός πιανίστας παίζει τη μουσική του, καθοδηγούμενος από βρόχινες σταγόνες στη γυμνή πλάτη του. Ένας φούρναρης μάχεται μια πόρνη, παλιό απωθημένο του. Ένας γέρο-Ινδός διδάσκει ένα παιδί. Ένα αυτιστικό κορίτσι συναντά τη ντίβα Μαρία Κάλλας. Μια μάγισσα «κερνά» μια συνάντηση σε μια νεαρή γυναίκα με το νεκρό άνδρα της. Ένας φωτογράφος απαθανατίζει μια εγκυμονούσα Μόνα Λίζα. Ένας σχιζοφρενής χορευτής αγκαλιάζει τη βροχή και χορεύει μαζί της ένα μαγικό τανγκό . 

 Η έκβαση και το τέλος αυτών κι άλλων ιστοριών καθορίζονται από το άγγιγμα μιας σταγόνας βροχής στα πρόσωπα των ανθρώπων.  Γιατί, ετούτη η βροχή, είναι μια αιωνιότητα σε μια στιγμή η μια στιγμή σε μια αιωνιότητα. 

 Δηλαδή, είμαστε εγώ, εσύ... Δηλαδή, είμαστε Εμείς...»