«Αγαπητό Creteplus.gr

Με αφορμή τον προχθεσινό αέρα, τις ζημιές και τα προβλήματα που δημιούργησε στην πόλη, ξαναθυμηθήκαμε τις υποσχέσεις και τα ευχολόγια που ακούμε από πέρυσι όσοι γονείς έχουμε παιδιά στο 32ο & 43ο Νηπιαγωγείο (Τάλως). Έκλεισε ήδη ένας χρόνος από τότε που σε μια αντίστοιχη μέρα με αέρα, ένα δέντρο ξεριζώθηκε και έπεσε πάνω στις κούνιες του προαύλιου χώρου, καταστρέφοντας τις. 

Ευτυχώς έγινε κατά τη διάρκεια των διακοπών των Χριστουγέννων και το σχολείο ήταν κλειστό. Οι κούνιες και το πεσμένο δέντρο, φυσικά απομακρύνθηκαν και δόθηκαν υποσχέσεις από τους αρμόδιους φορείς, πέρι αντικατάστασης τους και γενικής ανακαίνισης και πιστοποίησης της παιδικής χαράς. Το συγκεκριμένο θέμα ήρθε να προστεθεί στο συνολικό, χρόνιο κτηριακό πρόβλημα του σχολείου. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι, φέτος έστω και καθυστερημένα, ξεκίνησαν εργασίες αποκατάστασης των φουσκωμένων σοβάδων. Εργασία απαραίτητη, αφού πλέον κρέμονταν στην κυριολεξία πάνω από τα κεφάλια των παιδιών. Για την συντήρηση, ανακατασκευή ή αντικατάσταση της παιδικής χαράς του προαύλιου χώρου, ούτε λόγος βέβαια. 

Η εικόνα συνεχίζει να είναι τραγική και επικίνδυνη για την ασφάλεια των παιδιών. Φθαρμένα σχοινιά, σπασμένες σανίδες, φουσκωμένα ξύλα κτλ. Καλές οι αναπλάσεις και οι εξαγγελίες για ανακατασκευές και νέες κατασκευές στο Δήμο, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να σκύψουν πάνω από τις υπάρχουσες δομές, και να λύσουν επιτέλους το πρόβλημα. 

Δεν είναι δυνατόν να διαβάζουμε και να ακούμε συνεχώς για εκαντοντάδες χιλιάδες ευρώ δεξιά και αριστερά στην πόλη, και να μη μπορούν να βρεθούν τα ελάχιστα κονδύλια που χρειάζονται για να γίνουν 2-3 βασικά πράγματα, πρωτίστως για την ασφάλεια των νηπίων αλλά και για την ευχάριστη διαμονή τους στο σχολείο. Έχουμε κουραστεί σαν γονείς να ακούμε υποσχέσεις και ευχολόγια από τους αρμόδιους/αναρμόδιους. Καιρός είναι όλοι να βρεθούνε προ των ευθυνών τους, πριν συμβεί κάποιο ατύχημα στο σχολείο. Είναι απορίας άξιο αν στο συγκεκριμένο σχολείο, φοιτούσε κάποιο παιδί Δημάρχου/Αντιδημάρχου/Δημοτικού Συμβούλου, την ίδια εικόνα θα παρουσίαζε και θα αποδεχόταν να διακυβεύεται η ασφάλεια του σε καθημερινή βάση; Και η υπομονή έχει όρια...»