Δικηγόρος μάχιμος, με καθημερινή παρουσία στα ποινικά ακροατήρια και στους χώρους των δικαστηρίων, ο Μιχάλης Ζαφειρόπουλος ανήκε στους δικηγόρους εκείνους που δικαστές και συνάδελφοί του θεωρούσαν ότι ασκεί «καθαρή» αλλά σκληρή δικηγορία. Μαχητικός στη διεκδίκηση των συμφερόντων των πελατών του, είχε εκπροσωπήσει εκατοντάδες επωνύμους που είχαν εμπλοκές με το ποινικό σύστημα, όμως, όπως λένε δικηγόροι που είχαν συνεργαστεί μαζί του για χρόνια, «στο γραφείο Ζαφειρόπουλου σπάνια υπήρχαν υποθέσεις που “γεννούν” ξεκαθαρίσματα λογαριασμών ή συνδέονται με ωμούς εκβιασμούς και άσκηση πάσης φύσεως βίας».

Ο Μιχάλης Ζαφειρόπουλος, γόνος μιας από τις πλέον γνωστές νομικές οικογένειες με πατέρα τον Νώντα Ζαφειρόπουλο, ο οποίος υπήρξε από τους εμβληματικούς προέδρους του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών ενώ διετέλεσε και βουλευτής, πέρα από γνωστός ποινικολόγος της Αθήνας, είχε μακροχρόνια συνδικαλιστική δράση. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 είχε εκλεγεί σύμβουλος στο Δ.Σ. του ΔΣΑ, μετά το 2005 εξελέγη αντιπρόεδρος και, λίγα χρόνια αργότερα, έθεσε υποψηφιότητα και για την προεδρία του συλλόγου.

Το πελατολόγιό του, που αποτελεί και ένα από τα κρίσιμα στοιχεία των ερευνών των διωκτικών αρχών, διέθετε ισχυρά ονόματα της επιχειρηματικής τάξης στη χώρα μας, αλλά και πολιτικούς τους οποίους κατά καιρούς είχε αναλάβει να υπερασπίσει. Το αντικείμενο της ποινικής του δικηγορίας, όπως λένε στενοί συνεργάτες του, ήταν υποθέσεις κυρίως οικονομικής εγκληματικότητας και διαφθοράς, αλλά και γενικά ποινικό έγκλημα, ανθρωποκτονίες και άλλα με δράστες από όλο το κοινωνικό φάσμα.

Η παρουσία του στα δικαστήρια όλων των βαθμών, από το πρωτοδικείο έως τον Αρειο Πάγο, ήταν καθημερινή και οι σχέσεις του με δικηγόρους και δικαστές επαγγελματικές, τις οποίες καθόριζε ο χαρακτήρας του, καθώς ήταν συμπαθής και προσηνής σε φίλους και συναδέλφους του, αλλά πολύ επαγγελματίας στην προάσπιση των υποθέσεων που αναλάμβανε. Υποθέσεις όπως τα εξοπλιστικά με πελάτη τον επιχειρηματία Θωμά Λιακουνάκο, οι ηλεκτρικές εταιρείες με πελάτη τον Αρ. Φλώρο, τα ομόλογα, η υπεράσπιση σε συκοφαντικές δυσφημίσεις του πρώην προέδρου της Ν.Δ. Ευάγγελου Μεϊμαράκη και άλλων πολιτικών από τον χώρο της Ν.Δ., με τα ψηφοδέλτια της οποίας εκλεγόταν στον ΔΣΑ, είναι ενδεικτικές εκείνων που κατά καιρούς είχε ο ίδιος χειριστεί.

Το πελατολόγιό του γενικά θεωρείται από συναδέλφους του «καλό», με επώνυμους και πολίτες μεσαίων εισοδημάτων, χωρίς να εξαιρούνται και κάποιοι άλλοι χωρίς ιδιαίτερες οικονομικές δυνατότητες που είχαν παραβεί τον νόμο. Η εμπειρία του στο ποινικό έγκλημα ήταν για τον Μιχάλη Ζαφειρόπουλο «δεύτερη φύση» μιας και μεγάλωσε μέσα σε νομικό περιβάλλον και στο γραφείο του αείμνηστου Νώντα Ζαφειρόπουλου, που υπήρξε από τα μεγάλα της Αθήνας, γεγονός που εξηγεί, κατά πολλούς, το ότι δεν είχε βάλει κάμερες παρακολούθησης, κάτι που αποδείχθηκε μοιραίο για τη ζωή του.

Πάντως, συνεργάτες του και δικηγόροι που είχαν χειριστεί δεκάδες υποθέσεις αποκλείουν η δολοφονία να είχε ως κίνητρο έγκλημα πάθους ή προσωπικά θέματα, όπως επίσης και την τρομοκρατική ενέργεια, και συνηγορούν υπέρ της θέσης των διωκτικών αρχών ότι οι δράστες εκτέλεσαν συμβόλαιο θανάτου.