«Οι νέες κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας προκάλεσαν τις έντονες αντιδράσεις της Γερμανίας αλλά και των Βρυξελλών. Και αυτό γιατί ο νέος αυτός οικονομικός πόλεμος των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας αγγίζει πλέον τον ζωτικό οικονομικό και συνάμα στρατηγικό πυρήνα των σχέσεων της Γερμανίας με τη Ρωσία. Άλλωστε είναι γνωστό ότι η ανταγωνιστικότητα της γερμανικής βιομηχανίας σε μεγάλο βαθμό στηρίζεται στο φτηνό ρωσικό φυσικό αέριο.

Οι κυρώσεις αυτές των ΗΠΑ στοχοποιούν όχι μόνο τις ρωσικές εταιρίες ενέργειας αλλά και όσες ευρωπαϊκές εταιρίες συνεργάζονται σε ενεργειακά projects όπως είναι και η εταιρία Nord Stream II. Έτσι μεγάλα ενεργειακά έργα όπως ο Nord Stream II αλλά και ο Blue Stream που μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο στην Τουρκία βρίσκονται πλέον στο στόχαστρο των ΗΠΑ που απειλούν να επιβάλουν κυρώσεις σε πολλές ευρωπαϊκές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στα εν λόγω έργα. Το ίδιο ισχύει και για όσες ευρωπαϊκές τράπεζες χρηματοδοτούν σχετικές δράσεις.

Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ αβαντάροντας τις αμερικανικές εταιρίες, έχουν εξαιρέσει από τις κυρώσεις τις έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στον Αρκτικό κύκλο, στην Κασπία και στη Μεσόγειο που διεξάγουν ρωσικές εταιρίες στις οποίες, εταιρίες των ΗΠΑ κατέχουν ως και το 1/3 των μετοχών (Η Καθημερινή 6/8/2017 σελ. 16).

Καθίσταται πλέον σαφές ότι οι νέες αμερικανικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας έχουν ως στόχο να εξαρτήσουν πλήρως ενεργειακά τη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη από το αμερικανικό σχιστολιθικό αέριο και πετρέλαιο.

Έτσι η Γερμανία αλλά και οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ έπεσαν πλέον στο λάκκο που έσκαψαν οι ίδιες εγκαινιάζοντας τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας προ τριετίας με αφορμή την ουκρανική κρίση. Κυρώσεις οι οποίες έβλαψαν ανεπανόρθωτα τα οικονομικά συμφέροντα της Ελλάδας και των άλλων χωρών του ευρωπαϊκού νότου αφήνοντας τότε άθικτες της γερμανορωσικές ενεργειακές σχέσεις.

Ευθύς εξ αρχής είχα εκφράσει την αντίθεσή μου στην επιβολή των ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Ρωσίας και στηλίτευσα Σαμαρά και Τσίπρα οι οποίοι συνυπέγραψαν την επιβολή των κυρώσεων αυτών.

Οι κυρώσεις επέφεραν απώλειες μεγαλύτερες των 200 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως στις Ελληνικές εξαγωγές προς τη Ρωσία σε σχέση με τις πραγματικές εξαγωγές του 2013. Εκτιμούμε μάλιστα ότι οι απώλειες ξεπερνούν τα 400 εκατομμύρια ευρώ ετησίως λαμβάνοντας υπόψη τις δυνητικές εξαγωγές που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν μια απίστευτα δυναμική πορεία κυρίως στο χώρο των φρούτων, η οποία ανακόπηκε. Η επιβολή των κυρώσεων συμβάλλει επίσης στην αδυναμία περαιτέρω αξιοποίησης του Ρωσικού τουρισμού στην Ελλάδα ο οποίος μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί ζωογόνος για την Ελληνική οικονομία καθώς τα ετήσια έσοδα από τους Ρώσους τουρίστες στην Ελλάδα ξεπερνούν τα 1,2 δις ευρώ.

Για την ΕΕ οι αντίστοιχες ζημίες πολλαπλασιάζονται αφού οι ετήσιες εξαγωγές της ΕΕ προς τη Ρωσία το 2016 μειώθηκαν κατά 64 δις ευρώ σε σχέση με το 2013.

Για το λόγους αυτούς έχουμε τονίσει με συνεχείς μας παρεμβάσεις στην Ολομέλεια της Ευρωβουλής την αναγκαιότητα της κατάργησης των κυρώσεων της ΕΕ και των ΗΠΑ κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Τις παραπάνω σκέψεις είχα την ευκαιρία να αναπτύξω σε πρόσφατο ταξίδι μου στη Μόσχα στις 9-12/7/2017 όντας καλεσμένος του Pavel Zavalnyi Προέδρου της Επιτροπής Ενέργειας της Δούμα, αλλά και ως ομιλητής στο Ετήσιο Διεθνές Συνέδριο που διοργάνωσε η Russian Gas Society στο Βερολίνο την Πέμπτη 15/6/17 με θέμα τις προοπτικές ενεργειακής συνεργασίας Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ρωσίας.

Στο πλαίσιο του εν λόγω Συνεδρίου συναντήθηκα με τον Αντιπρόεδρο της Gazprom Alexander Medvedev καθώς και με τον Pavel Zavalnyi Πρόεδρο της Επιτροπής Ενέργειας της Δούμα και Πρόεδρο της Russian Gas Society.

Επίσης στην σχετική μου ομιλία αλλά και σε δηλώσεις μου στο Russia Today στηλίτευσα τόσο τις οικονομικές κυρώσεις που έχει επιβάλλει η ΕΕ κατά της Ρωσίας όσο και τη Ρωσοφοβία που καλλιεργείται συστηματικά από διάφορους κύκλους των Βρυξελλών και τόνισα την αναγκαιότητα εμβάθυνσης της ενεργειακής συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας.

Καθίσταται πλέον αναγκαία η άμεση κατάργηση των κυρώσεων κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας και ο επανακαθορισμός της ενεργειακής μας στρατηγικής με τη Ρωσία δίνοντας έμφαση στη δημιουργία του South Stream, που αποτελεί έργο στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα.

Έτσι τα έσοδα, για το Ελληνικό Κράτος, μπορούν να φθάσουν το ένα δισεκατομμύριο δολάρια και να δημιουργηθούν 20.000 θέσεις εργασίας. Ποιο σημαντικό, όμως, είναι ότι το έργο αυτό θα προκαλούσε μια τεράστια αύξηση του ρωσικού τουριστικού ρεύματος στην Ελλάδα και μια μεγάλη άνοδο των εξαγωγών μας στη Ρωσία. Τα συνολικά πραγματικά και όχι λογιστικά οικονομικά αποτελέσματα, από κάτι τέτοιο, θα ξεπερνούσαν πολύ εύκολα τα τρία δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως (μόνο για την Ελλάδα) συμβάλλοντας έτσι στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας.»