Συνέντευξη στην Ελευθερία Μετοχιανάκη

Ο Κ. Σχιζάκης μίλησε στο Creteplus.gr για τις εκθέσεις και τα έργα που φιλοξενεί στο μουσείο του κατά καιρούς:  

«Η πρώτη έκθεση πραγματοποιήθηκε στις αρχές του 2007 και από τότε έχουν γίνει στο μουσείο περίπου 45 εκθέσεις. Έχουμε ταξιδέψει επανειλημμένα σε πολλές πόλεις της Ελλάδας που μας έχουν καλέσει. Είμαστε από τις ελάχιστες περιπτώσεις που μας καλούν, ενώ συνηθίζεται το αντίθετο. 

Μέχρι το 2014 φιλοξενούσα αποκλειστικά έργα Κρητικών. Στη συνέχεια ανοίξαμε τους ορίζοντες μας και πλέον έχουμε μια διεθνή εικαστική παρουσία. Συνεχώς οι προτάσεις αυξάνονται και κάνουμε εκθέσεις στην Αθήνα κάθε χρόνο, αλλά και στο εξωτερικό. Έχουμε πάει στη Γερμανία και ετοιμαζόμαστε να παρουσιάσουμε μέρος της συλλογής μας στο Παρίσι και το Βελιγράδι. Θα φιλοξενήσουμε μάλιστα το Σεπτέμβριο μια ομάδα φοιτητών από την Πολωνία».  

«Πέθανα και γύρισα στη ζωή για να προσφέρω στην τέχνη» 

«Το 2004, έπαθα ανακοπή. Έχασα τη ζωή μου, αλλά ξαναγύρισα. Σώθηκα χάρη σε έναν απινίδωση και πήρε μπροστά η καρδιά μου, ενώ είχε σταματήσει. Από τότε λέω κι ένα ανέκδοτο: Πήγα στον Άγιο Πέτρο και μου είπε τι δουλειά έχεις εσύ εδώ; Φύγε και γύρνα πίσω να κάνεις το έργο σου! Έτσι αναρρώνοντας από την ασθένεια αυτή, δεν έκανα τίποτα άλλο από το να σκεφτώ επαγγελματικά πως είναι δυνατόν να ξεκινήσει τη λειτουργία του αυτό το μουσείο, το οποίο είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου αλλά και στον κόσμο της Κρήτης. Έτσι το μουσείο άνοιξε το 2006».  

Μάλιστα, ο Κ. Σχιζάκης επιδιώκει μέσα στο χώρο του μουσείου να αναπτύσσεται μια ποικίλη δραστηριότητα. Έτσι παραχωρεί το μουσείο για την πραγματοποίηση διαφόρων ειδών σεμινάρια.  

«Για μας είναι πλούτος να συνδυάζουμε την τέχνη με σεμινάρια, όπως αυτό που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, για τις πρώτες βοήθειες. Είμαστε ελεύθεροι σε τέτοιου είδους συνεργασίες. Μάλιστα όποιος έρχεται εδώ βλέπει και τα έργα, μαθαίνει για το μουσείο, άρα δεν έχουμε λόγο να μην το κάνουμε».  

Σε ερώτηση για την οικονομική συντήρηση του μουσείου ο Κ. Σχιζάκης απαντά:  

«Δεν έχουμε καθόλου έσοδα από το μουσείο. Τα παράγω όλα μόνος μου, εκτός από το ρεύμα! Γίνεται μια προσπάθεια, ώστε να βοηθηθούμε οικονομικά από την Περιφέρεια, πιστεύουμε ότι αυτό θα γίνει, αλλά αυτά που θα πάρουμε είναι ελάχιστα σε σχέση με τα έξοδα λειτουργίας για την συντήρηση του μουσείου. 

«Η επίσημη πολιτεία δεν έχει πατήσει τα πόδια της στο μουσείο!» 

«Στο μυαλό μου δεν ήταν ποτέ η δική μου προβολή. Ήθελα να προβάλω το έργο μου. Αυτό που κάνω είναι αποδεκτό από το κοινό, αλλά όχι από την επίσημη πολιτεία, η οποία δεν έχει πατήσει το πόδι της στο μουσείο».  

«Ο Δήμος Ηρακλείου δεν έχει Πινακοθήκη!» 

«Ο Δήμος Ηρακλείου δυστυχώς δεν έχει πινακοθήκη. Έχει μια ταμπέλα στη Βασιλική του Αγίου Μάκρου που λέει «Δημοτική Πινακοθήκη Ηρακλείου», αλλά αν μπει κάποιος μέσα δε θα δει καμία Πινακοθήκη! Ο λόγος που ονομάζεται Δημοτική Πινακοθήκη είναι ότι ο μεγάλος ζωγράφος Θωμάς Φανουράκης, άφησε τα 25 έργα του στο Δήμο, με τον όρο να εκτεθούν στη Δημοτική Πινακοθήκη. Έτσι ο «έξυπνος»  Δήμος, έβαλε μια ταμπέλα προκειμένου να τηρηθεί η διαθήκη. Έτσι όταν ο ίδιος ο Δήμος δεν έχει Πινακοθήκη, θα βοηθήσει εμένα να κάνω τη δική μου; Δε θα μου δώσει τίποτα και ποτέ 

Έχω τόση αγάπη για την τέχνη που προσφέρω ένα οικόπεδο για να γίνει μουσείο λίγο έξω από το Ηράκλειο, αλλά η πολιτεία δεν ενδιαφέρεται! Δεν επιδοτείται τίποτα, δεν δίνεται έστω ένα βραβείο..»  

Κλείνοντας ο Κ. Σχιζάκης μίλησε για τις μελλοντικές του αξιώσεις:  

«Έχω στη συλλογή μου περισσότερα από 300 έργα, ορισμένα από αυτά είναι σπάνια.  

Όταν αντιληφθούν ότι έχω στα χέρια μου ένα μικρό θησαυρό, θα δοθεί στα έργα η κατάλληλη προστασία και στέγη. Η εποχή είναι κακή, όπως και η συγκυρία, γιατί δεν έχει βρεθεί κάποιος να συγκεντρώσει εξουσία και να θέλει να την αφιερώσει στον πολιτισμό.  

Παρόλο που οι εποχές δεν είναι κατάλληλες, εγώ δε σταμάτησα. Έτσι, καθημερινά 6-8μμ. είμαι εδώ και έχω την πόρτα του μουσείου ανοιχτή για να μπει οποιοσδήποτε.  

Πιστεύω ότι ο σπόρος έχει πέσει. Ακόμα και αν δεν πιάνει τώρα είμαι βέβαιος ότι όταν κάνεις κάτι με τόση αγάπη, δε μπορεί να μην πετύχει».