Οι άνδρες αυτοί παρακολουθήθηκαν επί μια δεκαετία ή έως ότου πεθάνουν πρόωρα. Από αυτούς, το 15% είχαν αποκτήσει το πρώτο παιδί τους έως την ηλικία των 22 ετών, το 29% μεταξύ 22-24 ετών, το 19% μεταξύ 27-29 ετών και το 19% μεταξύ 30-44 ετών. Η μέση ηλικία πατρότητας για πρώτη φορά ήταν τα 25 έτη. Κατά τη δεκαετή μελέτη, περίπου το 5% των ανδρών αυτών πέθαναν, κυρίως λόγω ισχαιμικού καρδιαγγειακού επεισοδίου (21%) ή παθήσεων που σχετίζονταν με την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ (16%).

Όσοι είχαν γίνει πατέρες πριν τα 22, είχαν κατά μέσο όρο 26% μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου έως τα 54 τους, ενώ για όσους είχαν γίνει μπαμπάδες στα 22-24 τους, ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου ήταν αυξημένος κατά 14%. Από την άλλη, για όσους είχαν αποκτήσει το πρώτο παιδί τους σε ηλικία 30-44 ετών, ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου ήταν μειωμένος κατά 25%.

Για να επιβεβαιώσουν τα ευρήματά τους, οι ερευνητές έκαναν μια ξεχωριστή ανάλυση στα στοιχεία 1.124 αδελφών. Όπως διαπίστωσαν, όντως όσοι είχαν γίνει μπαμπάδες πριν τα 22 τους, είχαν 73% μεγαλύτερη πιθανότητα να πεθάνουν πρόωρα σε σχέση με τον αδελφό τους, που είχε αποκτήσει παιδί σε μεγαλύτερη ηλικία.

Αν και δεν είναι σαφής η αιτιολογία γι' αυτή την αρνητική σχέση ανάμεσα στην πρόωρη πατρότητα και στον πρόωρο θάνατο, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι όταν ένας νέος γίνεται γρήγορα μπαμπάς, αποκτά πρόωρα αυξημένες ευθύνες, γεγονός που του δημιουργεί πιο έντονο ψυχολογικό, οικονομικό κ.α. στρες.