«Οι καλές παραδόσεις της αριστεράς συνέδεαν πάντα την κοινωνική προκοπή με τη μάθηση, την ποιότητα της γνώσης. Ενώ η παρακμιακή, αυτοπροσδιοριζόμενη ως αριστερά, διεκδικούσε την ελάσσονα προσπάθεια.» επεσήμανε ο Σπύρος Δανέλλης.

Ο βουλευτής Ηρακλείου υποστήριξε πως η κρίση και η νέα παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα επιβάλει να αλλάξουμε παράδειγμα, λέγοντας χαρακτηριστικά πως πρόκειται για κίνηση επιβίωσης της χώρας, ενώ επεσήμανε πως το νομοσχέδιο της κυβέρνησης δυστυχώς, κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση.

«Εσωστρέφεια, γραφειοκρατία, ασφυκτικός συγκεντρωτισμός, παράδοση στην ανομία, στη συνδιαλλαγή. Αντί για ολοκληρωμένο σχέδιο μετατροπής της εκπαίδευσης σε μοχλό ανάπτυξης για το πέρασμα της χώρας στη μετά την κρίση εποχή, τη χρησιμοποιείτε εργαλειακά.» 

https://www.youtube.com/watch?v=_Dv8WzJIDnQ&feature=youtu.be 

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Κύριοι  Υπουργοί.

Σε όλα τα νομοσχέδια  που μας έχετε φέρει τα 2,5 χρόνια κυβέρνησης σας που αφορούν αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα, πάντα ρωτούσα: 

Θα φέρετε κάποια στιγμή το όραμά σας;

Όχι το ποπουλίστικο όραμα της δεκαετίας του ’80.

Γιατί ό,τι έχετε φέρει μέχρι σήμερα, είναι αποξήλωση του υφισταμένου πλαισίου και επιστροφή στο μακρινό παρελθόν.

Κ. Υπουργέ.

Διάβασα το νομοσχέδιο σας με τις καλύτερες των προθέσεων, αναζητώντας το στίγμα σας, που μας είναι γνωστό  από  παλαιοτέρα γραπτά σας.

Βρήκα όμως το Πανεπιστήμιο άλλων εποχών.

Αναρωτιέμαι, είστε σε ένα διάλογο με όσα συμβαίνουν, με όσα απασχολούν τη διεθνή πανεπιστημιακή και ερευνητική κοινότητα; 

Είστε σε ένα διάλογο με τα μεγάλα ζητήματα του καιρού μας, έτσι όπως αυτά αναδεικνύονται μέσα στην πολυπλοκότητα, τις πιέσεις, την αβεβαιότητα, τις μεγάλες αντιθέσεις, αλλά και το μεγάλο ανταγωνισμό που εξελίσσεται γύρω μας;

Πως με αυτό το νομοσχέδιο ενισχύετε τη γνώση, την ειδίκευση, την επάρκεια, τις δεξιότητες που απαιτούνται  για τους αυριανούς πολίτες, προκειμένου να μπορούν να σταθούν  και να λειτουργήσουν σε μια αποδεδειγμένα δύσκολη και ανταγωνιστική αγορά εργασίας;

Πως ενισχύετε την έρευνα, την καινοτομία και κατ’ επέκταση την επιχειρηματικότητα; 

Χωρίς ουσιαστικές απαντήσεις στα παραπάνω ζητούμενα δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα νόμο πλαίσιο που καλύπτει την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Και φοβάμαι ότι όχι μόνο δεν απαντάτε σε αυτά τα ζητήματα, αλλά με  τρόπο εξαιρετικά ιδεοληπτικό επιστρέφετε πολύ πίσω, πολύ βαθιά πίσω. 

Το ν/σ έχει άρωμα του ν. 1268/ 1982, όμως εκείνος άλλαζε πράγματα.

Κατάργησε την έδρα.

Ο δικός σας έχει στον πυρήνα του υλικά της προ του ’82 πραγματικότητας.

Υπερεξουσίες Υπουργού, περιορισμό του αυτοδιοίκητου.

Φέρνετε από το παράθυρο τους παλαιούς βοηθούς, που είχαν καταργηθεί με την κατάργηση της έδρας, ως καθηγητές δεύτερης ταχύτητας.

Και εννοώ τους ΕΔΙΠ και τους καθηγητές της δευτεροβάθμιας με διδακτορικό.

Η Κρήτη καμαρώνει για τα Ιδρύματα της.

Στην κουλτούρα τους δεν υπήρξε ποτέ ο θεσμός του βοηθού.

Με τις μαζικές αναβαθμίσεις ανθρώπων στο όνομα έλλειψης κονδυλίων για προκήρυξη νέων θέσεων ΔΕΠ, νεκρανασταίνουμε το Πανεπιστήμιο του παρελθόντος. 

Παράλληλα, με ένα γάμο και μία βάφτιση παντρεύετε δύο ΤΕΙ και τα βαφτίζετε Πανεπιστήμια.

Για αυτό και μόνο θα μείνετε στην ιστορία.

Αυτή είναι η απάντηση στους ανθρώπους των ΤΕΙ που αγωνιούν για την αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα του αύριο;

….

Η Αριστερά στα δύσκολα της χρόνια είχε απαιτήσεις.

Απαιτούσε και πάλευε για ένα εκπαιδευτικό σύστημα μιας άλλης ποιότητας και επάρκειας. 

Φωτισμένοι ηγέτες, οργανικοί διανοούμενοι, όπως ο Δημήτρης Γληνός, ο αξέχαστος Γρηγόρης Φαράκος, ωθούσαν την ανήσυχη νεολαία προς τα μπρος, με το «πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα».

Η κατανόηση του αιτήματος για την αριστεία  σε όλο και περισσότερους, είναι ένα ζήτημα με βαθιά ταξικό χαρακτήρα, άλλα με αντίστροφο τρόπο από αυτόν που εσείς το  βλέπετε.

Γιατί εσείς επιχειρείτε διαρκώς και επιμένετε στο να συμπιέζετε προς τα κάτω το μέσο όρο. 

Δεν εξυπηρετείτε όμως έτσι τους νέους από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, τους καταδικάζετε στη μετριότητα.

Στη μετριότητα που συνεπάγεται την ανεργία στο δύσκολο και απαιτητικό περιβάλλον εργασίας που δημιουργείται παγκοσμίως. 

Οι καλές παραδόσεις της αριστεράς συνέδεαν πάντα την κοινωνική προκοπή με τη μάθηση, την ποιότητα της γνώσης.

Ενώ η παρακμιακή, αυτοπροσδιοριζόμενη ως αριστερά, διεκδικούσε την ελάσσονα προσπάθεια. 

Μόνο σκοτεινοί εγκέφαλοι μπορούν να συνδέουν την ισονομία με την προς τα κάτω ισοπέδωση.

….

Οι αλλαγές στην κοινωνία και στην οικονομία περνούν από την παιδεία.

Ο κόσμος άλλαξε.

Σήμερα είμαστε όλοι μέλη μιας παγκόσμιας κοινωνίας γνώσης και πληροφορίας.

Το Μάη του ’68 οι νέοι απαιτούσαν «φαντασία στην εξουσία».

Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, όμως, δείχνει πλήρη έλλειψη φαντασίας, οραματιζόμενη με τόσο στείρο τρόπο, τη νεκρανάσταση του χθες και του προχθές.

Κρίμα…

Νομοθετείτε για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, θεωρώντας ότι απευθύνεστε στο κομματικό σας ακροατήριο.  

Αν το πιστεύετε είστε κοντόφθαλμοι.

Ο κόσμος της Αριστεράς δεν ονειρεύεται αυτό το Πανεπιστήμιο. 

Προτιμούν να «ελπίζουν το αναπάντεχο» όπως το εισηγείται  ο Εντγκάρ Μορέν στην παγκόσμια συζήτηση για τις γνώσεις κλειδιά, για την παιδεία του μέλλοντος. 

Εσείς όμως, νομοθετείτε για μειοψηφικές συντεχνίες και μπερδεμένους φοιτητές. 

….

Θα δανειστώ τη γνωστή φράση του Wittgenstein «Τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου μου»  και θα σταθώ στο αρθρ. 4 το οποίο αφορά την αποστολή των ΑΕΙ. 

Τι κάνετε εδώ;

Αφαιρείτε κάθε φράση, λέξη, αναφορά στο «επαγγελματικό πεδίο», όπως και «τη συμβολή στον Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας» δηλαδή την επίσημη Ευρωπαϊκή πολιτική στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

Αλήθεια δεν πιστεύετε πως η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση συνδέεται με την παραγωγή ή με την κοινωνία;

Γιατί αποσύρετε τα Ελληνικά Πανεπιστήμια από τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Εκπαίδευσης όπου ανήκουν όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά και ιστορικά, πολιτικά, πολιτισμικά;

Πραγματικά σοκάρομαι.

Η αφαίρεση των φράσεων αποκαλύπτει πως βλέπετε έναν κόσμο στον οποίο τα πανεπιστήμια είναι αυτοαναφορικοί χώροι γνώσης που καμία σχέση δεν έχουν με την αγορά εργασίας. 

Αυτός όμως ο κόσμος δεν υπάρχει.

Στο Άρθρ. 13 για τη Σύγκλητο  δεν κατανοώ πραγματικά το λόγο για τον οποίο όλα τα μέλη της Συγκλήτου πρέπει να αποφασίζουν για όλα τα θέματα. 

Δεν είναι ορθολογικό οι εκπρόσωποι των φοιτητών να ψηφίζουν για θέματα περιεχομένου των σπουδών τους όταν οι ίδιοι δεν τις έχουν καν ολοκληρώσει.

Στο άρθρο 15 τι επιβάλλει τα ξεχωριστά ψηφοδέλτια στην εκλογή Πρύτανη και Αντιπρυτάνεων;

Θέλετε Υφυπουργό σας κύριε Υπουργέ κάποιον από το Ποτάμι ή άλλο κόμμα της αντιπολίτευσης;

Στο ίδιο άρθρο και στην παρ. 7  νομοθετείτε τον τρόπο με τον οποίο θα γίνονται οι εκλογές και επιβάλλετε την κάλπη στην εποχή της κοινωνίας της πληροφορίας.

Γιατί δεν αφήνετε τη Σύγκλητο ή τον Εσωτερικό Κανονισμό του Ιδρύματος να ρυθμίσει τη διενέργεια των εκλογών;  

Οι ειδικοί λογαριασμοί (ΕΛΚΕ), καθώς και οι Εταιρείες Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας των ΑΕΙ δημιουργήθηκαν ως εργαλεία ευελιξίας, απέναντι στις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του δημοσίου.

Οι ΕΛΚΕ θυσιάστηκαν με την υπαγωγή τους στο δημόσιο λογιστικό, προκειμένου τα αποθεματικά τους να συνυπολογίζονται στο πλεόνασμα.

Με την απερίγραπτη υποχρέωση υποβολής μηνιαίας αναφοράς απολογιστικών στοιχείων εσόδων – δαπανών τους αποτελειώνετε.

Τελευταίος, πολύ μικρότερης εμβέλειας πνεύμονας έμειναν οι ΕΑΔΠ.

Αυτών τα αποθεματικά είναι ελάχιστα.

Αστεία.

Τώρα πλέον όμως δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

Αν κύριοι Υπουργοί Έρευνας και Παιδείας οι διατάξεις αυτές συντάχτηκαν από ανθρώπους που αγνοούν τα της έρευνας διορθώστε τα τώρα.

Οι ΕΛΚΕ δημιουργήθηκαν πάνω στη θεμελιώδη παραδοχή πως η έρευνα και η διδασκαλία δεν είναι υπαλληλίκι.

Η εξομοίωση του πανεπιστημιακού δασκάλου και του ερευνητή με τον δημόσιο υπάλληλο  είναι ολέθρια. 

Πού το βρήκατε πως για κάθε μετακίνηση χρειάζεται έγκριση προϊστάμενου;

Και ποιος είναι προϊστάμενος; 

Καταλύετε την ακαδημαϊκή ελευθερία.

Πως μπορεί να επιβάλετε στον ακαδημαϊκό να υπογράφει Υπεύθυνη Δήλωση ότι  δεν απουσιάζει από την έδρα άνω τον εξήντα ημερών το χρόνο.

Το Πανεπιστήμιο Κρήτης πραγματοποιεί ανασκαφικές έρευνες σε όλη την Ελλάδα.

Την ανασκαφή την κλείνεις όποτε ολοκληρωθεί η έρευνα, όταν η γη σου δώσει αυτά που έχει να σου δώσει.

Η γνώση δεν παράγεται με ωράριο 9 με 4.

Ούτε με διακοπές τον δεκαπενταύγουστο.

Δεν έχει ωράριο ή μέρες.

Προέχει η ολοκλήρωση του πειράματος, της έρευνας. 

Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και ερευνητές χωρίς διεθνή καριέρα, κινητικότητα, αναγνώριση, ακαδημαϊκές αναφορές τι σόι παραγωγοί γνώσης μπορεί να είναι;

Που οδηγείτε όλους αυτούς που με πάθος υπηρετούν το αντικείμενό τους;

Μα, τους οδηγείτε σε φυγή.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Η κρίση και η νέα παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα μας επιβάλει να αλλάξουμε παράδειγμα. 

Πρόκειται για κίνηση επιβίωσης της χώρας. 

Η επένδυση στην οικονομία της γνώσης  είναι αναγκαστική επιλογή για την Ελλάδα.

Το συζητούμενο όμως νομοσχέδιο δυστυχώς, κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση.

Εσωστρέφεια, γραφειοκρατία, ασφυκτικός συγκεντρωτισμός, παράδοση στην ανομία, στη συνδιαλλαγή.

Αντί γενναίας αναδιάρθρωσης της προσφερόμενης γνώσης, αναδιάταξης τμημάτων και σχολών σε όλη την Ελλάδα, δημιουργώντας προϋποθέσεις να έρθουν αξιόλογοι ακαδημαϊκοί από την παγκόσμια κοινότητα.

Αντί να συνδέσετε το πανεπιστήμιο με οικονομία και κοινωνία το βυθίζετε στο τέλμα της καθυστέρησης, του αναχρονισμού, της φοβικότητας που το δεσμεύει στην εσωστρέφεια. 

Αντί για ολοκληρωμένο σχέδιο μετατροπής της εκπαίδευσης σε μοχλό ανάπτυξης για το πέρασμα της χώρας στη μετά την κρίση εποχή, τη χρησιμοποιείτε εργαλειακά. 

Όμως, ένα νομοσχέδιο που προσφέρεται μόνο για κατανάλωση από το λαίμαργο και μυωπικό κομματικό ακροατήριο είναι καταδικασμένο στην αποτυχία. 

Η πραγματικότητα εξάλλου και οι διεθνείς εξελίξεις στο χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης  το έχουν ήδη ξεπεράσει. 

….

Μια φράση μόνο για τη πρωτοφανή τροπολογία για τους Συμβολαιογραφικούς Συλλόγους της χώρας.

Στο όνομα της ταχύτητας ανάθεσης της σύμβασης δημιουργίας πλατφόρμας για ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ώστε αυτή να λειτουργεί το φθινόπωρο ως προαπαιτούμενο της 3ης αξιολόγησης, δε διστάζετε να αλλάξετε το νομικό status των συλλόγων ως ΝΠΔΔ που είναι. 

Κι όμως η καθυστέρηση μπορούσε να είχε αποφευχθεί από τον Ιανουάριο του ’17 όπως και η αμφίβολης νομιμότητας απευθείας ανάθεση του έργου και μάλιστα με σκανδαλώδη κατάτμηση του. 

Επιχειρείτε μετάθεση ευθυνών, αδιαφορώντας για τις περιπέτειες στις οποίες ρίχνετε τους Συμβολαιογραφικούς Συλλόγους. 

Ευχαριστώ.