Η αποχαιρετιστήρια επιστολή του κ. Μανιαδάκη αναφέρει:

Μετά από τις τελευταίες κρίσεις των Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας  και έχοντας συμπληρώσει τριάντα χρόνια υπηρεσίας στο Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας, έκλεισε ένας κύκλος υπηρεσιακής ζωής, με την αυτεπάγγελτη αποστρατεία μου.


Ένας κύκλος, μια πολυτάραχη πορεία, που σημαδεύτηκε από επιτυχίες, αποτυχίες, συγκρούσεις, έντονες ψυχολογικές διακυμάνσεις, αλλά και ικανοποίηση, όσες φορές κατάφερα να ανταποκριθώ θετικά και αποτελεσματικά στις απαιτήσεις της κοινωνίας και να σταθώ με επιτυχία στο ύψος των περιστάσεων, με την προσφορά των υπηρεσιών στον απλό και ανώνυμο πολίτη.
 
 
Όλο αυτό το διάστημα, εκτιμώ ότι έκανα απλά το καθήκον μου, όσες φορές κλήθηκα και κατάφερα να φέρω σε πέρας την όποια αποστολή.

Προσπάθησα και εργάστηκα ανιδιοτελώς για το καλό της κοινωνίας, μέσα από δύσκολες καταστάσεις και πολλές φορές μέσα από έντονες ενδουπηρεσιακές συγκρούσεις, έχοντας ως στόχο « να αλλάξω την κοινωνία». Σίγουρα ακούγεται ρομαντικό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν τα κατάφερα. Ωστόσο παρέμεινα ρομαντικός. Εκτιμώ ότι εργάστηκα με απόλυτο επαγγελματισμό, με σεβασμό στον άνθρωπο και στους δημοκρατικούς θεσμούς, με μεθοδικότητα, εντιμότητα, σεμνότητα, αμεροληψία, δικαιοσύνη και με πνεύμα ισονομίας.  
 
Χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο και έχοντας ήσυχη την συνείδηση μου πιστεύω ότι έκανα το καθήκον μου στο απόλυτο, χωρίς πρόθεση να αδικήσω κανένα πολίτη, τουλάχιστον συνειδητά. Όμως φέρθηκα συνειδητά,  πολλές φορές με αυστηρότητα στους υφισταμένους μου, αλλά με δίκαιη διάθεση για ισότιμη μεταχείριση. Αυτό έπρεπε να κάνω και αυτό έκανα.
 
Με διάθεση προσφοράς στην κοινωνία, προσπάθησα για το καλύτερο, έχοντας στο πλευρό μου αρκετούς ικανούς και άξιους συναδέλφους. Αν κατάφερα να βάλω και  εγώ ένα μικρό λιθαράκι για την πάταξη της εγκληματικότητας και της εμπέδωσης του αισθήματος ασφαλείας στον πολίτη και αν ανταποκρίθηκα με επιτυχία στα καθήκοντα μου δεν θα το κρίνω εγώ. Όλους μας εκτός από την συνείδηση μας,  μας ελέγχει και μας κρίνει  η κοινωνία.
 
Πολλές φορές στο σώμα που υπηρέτησα, αισθάνθηκα ως ξένο σώμα, σε ένα χώρο σκληρό με ιδιαιτερότητες. Δεν έζησα ως φυσιολογικός άνθρωπος. Ποτέ δε κατάφερα να απολαύσω αργίες, Σαββατοκύριακα, Γιορτές  κ.ο.κ.  Στερήθηκα τα αυτονόητα,  όπως και οι περισσότεροι συνάδελφοι στερούνται. Οι  περισσότεροι αστυνομικοί, παρά τις βαρύγδουπες εξαγγελίες της Πολιτείας, εξακολουθούν σε πολλές περιπτώσεις να βιώνουν  έναν εργασιακό μεσαίωνα. Χρειάζονται την συμπαράσταση και ενίοτε την κατανόηση της κοινωνίας, για να μπορέσουν να ανταποκριθούν με επιτυχία στα καθήκοντα τους. Την επιτυχία τους θα την εισπράξει η κοινωνία.
 
Κάνοντας την αυτοκριτική μου και έναν μικρό απολογισμό, εκτιμώ ότι  τα τριάντα χρόνια παραμονής μου στην Ελληνική Αστυνομία όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ, σίγουρα ήταν αρκετά για να με αλλοτριώσουν. Θέλω να πιστεύω ότι σύντομα θα καταφέρω να «ενταχθώ» στους κανονικούς ρυθμούς της κοινωνίας, μιας κοινωνίας που πολλές φορές αισθάνθηκα αποκομμένος, λόγω συνθηκών εργασίας. Πολλές φορές βρέθηκα  «απέναντι στους πολίτες»  σε κοινωνικούς αγώνες, κατά την διεκδίκηση αιτημάτων, σε μια εποχή που την χαρακτηρίζει η ανασφάλεια, η ανεργία και γενικότερα η μείωση κάθε λογής παροχών και κοινωνικών αγαθών στον πολίτη.
 
 
Πιστεύω ότι και σε αυτές τις περιπτώσεις, κατάφερα πάντα με την βοήθεια των συνεργατών μου, να μοιραστώ τις αγωνίες μου και να λειτουργήσω πρωτίστως ανθρώπινα, αποφεύγοντας συγκρούσεις, συνδυάζοντας και επιτυγχάνοντας την κοινωνική γαλήνη  και την διαφύλαξη της ομαλότητας της κοινωνίας.
 
Είχα την τύχη, τα τελευταία χρόνια της πορείας μου, να υπηρετήσω στο Λασίθι και να γνωρίσω σπουδαίους ανθρώπους, εργατικούς, φιλόξενους, με κουλτούρα, πολιτισμό, με ανήσυχο πνεύμα, ασυμβίβαστους και με έκδηλη την ανησυχία τους να αντισταθούν σε κάθε τι που θέτει υπό αμφισβήτηση το αύριο και το μέλλον των παιδιών του.
 
Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους μου, ανεξαρτήτως βαθμού και ιδιότητας για την άριστη και εποικοδομητική συνεργασία τους και για την στήριξη τους στις δύσκολες υπηρεσιακές στιγμές. Τους παροτρύνω να εργαστούν με αγάπη, ζήλο και προθυμία και να στηρίξουν έμπρακτα τον νέο Αστυνομικό Διευθυντή, για την πάταξη κάθε μορφής εγκληματικότητας, ώστε να εμπεδωθεί περισσότερο το αίσθημα ασφάλειας στον Λασιθιώτικο λαό και να ενδυναμωθεί η συνεργασία πολίτη και αστυνομίας.    
 
Κλείνοντας το κεφάλαιο της υπηρεσιακής μου πορείας, αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω πρώτα όλους τους πολίτες  του νομού, τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες  Πέτρας και Χερονήσου, Ιεραπύτνης και Σητείας, τον ευσεβή κλήρο,  όλους τους εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, τους δικαστικούς – εισαγγελικούς λειτουργούς, τους ένστολους συναδέλφους των λοιπών σωμάτων, τους συνταξιούχους συναδέλφους μου με τους οποίους διαχρονικά συνεργάστηκα, όλους τους φορείς και συλλόγους με τους οποίους είχαμε μία άριστη συνεργασία, τα Μ.Μ.Ε. τον τοπικό Τύπο και τους δημοσιογράφους για την αντικειμενική παρουσίαση των γεγονότων, αλλά και τους υπηρεσιακούς παράγοντες για την εμπιστοσύνη που επέδειξαν στο πρόσωπο μου όλα αυτά τα χρόνια.
 
Εύχομαι στον νέο Αστυνομικό Διευθυντή καλή επιτυχία.
 
                                                                           Με εκτίμηση    
 

                                                                   ΜΑΝΙΑΔΑΚΗΣ Φανούριος
                                                                       Υποστράτηγος ε.α.                           
 
Υ.Γ. Θέλω εκτός των παραπάνω, να  ευχαριστήσω για πρώτη φορά δημοσίως, ως μια ελάχιστη αναγνώριση προσφοράς την σύζυγο μου και τις δύο κόρες μου, για την υπομονή, για την συμπαράσταση και  πολλές φορές για την  ανοχή που επέδειξαν κατά την διαρκή ενασχόληση μου με την υπηρεσία και για την απουσία μου από πλήθος υποχρεώσεων.