Πράγματι, τι χρειάζεται για να γίνει «Παράδεισος» ο τόπος μας; Τούτος ο τόπος ακουμπισμένος στο ματοτσίνορο του Νότου που δροσίζεται  στα νερά του Λιβυκού; Λίγη πίστη κι όνειρο πασπαλισμένα με του Χρωστήρα τα χρώματα, με τα χρώματα της ελπίδας… Ο λόγος μου τούτος είναι μια πινελιά στον καμβά του παράδεισου που λέγεται Νότος, που λέγεται ευλογημένος τόπος με ήχους, χρώματα κι αρώματα.

Τούτον τον τόπο διάλεξε ο φωτισμένος Μητροπολίτης μας για να τον καλλιεργήσει με της πολύπειρης γνώσης το φως και να δημιουργήσει ένα μικρό Παράδεισο για να μπούμε όλοι μέσα, μικροί και μεγάλοι! Μέσα από τα μονοπάτια της Τέχνης, όχι οποιασδήποτε Τέχνης αλλά της Ιερής, της Αγιογραφίας. Αφήνοντας χώρο και δίνοντας πρωτοβουλίες στους ιεροδιακόνους του Θείου λόγου να καθοδηγήσουν τα βήματα των νέων με του χρωστήρα τα σημάδια, στο φως! Το Θείο φως, στο φως της ελπίδας για τον παράδεισο της ψυχής μας.

Από το 2010 πέρασαν 5 χρόνια δημιουργίας και εξέλιξης με λίγους στην αρχή μαθητές, με 120  σήμερα και με πολλή αισιοδοξία κι όνειρα στις αποσκευές τους. Καταθέτοντας την ψυχή τους στα έργα τους, που θα έχουμε την τιμή να δούμε και να θαυμάσουμε από σήμερα μέχρι τέλος του μήνα, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ι. Μητροπόλεως Γορτύνης κι Αρκαδίας, στις Μοίρες.

Την έναρξη την αποψινή θα πλαισιώνει μια όμορφη εκδήλωση της Ι. Μητροπόλεως μας αφιερωμένη στη «Μητέρα Παναγιά μας», στις 7 το απόγευμα. Στην «Μητέρα» όλων μας, εκεί που βρίσκουμε παρηγοριά και συμπόνια, εκεί που βρίσκουμε την χαμένη μας ελπίδα, τα χαμένα μας όνειρα και το κουράγιο να σηκωθούμε από το σκοτάδι και να οδηγήσουμε τα βήματά μας στο φως.

Πρέπει να σημειώσουμε και την άλλη Τέχνη εκείνη, ίσως λίγο ξεχασμένη , του ψηφιδωτού. Σε μαγεύει μόλις αντικρύσεις τα έργα, οι μνήμες ξυπνούν δειλά - δειλά και σχηματίζουν ιστορία ή την ανάγκη για έρευνα και πιότερη γνώση!

Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Εκπαιδευτικός κι αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”].