Το ημερολόγιο δείχνει 5 Μαΐου του 2010. Η οδός Σταδίου είναι πλημμυρισμένη από κόσμο που διαδηλώνει σε μια από τις μεγαλύτερες σε όγκο πορείες που έχει γνωρίσει η πρωτεύουσα, ενάντια στην επικείμενη ψήφιση του πρώτου Μνημονίου. 

Ξαφνικά, μέσα από το πλήθος, ξεπηδά μια ομάδα 12 ατόμων (σύμφωνα με το βούλευμα των δικαστών), η οποία -με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά- κατευθύνεται στο βιβλιοπωλείο «Ιανός» και στο υποκατάστημα της τράπεζας «Marfin Bank» στον αριθμό 23. Τρεις από αυτούς σπάνε τις τζαμαρίες και πετούν εντός των καταστημάτων βόμβες μολότοφ. 

Στην Marfin, οι 8 υπάλληλοι της τράπεζας εγκλωβίζονται μέσα στο κτίριο που φλέγεται και έχει γεμίσει από καπνούς, καθώς η μόνη τους έξοδος διαφυγής είναι κλειδωμένη. Οι μαρτυρίες ανατριχιάζουν. Οι εγκλωβισμένοι καλούν τους οικείους τους για να τους πουν το τελευταίο «αντίο», ενώ άλλοι προσπαθούν να βρουν έστω ένα παράθυρο για να πηδήξουν στον δρόμο και να γλιτώσουν από την φωτιά και τον καπνό. 

Κάποιοι από τους υπαλλήλους, πέντε στον αριθμό, καταφέρνουν και διασώζονται από «υπερκείμενους ορόφους», σύμφωνα με την ανακοίνωση της πυροσβεστικής. Δεν έχουν όμως όλοι την ίδια τύχη.

Το τραγικό αποτέλεσμα αυτής της εγκληματικής επίθεσης θα διαπιστωθεί λίγη ώρα αργότερα, όταν οι πυροσβεστικές και αστυνομικές δυνάμεις καταφέρνουν μετά από προσπάθεια να φτάσουν στο σημείο της τραγωδίας. 

Τρεις νέοι άνθρωποι και ένα αγέννητο παιδί έχουν βρει τον θάνατο. Εκείνη την ημέρα κόβεται το νήμα της ζωής για τον Επαμεινώνδα Τσακάλη (36 ετών), την Παρασκευή Ζούλια (35 ετών) και την εγκυμονούσα Αγγελική Παπαθανασοπούλου (32 ετών).

Τα νέα μεταφέρονται με την ταχύτητα που όλες οι κακές ειδήσεις διαδίδονται. Ο κόσμος που βρίσκεται στους δρόμους παγώνει. Το ίδιο ισχύει και για τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου που ενημερώνονται από τον Πρόεδρο του σώματος για το τραγικό συμβάν. 

Ο επικεφαλής της Τράπεζας, Ανδρέας Βγενόπουλος φτάνει εσπευσμένα στο υποκατάστημα, όπου γίνεται δεκτός με μπουκάλια και ύβρεις από τους συγκεντρωμένους. Τα ΜΑΤ πραγματοποιούν επέμβαση και αποκλείουν το σημείο. 

Την ιδία στιγμή, σε άλλα σημεία της πόλης συνεχίζονται οι καταστροφές σε κτίρια και οχήματα. Η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας έχει ξεφύγει εκτός ελέγχου. Σιγά σιγά καταφθάνουν στο σημείο της επίθεσης και οι πρώτοι συγγενείς των αδικοχαμένων ανθρώπων.

Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως μια παλαιική αντίδραση έχει καταλήξει σε 4 θύματα μέσα από την σάρκα της κοινωνίας. Ιδιωτικοί υπάλληλοι που πασχίζουν να βγάλουν το ψωμί τους, υπό εργασιακές συνθήκες και με μέτρα ασφαλείας που το δικαστήριο έκρινε προβληματικά.

Όπως έγινε αργότερα γνωστό, ο άνδρας βρέθηκε νεκρός στο κλιμακοστάσιο μεταξύ πρώτου και δευτέρου ορόφου. Η μία γυναίκα σε γραφείο του δευτέρου ορόφου, ενώ το τρίτο θύμα κοντά στο μπαλκόνι. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, τα αίτια του θανάτου των τριών ανθρώπων ήταν η εισπνοή καπνού και τοξικών αερίων.

Πολλά έχουν ακουστεί για εκείνη την ημέρα. Από το ότι μέρος των συγκεντρωμένων χειροκροτούσε αρχικά την πυρπόληση, μέχρι ότι η επίθεση ήταν προβοκάτσια παρακρατικών με σκοπό της εξασθένηση του αντιμνημονιακού κινήματος εν τη γενέσει του.

Οι μαρτυρίες που ακούστηκαν στις ακροαματικές διαδικασίες σοκάρουν. Υπάλληλος του βιβλιοπωλείου αναφέρει ότι όταν είπε στους δράστες ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι εντός των καταστημάτων, αυτοί του απάντησαν κυνικά «θα σας κάψουμε όλους». Επιβάτης του Μετρό καταθέτει ότι συμμετέχοντες στην επίθεση συζητούσαν μεταξύ τους μετά το συμβάν οι «έπρεπε απλά να τους τρομάξουν και όχι να τους κάψουν». Άλλοι παρευρισκόμενοι διηγούνται ότι μέρος των διαδηλωτών φώναζε «κάψτε τους πλούσιους».

Η δικαιοσύνη έχει μέχρι στιγμής αποφανθεί μόνο για την ενοχή των τριών (Βασιλακόπουλος, Βελονάκης, Βακαλοπούλου) από τους τέσσερις κατηγορουμένους, στελέχη της τράπεζας, που δικάστηκαν τον Ιούλιο του 2013 για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια και καταδικάστηκαν σε πολυετείς ποινές φυλάκισης με ανασταλτικό χαρακτήρα.

Παράλληλα, δυο επιπλέον άτομά, ενός 33χρονος και ένας 34χρονος βρίσκονται ακόμη ενώπιον της δικαιοσύνης ως φυσικοί αυτουργοί, με την εκδίκαση της υπόθεσης τους να έχει αναβληθεί πάρα πολλές φορές (τελευταία αναβολή τον Σεπτέμβριο του 2015), χωρίς αποτέλεσμα.

Οι συγγενείς των θυμάτων, αλλά και οι επιζώντες της επίθεσης περιμένουν ακόμη την δικαίωση των αγαπημένων προσώπων τους.