Το διδασκαλείο παραδοσιακού χορού και μουσικής «ΧΟΡΩΔΕΙΟΝ» καθιστά την σκηνή, χώρο «απεδαφοποίησης» και παρουσίασης των πιο αντιπροσωπευτικών στοιχείων του κρητικού γλεντιού όπως π.χ. είναι ο χορός, η μουσική, η ενδυμασία, το φαγοπότι κ.α. Τα εν λόγω στοιχεία «απεδαφοποιούνται» από τον φυσικό χώρο βίωσης και επιτέλεσής τους, συστηματοποιούνται και μεταφέρονται στην σκηνή.

Η συγκεκριμένη διαδικασία ξεκίνησε λίγο μετά τις αρχές του 20ου αιώνα, με φυσικό επακόλουθο την σημαντική αλλαγή στη σημασία της παρουσίασης κυρίως των χορών (μέχρι τότε χορεύονταν από τους κατοίκους σε ανεπίσημες και μη, περιστάσεις που είχαν σχέση με την καθημερινή ζωή και με συμβάντα συνδεδεμένα με οικογενειακές περιστάσεις).

Συνεπώς, τα δύο πιο αντιπροσωπευτικά στοιχεία, ο χορός και η μουσική, ως στοιχεία έκφρασης της συλλογικής ταυτότητας μιας ομάδας μετατράπηκαν, μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία, σε αντικείμενα τα οποία είναι αυστηρά τοποθετημένα σε ένα συμβολικό χώρο και χρόνο αφού πρώτα έχουν αποσπαστεί από τον ιστό των κοινωνικών πρακτικών μιας ή και περισσοτέρων κοινοτήτων.