Βέβαια, το ενδιαφέρον που υπάρχει δεν σημαίνει ότι ξαφνικά η Ελλάδα έχει εξελιχθεί σε «επενδυτικό Ελντοράντο», καθώς υπάρχουν πολλά ανοικτά ζητήματα που έχουν οδηγήσει και σε απομακρύνσεις funds.

Τα ποσά που έχουν επενδυθεί σε ελληνικές επιχειρήσεις τα τελευταία χρόνια είναι σημαντικά. Αν, μάλιστα, συνυπολογιστούν και οι συμμετοχές που απέκτησαν ξένα funds στις ανακεφαλαιοποιήσεις των ελληνικών τραπεζών, τότε, το συνολικό ποσό, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, μπορεί να φθάσει ακόμη και τα 20 δισ. ευρώ. Ποσό που μοιάζει εντυπωσιακό, αν αναλογιστεί κανείς τις συνθήκες που επικρατούν στην ελληνική οικονομία.

«Βλέπουν» Ελλάδα τα επενδυτικά funds - Ποιοι κλάδοι είναι στο στόχαστρο 

Από την άλλη πλευρά, τα ξένα funds βλέπουν και ευκαιρίες και σε ορισμένες περιπτώσεις που επιδεικνύουν και την ανάλογη υπομονή, η επένδυσή τους δείχνει να αρχίσει να αποδίδει. Ένα τέτοιο παράδειγμα χαρακτηρίζεται η περίπτωση της Wind Ελλάς, όπου hedge funds ανέλαβαν τον έλεγχό της στις αρχές της δεκαετίας, για να φθάσουμε στο τέλος του 2015 το 25% να περιέλθει στην Golden Tree με δεύτερο μεγαλύτερο μέτοχο την Anchorage. Ο τηλεπικοινωνιακός πάροχος τα τελευταία χρόνια έχει παρουσιάσει ανοδική πορεία και το 2016 χαρακτηρίσθηκε ως εξαιρετική χρονιά.

Στο στόχαστρο οι ασφαλιστικές

Ο κλάδος των ασφαλιστικών εταιρειών στην Ελλάδα θεωρείται ένα προνομιακό πεδίο για τα ξένα funds την τελευταία τριετία.

«Βλέπουν» Ελλάδα τα επενδυτικά funds - Ποιοι κλάδοι είναι στο στόχαστρο 

Για τα funds ο ασφαλιστικός κλάδος είναι ιδιαίτερα προσφιλής απ' ό,τι φαίνεται και στο εξωτερικό. Κατ' αρχήν έχουν την τεχνογνωσία του χώρου, προσφέρουν πρόσβαση στις ξένες αγορές κεφαλαίων, οι ασφαλιστικές έχουν μειωμένο ρίσκο και μεγάλες αποδόσεις και λόγω θεσμικού χαρακτήρα (συντηρητικές επενδύσεις και μακροπρόθεσμα υψηλής ποιότητας χαρτοφυλάκια λόγω Solvency II).

Βρετανικά, αμερικανικά αλλά και αραβικά έχουν κατά καιρούς εκδηλώσει ενδιαφέρον για να τοποθετηθούν σε ασφαλιστικές εταιρείες στην Ελλάδα αλλά οι συζητήσεις είχαν διακοπεί είτε με παρέμβαση των μητρικών πολυεθνικών ομίλων είτε με άρνηση των Ελλήνων βασικών μετόχων να μετατραπούν από «αφεντικά» σε «υπαλλήλους».

Η εμφάνιση 3 funds (ενός κινέζικου και δύο αμερικανικών) ως διεκδικητές της Εθνικής Ασφαλιστικής, η αύξηση της παρουσίας των αραβικής προέλευσης funds που ενδιαφέρονται για επενδύσεις στην Ελλάδα και διαφαινόμενη έντονη παρουσία funds όπως το Paulson, η Fidelity, η Wellington, η Blackstone και η Blackrock στο ελληνικό χρηματιστήριο, καθώς και η διευρυνόμενη στρατηγική παρουσία της Fairfax στην ελληνική επιχειρηματικότητα δείχνει ότι υπάρχει μεν ενδιαφέρον για εισηγμένες και μη εισηγμένες ελληνικές εταιρείες όμως χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια τόσο από τις εταιρείες όσο και από το ευρύτερο επιχειρηματικό και πολιτικό περιβάλλον προκειμένου να πειστούν να τοποθετηθούν σε μεγάλες ποσοστώσεις.

Η διεκδίκηση της Εθνικής Ασφαλιστικής από τη Fosun (έχει περίπου το 15%), το Apollo Capital (στρατηγικός εταίρος στον Αστέρα Βουλιαγμένης) και το fund του John Calamos (είχε τοποθετηθεί παλαιότερα στις ανακεφαλαιοποιήσεις των ελληνικών τραπεζών) αποτελεί μία πρωτοφανή εξέλιξη την οποία η εγχώρια ασφαλιστική αγορά δεν μπορεί να αξιολογήσει. Δεν γνωρίζει τις απαιτήσεις των επενδυτών, τους στόχους τους ούτε τις προθέσεις τους καθώς η ελληνική ασφαλιστική αγορά είχε μέχρι πρόσφατα μόνο στρατηγικούς επενδυτές.

Το σύστημα της Fairfax

Η εξαγορά της Eurolife από την Fairfax σηματοδότησε την αφετηρία μίας κεφαλαιακής κυριαρχίας της Eurolife αφού φαίνεται ότι παρουσιάζει μία εξαιρετική απόδοση ιδίων κεφαλαίων, υψηλούς δείκτες φερεγγυότητας και αυξημένες επενδύσεις. Η παρουσία της Fairfax ως στρατηγικού επενδυτή σε Grivalia, Εurolife και Μυτιληναίο έχει συνοδευτεί με μία εξαιρετική παρουσία των τριών εταιρειών δημιουργώντας ένα σύστημα όπου κάθε εταιρεία κτίζει θέσεις στη «συγγενική» της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη συμμετοχή της Eurolife με 30 εκατ. ευρώ στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Grivalia Hospitality.

Τουρισμός

Από τους κλάδους που δείχνουν να προσελκύουν μεγάλο ενδιαφέρον είναι και αυτός του τουρισμού. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι ενδεχομένως αυτή του γνωστού αμερικανικού επενδυτικού fund Oaktree Capital Management που μαζί με την Σάνη Α.Ε. των αδερφών Ανδρεάδη έχει δημιουργήσει τον όμιλο Sani/Ikos, ο οποίος αυτή την περίοδο υλοποιεί ένα επενδυτικό πρόγραμμα ύψους 250 εκατ. ευρώ.

Φυσικά, στη σχετική λίστα θα πρέπει να περιλαβεί κανείς το NCH Capital που απέκτησε το ακίνητο του ΤΑΙΠΕΔ στην Κασσιόπη, όπως και το Jermyn Street Real Estate Fund IV, το οποίο απέκτησε το Αστήρ Παλλάς και στο οποίο μετέχουν το Kuwait Investment Fund και το Abu Dhabi Investment Fund. Επίσης, μία άλλη περίπτωση είναι αυτή του βρετανικού fund Minoan που προσπαθεί να υλοποιήσει επένδυση 270 εκατ. ευρώ για την ανάπτυξη τουριστικού project στη Σητεία.

Από τα πλέον ενεργά funds είναι και το SouthBridge Europe, το οποίο ξεκινώντας από τον Απρίλιο του 2015 έχει ήδη υλοποιήσει επενδύσεις στην INKAT (διαχειρίζεται το δίκτυο Kiosky’s), την εταιρεία ναύλωσης σκαφών αναψυχής Cosmos Yachting Hellas, την εταιρεία διαχείρισης ξενοδοχείων Hotelbrain, η εταιρεία facility management Manifest και, πιο πρόσφατα, στην εταιρεία τροφίμων Arivia.

Οι φόβοι για την επόμενη μέρα

Η αρχή της κυριαρχίας των funds στην ελληνική επιχειρηματικότητα ήταν βεβαίως οι τραπεζικές ανακεφαλαιοποιήσεις τον Νοέμβριο 2015. Αυτό όμως ήταν και η αρχή της μεγάλης μεταβλητότητας των ελληνικών τραπεζικών μετοχών, καθώς οι διαχειριστές των hedge funds βλέποντας ότι δεν κατάφερναν να εξασφαλίσουν κεφαλαιακά κέρδη ώστε να δικαιολογήσουν τις επενδύσεις τους, αναλώθηκαν σε ένα ατέρμονο trading με βασικούς στόχους να μειώσουν τις τιμές κτήσης και αφ' ετέρου να βγάλουν και υπεραξίες.

Η κατάσταση για την παρουσία περισσότερων ξένων funds στην Ελλάδα δεν είναι ειδυλλιακή. Τα περισσότερα hedge funds που ενδιαφέρονται για ελληνικές επενδύσεις, εστιάζουν ιδιαίτερα στις υψηλές αποδόσεις ιδίων κεφαλαίων κάποιων εταιρειών, τον χαμηλό δανεισμό τους, την υψηλή ρευστότητά τους και κυρίως στο μεγάλο free float των συγκεκριμένων εταιρειών. Αν στο παρόν οικονομικό περιβάλλον οι ξένοι επενδυτές παγιδευτούν από την «έκρηξη της φορολογίας», την αδυναμία απόδοσης ιδίων κεφαλαίων (όπως η πλειονότητα των εισηγμένων παρουσιάζει), την έλλειψη μερισματικής πολιτικής και τις γνωστές εγχώριες γραφειοκρατικές αδυναμίες τότε σύντομα θα δούμε να βγαίνουν από τα μετοχολόγια και μάλιστα όχι με εύκολους τρόπους.

imerisia.gr