Ενας θάνατος που ήλθε μετά από έντονη λογομαχία που είχαν οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές για τα...βοσκοτόπια. Ο κώδικας τιμής των ορεσίβιων του νησιού επιτάσσει την σταθερή και ανυποχώρητη στάση απέναντι στον οποιονδήποτε θέσει θέμα με τη...γη των προβάτων.

Και είναι τέτοια η ένταση των διενέξεων που κάποιες φορές - όπως και στην τελευταία χρονικα με θύμα ενα νέο παλικάρι- τα «αίματα οξύνονται τόσο», ώστε βγαίνουν για να «μιλήσουν» τα όπλα. Είναι κοινό μυστικό ότι «θερμά» επεισόδια τόσο στην κοινωνία των Ανωγείων, όσο και σε άλλα χωριά του ορεινού όγκου του νησιού μας, έχουν καταγραφεί το τελευταία διάστημα, χωρίς να είχαμε (μέχρι χθες) τραγική κατάληξη.

Τωρα - όπως συμβαίνει πάντα- η οργή «πνίγει» την πλευρά του θύματος, που ζητά Δικαιοσύνη, πιθανόν και εκδίκηση. Την ίδια στιγμή η πλευρά του θύτη, όχι μόνο ζει με την αγωνία κάποιου αντίποινου και ίσως ετοιμάζονται να φύγουν από το χωριό, αποτελώντας το «κόκκινο πανί» για την εγκληματική πράξη συγγενικού τους προσώπου.

Και όλα αυτά για τα βοσκοτόπια και για την έννοια της Τιμής, την οποία πολλοί έχουν εντελώς διστρεβλωμένα ερμηνευμένη στο μυαλό τους... 

Τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν στις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες και στον τρόπο με τον οποίο γαλουχούνται τα παιδιά, οι νεότερες γενιές. Οχι διαπαιδαγώγηση (τύποις) «με το όπλο παρά πόδας και το μαχαίρι στα δόντια», αλλά με τη σκέψη στο διάλογο, στις έννομες διαδικασίες και πάνω από όλα στο σεβασμό στον άνθρωπο και το συνάνθρωπο.

Η ρίζα του κακού όμως δεν είναι τόσο εύκολο να ξεριζωθεί, καθώς τα αίτια είναι βαθιά, έχοντας και κοινωνικόπολιτική διάσταση. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο (γιατί όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει και τι ισχύει), όμως η ασυλία από το Νόμο διαχρονικά, οδήγησε στην ασυδοσία, στο «καπετανιλίκι» και τελικά στα φονικά. 

Φτάσαμε στο σημείο, πολίτες να έχουν δίκιο και να μην ξέρουν που θα το βρουν, αφού η Δικαιοσύνη μπορεί να εκδίδει αποφάσεις, αλλά δεν μπορεί να προστατεύσει τους πολίτες από τα αντίποινα που θα καταγραφούν σε βάρος τους, μέχρι την έκδοση των αποφάσεων αυτων.

Οταν δεν λειτουργεί το συστημα Δικαιοσύνης επαρκώς, τότε στο κενό που δημιουργείται, έχουμε και την γέννηση περιστατικών βίαιης προσπάθειας για κατοχύρωση δικαιωμάτων, προστασίας περιουσιών που πολλές φορές καταλήγουν σε αιματοχυσία.

Το πρόβλημα οι αρμόδιες Αρχές το γνωρίζουν. Εδώ και χρόνια. Εθελοτυφλούν όμως και δυστυχώς αποσπασματικές πρωτοβουλίες που έχουν καταγραφεί κατά καιρούς δεν καθίστανται ικανές για να δοθεί οριστική λύση.

Μέχρι τότε θα συνεχίσουμε να μετρούμε και να θρηνούμε θύματα, στη Μεσαρά, τη Ρίζα του Ψηλορείτη, τα Χανιά κτλ

Και όλα αυτά για τα βοσκοτόπια και για την έννοια της Τιμής, την οποία πολλοί έχουν εντελώς διστρεβλωμένα ερμηνευμένη στο μυαλό τους... Ξεχνώντας ή αδιαφορώντας για την αξία της ανθρώπινης ζωής...