Η εγκύκλιος αναγνώσθηκε χθες, ανήμερα της εορτής της Σταυροπροσκυνήσεως. «Η μακραίωνη Εκκλησιαστική Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το λειτουργικό της βίωμα, καθώς επίσης τα στοιχεία που συνάγονται από τις τοπικές παραδόσεις της Μεγαλονήσου, μαρτυρούν υπέρ του ενταφιασμού και όχι υπέρ της καύσεως των σωμάτων».

Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι αισθάνεται την ανάγκη να επισημάνει προς κάθε άνθρωπο της Μεγαλονήσου, ότι σέβεται τις διάφορες επιλογές, αλλά προτρέπει και για την επίσκεψη σε κάποιο Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου υπάρχουν και εκτίθενται λάρνακες των αρχαίων προπατόρων μας Mιvωιτών, οι οποiες μαρτυρούν περίτρανα ότι δεν έκαιγαν τα σώματα, αλλά τα τοποθετούσαν μέσα σ’ αυτές με τιμές σπονδών, φέροντες τα σώματα σε εμβρυακή στάση, για να επιστρέψει το σώμα στη γη, στην ίδια θέση πού ήλθε ως έμβρυο στην κοιλία της μητέρας που το γέννησε. Το ίδιο καθόριζε, προσθέτει, και ο Αρχαιοελληνικός Πολιτισμός, όπου η ταφική φροντίδα και ή απόδοση τιμής στα νεκρά σώματα ήταν πράξη ιερή σημειώνοντας «ο Πολιτισμός μας είναι πολιτισμός ταφής και όχι καύσεως ή λήθης των ανθρωπίνων σωμάτων». Στην ίδια Συνοδική εγκύκλιο που υπογράφεται από τον Πρόεδρο της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου, Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ειρηναίο και τους οκτώ μητροπολίτες του νησιού τονίζεται μεταξύ άλλων «Το θέμα της σύγχρονης απαξίωσης του ανθρωπίνου σώματος με την καύση του, θυμίζει την υποτίμηση του σώματος από αιρετικές διδασκαλίες παρελθόντων αιώνων που θεωρούσαν το σώμα ως δεσμωτήριο της ψυχής. Αντίθετα, η Ορθόδοξη Παράδοση, σέβεται ομοίως το σώμα με την ψυχή, το αγιάζει το μυρώνει το σαβανώνει, το μοιρολογεi, το διαβάζει και το ενταφιάζει, με τιμή και ιερή εξόδιο ακολουθία, για να επιστρέψει είς «γην εξής ελήφθη»

Ακολούθως στην εγκύκλιο με αναφορές στις ευαγγελικές περικοπές και την Αγιογραφική και Πατερική Παράδοση της Εκκλησίας μας, αναπτύσσονται οι διαχρονικές και αιώνιες αξίες όπως τονίζεται, το λειτουργικό βίωμα των Χριστιανών με τις ποιμαντικές προεκτάσεις του, καθώς επίσης και τα Ιερά λείψανα των Αγίων, καταδεικνύουν τον σεβασμό τού σώματος και την ιερότητα του, υποδεικνύουν δε στον χριστιανό τη στάση πού θα πρέπει να τηρεί για τη διαφύλαξη του».

Ακόμη η Σύνοδος σημειώνει ότι επί πλέον, ο ενταφιασμός του σώματος, οι περιθανάτιες και μεταθανάτιες φροντίδες των συγγενών, οι επισκέψεις στο μνήμα του προσφιλούς τους προσώπου στο Κοιμητήριο, λειτουργούν θεραπευτικά προς τους πιστούς και συντελούν στην πνευματική οικοδομή τους, καθώς αναλογίζονται το πεπραγμένο της ανθρώπινης ύπαρξης .

Επίσης, αναφέρεται στην ιερότητα του ανθρωπίνου σώματος, και τη σπουδαιότητα της πράξης του ενταφιασμού κάνοντας λόγο «για προοπτική που ανοίγεται για τον Χριστιανό με τη διαβεβαίωση του Κυρίου, ότι όποιος πιστεύει σε Εκείνον, "καν αποθάνη ζήσεται'' (Ιωάν. 11,25), εκφράζεται ενδεικτικά με την παράδοση του ενταφιασμού, όπου τα σώματα ''καθεύδουν'' στον τάφο και αναμένουν την ανάσταση, κατά το πρότυπο τού Ιδίου, ο όποιος σταυρώθηκε, ενταφιάστηκε και αναστήθηκε».

Με τη Συνοδική αυτή Εγκύκλιο, η Εκκλησία της Κρήτης υπενθυμίζει ότι το διαχρονικό λειτουργικό βίωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, «μας καλεί να σταυρώσουμε το θέλημα τού εγωισμού, μάλιστα σε καιρούς ποικίλων ακαταστασιών και να τιμήσουμε αγόγγυστα την Παράδοση της Εκκλησίας, η οποία παραγγέλλει τον ενταφιασμό και όχι την καύση των νεκρών».

Στην εγκύκλιο προστίθεται ότι «σύμφωνα με τη μακραίωνη Ιερά Παράδοση της Αγίας μας Εκκλησίας, το λειτουργικό της βίωμα, την πολιτισμική κληρονομιά της Μεγαλονήσου, προτρέπομε τους χριστιανούς να αποφεύγουν πράξεις, οι οποίες αντιστρατεύονται το σώμα και δεν οικοδομούν».