Είναι εκείνοι που σου μιλάνε  Απλά, ξεκάθαρα, δίχως κανενός είδους κοινοτοπίες. Δίχως ψεύτικες κομψότητες, δίχως επιτηδευμένη ευγένεια, δίχως την επιθυμία να προκαλέσουν  μόνο και μόνο για να ξεχωρίσουν. Είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να εκφράζουν το ουσιώδες χωρίς να πασχίζουν με πολυπλοκότητες και κατά ένα μυστήριο τρόπο όλοι μα όλοι έχουν μια τρελή σχέση αγάπης με την γη, το χώμα και τα ζωντανά πλάσματα του πλανήτη γη.

Ένας τέτοιος αυθεντικός τύπος είναι ο ΩΝΑΣΗΣ της Κρήτης που με  υποδέχεται στο εστιατόριο του με μια αρμαθιά ντομάτες και παρδαλές γραβάτες – μια δηλαδή από τις 1000 που έχει στην συλλογή του- και πουκάμισα χτυπητά που συναγωνίζονται το παρδαλό πέταγμα της από τις πεταλούδες του μποστανιού του.

Είναι απολαυστική η παρέα μαζί του, κάθομαι κάτω από τις μουριές πίνω ένα καφέ και παρατηρώ  το λυγερό κορμί του, τα τεράστια χέρια του , το πυρόξανθο μούσι του και ακούω την ιστορία του.

Μπάρκαρε, μου λέει, μικρός σε γκαζάδικο, δούλεψε, έβγαλε λεφτά , τα γλέντησε εξού και το ΩΝΑΣΗΣ και μετά γύρισε στο χωριό του στους Μέσα Ποταμούς για να φτιάξει τον δικό του παράδεισο.
Μια ταβέρνα λουλουδιασμένη περιστοιχισμένη από τεράστιες κορομηλιές, μουριές, συκιές και κάτι γιγάντιες ορτανσίες που γαληνεύουν το μάτι με το ευγενικό απαλό τους μωβ.

Μια ταβέρνα χαρούμενη με το μποστάνι της κρυμμένο στην πίσω μεριά, κατηφορικό και γόνιμο γεμάτο από κολοκυθιές που μπερδεύονται με τις φασολιές και τις καλά στοιχισμένες κρεμαστές ντομάτες.

Ο ΩΝΑΣΗΣ είναι αυτό που λένε <χαρά θεού> γελάει συνέχεις , χαϊδεύει το πυρόξανθο γένι του και μου λέει πως όλο τούτο το μποστάνι το καλλιεργεί μόνος του με τα χέρια του. Κάθε μέρα περνά 4-5 ώρες σκάβοντας το χώμα και κανακεύοντας τα φυτά του. Νιώθει νέος και προκαλεί τους νεότερους να παραβγούν στο τρέξιμο!! Τον πιστεύω γιατί η σιλουέτα του είναι ψιλόλιγνη σχεδόν ασκητική…

Κι εκεί που πίνω τις ρακές μου μαζί του εμφανίζετε η ήρεμη δύναμη του εστιατόριου! Η γυναίκα του η Μαριάννα.

Τα <κονάκια> τους είναι χωρισμένα ο ΩΝΑΣΗΣ είναι ο άρχοντας έξω στην σάλα στην υποδοχή public relation που λένε στο χωριό του, επί της υποδοχής που λένε στο δικό μου.
Αλλά στην κουζίνα κάνει κουμάντο η Μαριάννα εκείνη ζυμώνει το εφτάζυμο παξιμάδι, ανάβει την τεράστια στόφα πετρελαίου ή την παραστιά της και φτιάχνει απλά, αλλά πεντανόστιμα ΚΡΗΤΙΚΑ ΦΑΓΗΤΑ.

Κολοκυθάκι από το μποστάνι τηγανιτό σκέτο ή λουσμένο με δυο και τρία και τέσσερα αυγά με λαμπερό κρόκο, ανθούς γεμιστούς, ντάκο εφτάζυμο μουσκεμένο με φρέσκια ντομάτα
Πιλάφι με κόκορα και αίγα κοκκινιστή με πατάτες και ψητό με πατάτες στις ξυλόσομπες που ανάβουν όλο τον χειμώνα.

Φέρνει βόλτα το νοικοκυρεμένο μαγαζί της απλώνει σε δισκάκια τον έρωντα να ξεραθεί για να κάνει βλαστάρια τον χειμώνα και τις ντομάτες με τα κορόμηλα για να σε φιλέψει μόλις κάτσεις στο μαγαζί τους.

Σπάνια βγαίνει στην σάλα συνήθως για να σου σερβίρει το φαγητό της με σεμνότητα και μια φυσικότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι κάτι σαν το σπίτι της θείας σου στο χωριό.
Ζητάω γλυκό και μας φέρνει ρυζόγαλο φτιαγμένο με κατσικίσιο γάλα. Αραιό χωρίς πρόσθετα πηκτικά και μια πρέζα αλάτι να κοντράρει ευγενικά την ζάχαρη.

Πίνω μια τελευταία ρακή, υπόσχομαι στον ΩΝΑΣΗ την επόμενη φόρα να του φέρω κι εγώ μια γραβάτα για την συλλογή του, κάνω μια βόλτα ακόμα σ αυτό το πολύχρωμο , λουλουδιασμένο μαγαζί. Σκέφτομαι πως αν είχα φτιάξει την ζωή μου αλλιώς θα ήθελα να ζούσα εδώ ΠΛΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΣΑΝ ΤΟΝ ΩΝΑΣΗ.




Φωτογραφίες: Μυρσίνη Λαμπράκη

mirsini.gr