Πήρε το βάπτισμα του πυρός το 1912, με την έναρξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, όπου και έγραψε την πλέον ένδοξη πολεμική περίοδό του, ενώ στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου κατέπλευσε στην Κωνσταντινούπολη, το 1918, υψώνοντας την ελληνική σημαία ως μία από τις νικήτριες συμμαχικές δυνάμεις. 

Οταν στις 17 Οκτωβρίου του 1944 το θωρηκτό επέστρεψε από το Πορτ Σάιντ φέρνοντας μαζί του την τότε εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στην Ελλάδα, ο κόσμος με δάκρυα στα μάτια το υποδεχόταν στην προβλήτα του Φαληρικού Ορμου. Το 1952 το ένδοξο, αλλά κουρασμένο σώμα του «Μπάρμπα Γιώργη», όπως συνήθιζαν να το αποκαλούν τα πληρώματά του, παροπλίζεται. Ο ειρηνικός επίλογος της πολεμικής δράσης του θωρηκτού γράφεται στα αμέσως επόμενα χρόνια. Από το 1957 έως το 1983 βρίσκεται αγκυροβολημένο στον Ναύσταθμο του Πόρου, ενώ το 1984 ρυμουλκείται στο Φάληρο, όπου δένει για πάντα. Από το 1984 το Πολεμικό Ναυτικό αποφάσισε να το μετατρέψει σε πλωτό μουσείο. Ενα αγέρωχο σύμβολο της ελληνικής ναυτοσύνης και του πολεμικού ηρωισμού, το οποίο διατηρεί ζωντανή την εδραιωμένη στη συλλογική συνείδηση των Ελλήνων ιστορική κληρονομιά θάρρους και αυταπάρνησης. Κι όμως, όπως φαίνεται, το θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» ίσως καταφέρει να σηκώσει τις άγκυρες και να βγει και πάλι στις θάλασσες - όχι ως σύγχρονο όπλο του ελληνικού στόλου, αλλά ως κινητό σύμβολο ελευθερίας.

Αυτό είναι το όνειρο λίγων ρομαντικών ανθρώπων, με πρωτεργάτη τον εφοπλιστή Αλέξανδρο Γουλανδρή. Ο τελευταίος οραματίζεται, μέσω μιας διόλου ευκαταφρόνητης δωρεάς, να καταφέρει, πάντα σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς, να πλεύσει και πάλι στα νερά του Αιγαίου αυτό το μοναδικό πολεμικό πλοίο, το οποίο έχει πάρει διαστάσεις ιστορικού μύθου στη λαϊκή μνήμη. 

Μέχρι σήμερα ωστόσο το θωρηκτό, λειτουργώντας ως πλωτό μουσείο, έχει κατά καιρούς φιλοξενήσει δεξιώσεις και εξυπηρετήσει διάφορες εκδηλώσεις - όχι πάντοτε επιτυχημένες. Ως πικρή ανάμνηση υπενθυμίζεται το ξέφρενο πάρτυ του ζεύγους Πατίτσα - Χρουσαλά, πριν κάποια χρόνια, όταν στα θρυλικά καταστρώματά του οι εγκατεστημένοι εκτυφλωτικοί προβολείς, οι χλιδάτοι μπουφέδες και η χορευτική πίστα με τα φωτορυθμικά για καρσιλαμάδες και τσιφτετέλια διέγραφαν τον ελάχιστο σεβασμό που οφειλόταν στην ιστορία του θωρηκτού, καθώς οι θαμώνες επιδίδονταν σε ασύδοτο νυχτερινό κλάμπινγκ, μετατρέποντας τις ηρωικές παραδόσεις του σε σόου εξεζητημένης σαπουνόπερας. 

Μετά τον σάλο που ξεσηκώθηκε για τη βεβήλωση ενός εθνικού μνημείου, η ηγεσία τόσο του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού όσο και του υπουργείου Εθνικής Αμυνας αρνήθηκαν οποιαδήποτε παραχώρηση για ιδιωτικές εκδηλώσεις που προσβάλλουν το εθνικό συναίσθημα χάριν της επίδειξης της οικονομικής ισχύος ή λόγω της επιπολαιότητας ατόμων της σόουμπιζ που έχουν δημοσιότητα. Το «Γ. Αβέρωφ» ως πλωτό μουσείο διατίθεται έκτοτε μόνο για επισκέψεις χιλιάδων μαθητών και εκατοντάδων συλλόγων από ολόκληρη την Ελλάδα και το εξωτερικό. 

12 Μαρτίου  1910 Καθέλκυση του «Αβέρωφ»

Και πάλι στο Αιγαίο

Το όραμα για να εξέλθει και πάλι στο Αιγαίο αυτό το ιστορικό πολεμικό πλοίο γεννήθηκε ύστερα από την παρότρυνση ανθρώπων του Συλλόγου Οικολόγων Υδρας, αλλά και Ελλήνων αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, οι οποίοι ζήτησαν την οικονομική στήριξη του κ. Γουλανδρή. Ο εφοπλιστής φαίνεται ότι έχει ανταποκριθεί θετικά στο αίτημα για οικονομική ενίσχυση, η οποία θα βοηθήσει στις εργασίες συντήρησης και ανακατασκευής μεγάλου μέρους του πλοίου. 

Oπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν το φιλανθρωπικό έργο του Αλέξανδρου Γουλανδρή, το όραμα να σηκώσει άγκυρα και να ξαναβγεί το θωρηκτό στη θάλασσα μπορεί πράγματι να υλοποιηθεί. Αυτό άλλωστε τονίζεται και στην τελευταία παράγραφο της επιστολής που έστειλε στον ίδιο ο Σύλλογος Οικολόγων Υδρας, με επικεφαλής τον πρόεδρό του Μανώλη Τσακίρη, ο οποίος τον παροτρύνει να χρηματοδοτήσει τις εργασίες συντήρησης του πλοίου. Συγκεκριμένα, η επιστολή αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ως τοπικός φορέας της γενέτειρας του Ναυμάχου Παύλου Κουντουριώτη και ως Ελληνες πολίτες, γνωρίζοντας τη διαχρονική ευαισθησία της οικογένειάς σας και τη δική σας προσωπικά στα εθνικά θέματα, σας παρακαλούμε θερμά να κάνετε ό,τι μπορείτε για τη σωτηρία του ιστορικού αυτού πολεμικού πλοίου. 

Και ίσως κάποτε μπορέσει, με την ελληνική σημαία αναρτημένη στον ιστό του, να ταξιδέψει ξανά στο Αιγαίο όχι ως απειλή, αλλά ως ισχυρό σύμβολο ειρήνης, εθνικής αξιοπρέπειας και αναγκαίας υπενθύμισης ότι το Αιγαίο ήταν, είναι και θα παραμείνει ελληνική θάλασσα, κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού». Για να μπορέσει όμως το συγκεκριμένο πλοίο να βγει στα ανοιχτά θα πρέπει προηγουμένως να εφοδιαστεί με νέες μηχανές, να ανακατασκευαστεί το κατάστρωμα και να γίνουν μεγάλες επισκευαστικές εργασίες και αντικαταστάσεις υλικών, κυρίως στο μηχανοστάσιό του. 

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο δικηγόρος του ομίλου του κ. Γουλανδρή, Δημήτρης Κωστόπουλος, θα έχει τις επόμενες ημέρες συναντήσεις με τους αρμόδιους φορείς του Πολεμικού Ναυτικού ώστε να εξετάσουν πώς και πότε θα δοθούν χρήματα για να ξεκινήσουν οι απαραίτητες αρχικές εργασίες στα σημαντικότερα μέρη του πολεμικού πλοίου και κατόπιν να γίνει ο δεξαμενισμός του, ώστε κάποια στιγμή να μπορέσει λειτουργήσει εν πλω. 

1 Σεπτεμβρίου 1911 Υποδοχή του πλοίου στον Φαληρικό Ορμο

Ποιος είναι ο Αλέξανδρος Γουλανδρής

Χορηγός είναι η λειτουργία -με καταγωγή από την αρχαία Ελλάδα- που τιμά και με το παραπάνω ο «Μέγας Αλέξανδρος», όπως τον αποκαλούν όσοι γνωρίζουν τον Αλέξανδρο Γουλανδρή. Γιος του Νικόλαου Ι. Γουλανδρή, μαζί με τον αδελφό του Γιάννη και τον δίδυμό του Λεωνίδα συνέχισαν μετά τον θάνατο του πατέρα τους, το 1957, την οικογενειακή παράδοση στη ναυτιλία, ενώ η αδελφή τους Αννα συνέδεσε το όνομά της, ως σύζυγος του αείμνηστου ηθοποιού Δημήτρη Χορν, με το Ιδρυμα Γουλανδρή-Χορν. Ο κ. Γουλανδρής, διανύοντας πλέον την ένατη δεκαετία της ζωής του, παραμένει ένας απλός και προσιτός άνθρωπος, ο οποίος μοιράζει τη ζωή του μεταξύ Αθήνας, Χινίτσας στο Πόρτο Χέλι και Ελβετίας. Το σαλέ που διατηρεί στο Γκστάαντ έχει γίνει σημείο συνάντησης πολλών κορυφαίων εφοπλιστών και εξεχόντων συλλεκτών έργων τέχνης. 

Το όνομά του σπανίως εμφανίζεται στις κοσμικές στήλες, ενώ  φωτογραφίες του δεν έχουν δει το φως της δημο­σιότητας. 

Ανθρωπος πράος, αφοσιωμένος στην οικογένεια και τις επιχειρήσεις του, πέρα από το πάθος του για τη θάλασσα και την τέχνη προσφέρει αθόρυβο φιλανθρωπικό έργο εκεί που πιστεύει ότι η βοήθειά του θα πιάσει τόπο. Ακόμη και όταν η μοίρα θέλησε να χάσει τη μία από τις τρεις κόρες του, τη Βιολάντω, εκείνος και η σύζυγός του Μαριέττα δεν το έβαλαν κάτω. Μεγάλωσαν με τις αξίες και ανέθρεψαν με τις αρχές που και εκείνος είχε λάβει από την ανδριώτικη οικογένειά του τις άλλες δύο κόρες του, τη Μαρία-Λούλα και την Αλεξάνδρα. 

Σήμερα ο κ. Γουλανδρής, ο μόνος εν ζωή από τα τέσσερα αδέλφια του, συνεχίζει την ιστορία της οικογενειακής δυναστείας στη ναυτιλία μαζί με τους υπόλοιπους κληρονόμους και τη νέα γενιά των Γουλανδρήδων. Ο όμιλος, που φέρει το όνομα του Νικόλαου Γουλανδρή -N.J. Goulandris Group- πρωτοστατεί στην παγκόσμια ναυτιλία με πλοία που φέρουν την ελληνική σημαία.  Το 1994 με δωρεά του ζεύγους Αλέκου και Μαριέττας Γουλανδρή εις μνήμην της κόρης τους Βιολάντως ανακατασκευάστηκε ο φάρος Τουρλίτης, στην Ανδρο, στην αρχική του μορφή και από τότε λειτουργεί. Σημαντική, επίσης, είναι η παρουσία του στον κόσμο της τέχνης. Δεκάδες πίνακες και διάφορα άλλα έργα κοσμούν τα σπίτια του σε Αθήνα, Πόρτο Χέλι και Ελβετία. Το όνομά του είχε γραφτεί πριν από τρία χρόνια στη «New York Post» όταν σε δημοπρασία του οίκου Sotheby’s πουλήθηκε, πάνω από 100 εκατ. δολάρια, το εξαίσιο γλυπτό του Αλμπέρτο Τζιακομέτι «Το Αρμα».

Ο μαικήνας, εφοπλιστής, φιλάνθρωπος και συλλέκτης Αλέξανδρος Γουλανδρής

17 Οκτωβρίου 1944 Επιστροφή της εξόριστης κυβέρνησης

10 Ιουνίου 1984  Γίνεται πλωτό μουσείο στον Φλοίσβο

10 Ιουνίου 2010  Γαμήλιο πάρτυ Η παραχώρηση χρήσης του καταστρώματος για δεξιώσεις όπως αυτή του γάμου Πατίτσα - Χρουσαλά στοιχειώνει την ένδοξη ιστορία του πλοίου

To θωρηκτό

Το θωρακισμένο καταδρομικό «Γεώργιος Αβέρωφ» (Θ/Κ Γ. Αβέρωφ) είναι ιστορικό πλοίο της νεότερης Ελλάδας. Παρά το γεγονός ότι αναφέρεται ως θωρηκτό, είναι θωρακισμένο καταδρομικό, κλάσης ΠΙΖΑ (ήταν ακριβές αντίγραφο του ιταλικού θωρακισμένου καταδρομικού «Pisa» που είχε ναυπηγηθεί το 1907 με βάση σχέδιο του ναυπηγού Ιωσήφ Ορλάντο), το οποίο ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία του Oρλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας την περίοδο 1908 - 1911, και εντάχθηκε στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό. 

Η τότε κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη δαπάνησε 23.650.000 δρχ. για την απόκτησή του. Τα 8.000.000 χρυσές δρχ. προέρχονταν από το 20% της συνολικής κληρονομιάς του Γεωργίου Αβέρωφ, που παραχώρησε με τη διαθήκη του στο Ταμείο Εθνικού Στόλου το 1899 (χρονολογία δημοσίευσης της διαθήκης), στην οποία όριζε ότι το ποσό αυτό διατίθεται για την ναυπήγηση πολεμικού πλοίου που θα φέρει το όνομά του και θα χρησιμοποιείται ως Εκπαιδευτικό πλοίο και "Σχολή Ναυτικών Δοκίμων". Το υπόλοιπο ποσό (15.650.000 χρυσές δραχμές) καλύφθηκε από το Ταμείο Εθνικού Στόλου. 

Πρόκειται για το μοναδικό δείγμα του τύπου (θωρακισμένο καταδρομικό) που διατηρείται στο κόσμο ως σήμερα.

Ιστορικό αγοράς 

Στις αρχές του 20ού αιώνα, η ελληνική κυβέρνηση του Γ. Θεοτόκη αποφάσισε να ενισχύσει ιδιαίτερα τον στόλο του (τότε) Βασιλικού Ναυτικού, καθώς τα υπάρχοντα πλοία είχαν καταστεί απαρχαιωμένα με την ραγδαία εξέλιξη της ναυτικής τεχνολογίας. Έγιναν αγορές αντιτορπιλικών και τορπιλοβόλων από το εξωτερικό, αλλά η πιο σημαντική κίνηση ήταν η παραγγελία και τελικά η αγορά του "Γ. ΑΒΕΡΩΦ". Η ιταλική κυβέρνηση είχε παραγγείλει το «Pisa» στα ναυπηγεία Ορλάντο, καθώς και ένα ακριβές αντίγραφό του, το «Β». Επίσης, ναυπήγησε το απολύτως όμοιο πλοίο «Αμάλφι» στο ναυπηγείο Odero, καθώς και τα πλοία «San Giorgio» και «San Marco» στα κρατικά ναυπηγεία του Καστελαμάρε (η διαφορά που είχαν τα «San Giorgio» και «San Marco» είναι ότι κινούνταν με ατμοστροβίλους). Έκρινε όμως ότι το «Β» δεν είναι αναγκαίο και αποφάσισε να το πουλήσει.

Τότε (φθινόπωρο του 1909) ο αντιναύαρχος Γκέιμπλ, αρχηγός της βρετανικής ναυτικής αποστολής στην Τουρκία, κατάρτισε ένα πρόγραμμα ναυπήγησης νέων θωρηκτών εκτοπίσματος περίπου 10.000 τόνων για το ναυτικό των Οθωμανών, και πήγε στη Βρετανία για να προετοιμάσει συμφωνία ανάμεσα στα αγγλικά ναυπηγεία και στην τουρκική κυβέρνηση. Η τουρκική ηγεσία όμως προτιμούσε πλοία τύπου ντρέντνοτ κι όχι θωρηκτά 10.000 τόνων. Επικαλέστηκε μάλιστα ένα ερώτημα της ρωσικής κυβέρνησης για ποιο λόγο ετοιμάζεται τέτοιας έκτασης εξοπλιστικό πρόγραμμα, για να απορρίψει τις εισηγήσεις του Γκέιμπλ.

Ενώ ο οίκος Ορλάντο διαπραγματευόταν στην Αθήνα με την ελληνική κυβέρνηση την πώληση του πλοίου, αφίχθησαν στο Λιβόρνο Τούρκοι αξιωματικοί για να το εξετάσουν. Οι Τούρκοι δεν πίστευαν ότι η Ελλάδα υπήρχε περίπτωση να αγοράσει το πλοίο και γι' αυτό κινήθηκαν κάπως νωθρά. Οι απεσταλμένοι τους βρήκαν το πλοίο καλό αλλά με μικρές γαιανθρακαποθήκες, άρα ακατάλληλο για μακρούς πλόες, για τους οποίους το ήθελαν. Αναχώρησαν για το Παρίσι, αλλά καθ' οδόν πήραν ένα τηλεγράφημα που έλεγε ότι η Ελλάδα επρόκειτο να αγοράσει το πλοίο. Επέστρεψαν άρον άρον στο Λιβόρνο και, χωρίς να ρωτήσουν πόσα προσφέρει η Ελλάδα, είπαν ότι δίνουν 250.000 στερλίνες παραπάνω προκειμένου να το πάρουν. Η απάντηση των Ιταλών ήταν ότι το πλοίο ήδη αγοράστηκε και πληρώθηκε.

Η ελληνική κυβέρνηση πέτυχε τελική τιμή κατά 2.000.000 δρχ. μικρότερη από το ποσό που πρόσφερε το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό για το αδελφό πλοίο «Pisa». Η οριστική σύμβαση της αγοράς του επικυρώθηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1909.

Καθέλκυση - Πρώτες αποστολές 

Το πλοίο καθελκύστηκε στις 12 Μαρτίου 1910, και μετά από δοκιμές διάρκειας ενός έτους παραλήφθηκε στις 16 Μαΐου του 1911 οπότε και απέπλευσε με κυβερνήτη τον πλοίαρχο Ι. Δαμιανό για την Αγγλία προκειμένου να λάβει μέρος στις εορτές στέψης του Βασιλιά Γεωργίου Ε' στο Spithead, αλλά και για να εφοδιασθεί με πυρομαχικά. Κατά την εκεί μεθόρμιση, στις 19 Ιουνίου προσάραξε σε ύφαλο και χρειάστηκε να δεξαμενιστεί. Τότε σημειώθηκαν κάποια επεισόδια απειθαρχίας, οπότε λίγες μέρες μετά, στις 8 Ιουλίου, ο κυβερνήτης αντικαταστάθηκε από τον Πλοίαρχο Παύλο Κουντουριώτη, που πέτυχε την αποκατάσταση της τάξης και τη μέγιστη απόδοση του πλοίου. Στις 20 Αυγούστου απέπλευσε από την Αγγλία και την 1η Σεπτεμβρίου 1911 κατέπλευσε στο Φάληρο μέσα σε μια φρενήρη υποδοχή που του επιφύλαξαν όλα τα πλωτά μέσα της περιοχής που ήταν κατάμεστα κόσμου.

Ο "Αβέρωφ" ήταν εκείνη την εποχή το πιο σύγχρονο και ισχυρό πλοίο στην Aνατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στο Αιγαίο.

Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος 

Το πλοίο πήρε μέρος στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο ως ναυαρχίδα του Στόλου, υπό τον Υποναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη. Κυβερνήτης του πλοίου ήταν ο Πλοίαρχος Σοφοκλής Δούσμανης. Ο "Αβέρωφ" συμμετείχε στις επιχειρήσεις απελευθέρωσης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στις ναυμαχίες της Έλλης (3 Δεκεμβρίου 1912) και της Λήμνου (5 Ιανουαρίου 1913), ενάντια στον Οθωμανικό Στόλο, όταν, αξιοποιώντας την ανώτερη ταχύτητά του, και το μέγιστο του βεληνεκούς των πυροβόλων του, αποσπάστηκε από τον υπόλοιπο ελληνικό στόλο, και αναλαμβάνοντας αυτόνομη δράση έτρεψε τον εχθρικό στόλο σε φυγή καταδιώκοντάς τον. Η τακτική του Κουντουριώτη έδωσε την νίκη και τον αδιαμφισβήτητο έλεγχο του Αιγαίου στην Ελλάδα, και μετέβαλε πλοίο και ναύαρχο σε ζωντανούς μύθους. Για τους Έλληνες ήταν ο "Τυχερός μπάρμπα-Γιώργος", ενώ για τους Τούρκους "Το Διαβολοβάπορο" (Σεϊτάν παπόρ).

Το χρονικό (ιστορικό) της συμμετοχής του πλοίου έχει ως ακολούθως:

Κήρυξη πολέμου

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1912 και ώρα 18.30 κηρύχθηκε επιστράτευση. Δύο μέρες μετά, και την επιβίβαση του Π. Κουντουριώτη, ως αρχηγός στόλου του Αιγαίου, (19/9) ξεκινούν οι πρώτες περιπολίες μαζι με το Θ/Κ Σπέτσαι στη περιοχή Αρτεμισίου. Στις 3/10 όλος ο ελληνικός στόλος βρίσκεται αγκυροβολημένος στο Φάληρο.

Στις 5 Οκτωβρίου 1912, ημέρα Παρασκευή κηρύσσεται ο πόλεμος Ελλάδος και συμμάχων κατά της Τουρκίας. Την ίδια ημέρα και υπό μεγάλο σημαιοστολισμό στις 10.00 ο τότε Υπουργός Ναυτικών Στράτος, ο Γενικός Επιθεωρητής Ναύαρχος Λ. Τώφνελ, ο Πρωθυπουργός Ε. Βενιζέλος επιβιβάζονται του Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ. Στις 11.30 επιβιβάζεται και ο Βασιλιά Γεώργιος όπου και ακολουθεί ο επίσημος αγιασμός. Μετά τις προσφωνήσεις των πολιτικών και τις ευχές του Βασιλιά, οι επίσημοι αποχωρούν και στις 13.30 ο ελληνικός στόλος αποπλέει σε γραμμή παραγωγής όπου και ακολουθεί το πρώτο πολεμικό ναυαρχικό σήμα προς όλα τα πλοία (ΗΩΠ: 051330/10/1912):

"Η Α.Μ. ο Βασιλεύς στέλνει θερμάς ευχάς υπέρ της επιτυχίας του ιερού αγώνος μας.

Αι δάφναι των ενδόξων πολέμων του Ελληνισμού πληρούσι πολλάς σελίδας της Ιστορίας

και έχει ακράδαντον πεποίθησιν ότι ο ημέτερος στόλος σήμερον θα προσθέσει

μίαν ένδοξον σελίδα εις την ιστορία του Ναυτικού".

Ο Αρχηγός Στόλου ΑΙΓΑΙΟΥ ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ, Οκτώβριος 1912

Ο ελληνικός στόλος αμέσως μετά την αναχώρηση από το Φάληρο σπεύδει στη Λήμνο όπου και αγκυροβολεί στον όρμο του Μούδρου (7/10), και την επομένη επιχειρείται απόβαση στρατού που μετέφεραν τα επίτακτα ΠΗΝΕΙΟΣ και ΚΑΝΑΡΗΣ (540 άνδρες και 2 ορειβατικές μοίρες των 0,75. Το ΑΒΕΡΩΦ καλύπτει με περιπολίες μεταξύ Τενέδου και Ακρ. Σίγκρι, ασιατικής ακτής.

Στις 9 Οκτωβρίου ώρα 13.00 ο ΑΒΕΡΩΦ εισέρχεται στο Μούδρο, η πρωτεύουσα Κάστρο έχει καταληφθεί. Άγημα υψώνει την ελληνική σημαία.

Στις 12 Οκτωβρίου τα περιπολικά συλλαμβάνουν προ των Δαρδανελίων το Φ/Γ PELURIAN, το φορτίο του οποίου (γαιάνθρακες) κατάσχεται για ανάγκες του στόλου και ακολουθεί ανθράκευση αυτού στο Μούδρο.

Στις 14 Οκτωβρίου φθάνει το επίτακτο ΣΠΕΤΣΑΙ μεταφέροντας πυρομαχικά και πλαγιοδετεί στον ΑΒΕΡΩΦ. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας το ΑΒΕΡΩΦ μαζί με τα ΣΦΕΝΔΟΝΗ και ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ αποπλέουν για περιπολία στη διάρκεια της οποίας συλλαμβάνουν το Ε/Γ ΙΣΜΑΪΛΙΑ, όπου και επαναπλέουν στον Μούδρο (15/10).

Στις 18 Οκτωβρίου και ώρα 06.00 ο Στόλος του Αιγαίου αποπλέει από Μούδρο σε σχηματισμό τριών μοιρών: 1η Μοίρα ΑΒΕΡΩΦ ΨΑΡΑ ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ και ΛΕΩΝ για κατάληψη νήσων Ίμβρου και Σαμοθράκης, 2η Μοίρα ΣΠΕΤΣΑΙ ΥΔΡΑ ΘΥΕΛΛΑ και ΛΟΓΧΗ για κατάληψη νήσου Θάσου και 3η Μοίρα ΚΑΝΑΡΗΣ με Τ/Π 14 για κατάληψη νήσου Αγ. Ευστράτιος. Τη μεσημβρία της αυτής ημέρας ο ΑΒΕΡΩΦ πραγματοποιείται απόβαση 150 ανδρών και κατάληψη της Ίμβρου. Συνεχίζονται περιπολίες προ των Στενών.

Στις 19 Οκτωβρίου εκδίδεται από το Υπουργείο Ναυτικών το ακόλουθο τηλεγράφημα προς όλες τις ναυτικές μονάδες:

"Τορπιλοβόλο 11" υπό Κυβερνήτην Υποπλοίαρχον Ν. Βότσην εισελθόν εσπέρας χθες εις λιμένα Θεσσαλονίκης ετορπίλισεν επιτυχώς τουρκικόν πολεμικόν "ΦΕΤΙΧ ΜΠΟΥΛΕΝ" αφήσαν βυθισμένο. Κατέπλευσεν Αικατερίνη αβλαβές. Συγχαίρω από καρδίας Ελληνικόν Στόλον, πεποιθώς ότι η δράση του, μέχρι τέλους νικηφόρου αγώνος είναι ανταξία ενδόξων παραδόσεων Ελλήνων ναυμάχων" Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΝΑΥΤΙΚΩΝ

Στις 20 Οκτωβρίου το ΣΠΕΤΣΑΙ ολοκληρώνει την κατάληψη της Θάσου. Σύμφωνα με λεπτομερή αναφορά του Κυβερνήτη ο ενθουσιασμός των κατοίκων είναι απερίγραπτος που ασπάζονταν τα χέρια των Ελλήνων αξιωματικών.

Στις 21 Οκτωβρίου το ΕΣΠΕΡΙΑ συνοδεύει προς Πειραιά τα συλληφθέντα εν τω μεταξύ ξένα ατμόπλοια "Γιούλιτς", "Μάιν" και "Αστούριαν".

Στις 24 Οκτωβρίου τη μεσημβρία ΑΒΕΡΩΦ ΛΕΩΝ ΘΥΕΛΛΑ και ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ αγκυροβολούν στον όρμο Τενέδου. Καλείται επί του ΑΒΕΡΩΦ ο Διοικητής της νήσου και ο αρχιερατικός επίτροπος ο οποίος γέρων σεβάσμιος γονατίζοντας και φιλώντας το κατάστρωμα ευχήθηκε: "Καλώς ωρίσατε". Αμέσως μετά ο ναύαρχος Κουντουριώτης εξήλθε και δια του τηλεγραφικού καλωδίου της Τενέδου διαβίβασε το ακόλουθο τηλεγράφημα προς στον Ναύσταθμο Κωνσταντινούπολης:

"Κατελάβομεν Τένεδον. Αναμένομεν αντίπαλον στόλον. Εάν στόλος σας στερείται γαιάνθρακας, είμαι προθυμώτατος παραχωρήσω" ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ.

Στις 28 Οκτωβρίου καταπλέουν στον Μούδρο προερχόμενα εκ Σκιάθου τα τορπιλοβόλα Τ2 και Τ5 και την επομένη το πλωτό νοσοκομείο ΙΩΝΙΑ.

Νοέμβριος 1912 

Στις 2 Νοεμβρίου και ώρα 07.00 αποπλέουν από Μούδρο το ΑΒΕΡΩΦ με τα ΠΑΝΘΗΡ, ΙΕΡΑΞ και ΘΥΕΛΛΑ με άγημα προς κατάληψη του Αγίου Όρους. Στις 11.30 οι Μονές φέρονται σημαιοστολισμένες. Το ΑΒΕΡΩΦ ανταποδίδει με 21 χαιρετιστήριες βολές. Μετά κατάπλου 13.45 στον όρμο Πρόβλακα εξέρχεται άγημα αξιωματικών, το οποίου εν ονόματι του Βασιλιά των Ελλήνων υψώνει την Ελληνική σημαία και κρατά τον Καϊμακάμη και άλλους Οθωμανούς ως "αμαχητί αιχμαλώτους πολέμου". Στις 18:00 πλοία αποπλέουν για Λήμνο, εκτός του ΘΫΕΛΛΑ που σπεύδει προς Ικαρία.

Στις 4 Νοεμβρίου και ώρα 14.00 το ΘΥΕΛΛΑ αναφέρει κατάληψη Ικαρίας.

Στις 7 Νοεμβρίου το απόγευμα τα 4 θωρηκτά με επικεφαλής το ΑΒΕΡΩΦ, καθώς και τα ΙΕΡΑΞ, ΝΙΚΗ, ΑΣΠΙΣ, ΒΕΛΟΣ, τα τορπιλοβόλα Τ-12 και Τ-14, εμπορικά Κανάρης και Πέλοψ πλήρη ναυτικών αγημάτων και με το νεότευκτο Α/Τ ΝΕΑ ΓΕΝΕΑ που συνοδεύει τα εμπορικά Ισμήνη και Καλουτά που μεταφέρουν ελληνικό τάγμα αποπλέουν για κατάληψη της Μυτιλήνης. Την επομένη το πρωί 05.00 επιχειρείται η απόβαση. Το μεσημέρι η νήσος είχε καταληφθεί. Στις 11.00 ο ελληνικός στόλος επαναπλέει στον Μούδρο.

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι υπηρεσίες του ήταν ελάχιστες καθώς ο Τουρκικός Στόλος παρέμεινε κλεισμένος στα Δαρδανέλλια λόγω της ναυτικής υπεροχής των Συμμάχων. Με το τέλος του πολέμου εισέπλευσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου αποθεώθηκε από τον ελληνικό πληθυσμό της περιοχής.

Μικρασιατική εκστρατεία

Το 1925 το θωρηκτό αναβαθμίστηκε στα ναυπηγεία Foregs et Chantiers, στην Τουλόν της Γαλλίας, για να ανταποκρίνεται στις καινούργιες απαιτήσεις. Έγινε αλλαγή λεβήτων και προβολέων, γενική επισκευή του σκάφους και των μηχανών με την οποία ανέκτησε την αρχική μέγιστη ταχύτητά του, αντικαταστάθηκε η ηλεκτρική εγκατάσταση, τοποθετήθηκαν αντιαεροπορικά πυροβόλα, εγκαταστάθηκε κατευθυντήρας διεύθυνσης βολής, αντικαταστάθηκε ο πρωραίος πολεμικός ιστός με άλλο ψηλότερο που έφερε εξαιρετική θωράκιση διεύθυνσης βολής κ.λπ. Το 1928 όλες οι εργασίες είχαν αποπερατωθεί και το πλοίο ήταν και πάλι επιχειρησιακά έτοιμο.

Όπως και το 1911, έτσι και το 1937 ο «Αβέρωφ» βρέθηκε πάλι στη Βρετανία, αυτή τη φορά για τις τελετές της στέψης του βασιλιά Γεωργίου Στ΄.

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

Μετά την εισβολή και ραγδαία προέλαση των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941, λόγω της παλαιότητάς του, το ΓΕΝ σχεδίαζε να το βυθίσει, αλλά το πλήρωμά του εξεγέρθηκε και με δική του πρωτοβουλία διέφυγε στην Αλεξάνδρεια. Το Αβέρωφ ήταν ένα από τα λίγα ελληνικά πλοία που κατάφεραν να φτάσουν σώα στην Αλεξάνδρεια, καθώς τα περισσότερα βυθίστηκαν από τις επιδρομές γερμανικών αεροπλάνων. Κατά την διάρκεια του πολέμου το θωρηκτό έκανε περιπολίες στον Ινδικό Ωκεανό.

Απελευθέρωση

Στις 17 Οκτωβρίου του 1944, επικεφαλής για άλλη μια φορά του Στόλου, μετέφερε την τότε ελληνική κυβέρνηση από την εξορία στην απελευθερωμένη Αθήνα, με πλοίαρχο τον μετέπειτα Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας στις κυβερνήσεις Πέτρου Βούλγαρη, Σπυρίδωνα Μάτεση, ο οποίος υπήρξε και ο τελευταίος πλοίαρχος του Αβέρωφ. Το πλοίο αποσύρθηκε το 1952 και μέχρι το 1984 ήταν αγκυροβολημένο στον Πόρο.

ΠΗΓΕΣ:

ΣΚΑΙ / Μηχανή του Χρόνου / averof.mil.gr / Pronews.gr / wikipedia.gr / CretePlus.gr