Η Τουρκία με κάθε τρόπο κάνει σαφές σε κάθε πλευρά, πως όχι μόνο δεν σκοπεύει να τερματιστεί η τουρκική παράνομη κατοχή στην Κύπρο, αλλά για να υπάρξει πρόοδος, θα πρέπει οι Έλληνες, ουσιαστικά να αποδεχθούν το γεγονός της παράνομης κατοχής καθώς η Τουρκία αποτελεί την εγγυήτρια δύναμη για τους Τουρκοκυπρίους στο νησί της Αφροδίτης.

Από τα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέχρι και την πτώση της, αλλά και από την ίδρυση του κεμαλικού κράτους της Τουρκίας από τους Νεότουρκους ως και στις μέρες μας που επιχειρείται η πλήρης σουλτανοποίηση της Τουρκικής «Δημοκρατίας» από τον νεοοθωμανό Πρόεδρο της Τουρκίας κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η τουρκική διπλωματία έχει αναγάγει ως αδιαπραγμάτευτο συστατικό επιτυχίας το γνωστό τουρκικό «παζάρι» με τη μορφή του σκληρού ροκ.

Το τουρκικό παζάρι, φέρνει διαχρονικά θετικά αποτελέσματα στην Τουρκική Διπλωματία, είτε με τρόπο αναίμακτο, είτε με πρακτικές που συμπεριλαμβάνουν τη μικρασιατική καταστροφή και την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου με το ρίξιμο του εχθρού των Νεότουρκων, των Ελλήνων, στη θάλασσα, την γενοκτονία των Αρμενίων, τα γεγονότα του 1955 και τον διωγμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης αλλά και τα πρόσφατα γεγονότα της κρίσης των Ιμίων. 

Eιδικά τα γεγονότα του 1955 και του διωγμού των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, φέρνουν, εξαιτίας του περίεργου παιχνιδιού των Βρετανών με τους Τούρκους και γενούν τάσεις επιθυμίας για κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία. 

Πράγματι, στις 20 Ιουλίου του 1974, οι Τούρκοι πραγματοποιούν την εισβολή με τον κωδικό ονομασίας «Αττίλας Ι», ξεκινώντας την παράνομη κατοχή του βόρειου τμήματος του νησιού, η οποία ολοκληρώνεται τον δεκαπενταύγουστο του 1974. 

Ο «Αττίλας ΙΙ», αφήνει την Κύπρο διχοτομημένη, καθώς με την παράνομη εισβολή οι Τούρκοι κατέχουν μέχρι και σήμερα το 38 % της Κύπρου. 

Η Χούντα των Συνταγματαρχών, παραδίδει στην Ελληνική Δημοκρατία βαριά κληρονομιά, «πουλάει» την Κύπρο στους Τούρκους, έχοντας προηγουμένως ανατρέψει τον Μακάριο με τον Σαμψών, ο οποίος πραξικοπηματικά αναλαμβάνει «Πρόεδρος» της «Ελληνικής Δημοκρατίας της Κύπρου». 

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, έχοντας αναλάβει την πρωθυπουργία στην Ελλάδα την 24η Ιουλίου 1974, μέρα αποκατάστασης της Ελληνικής Δημοκρατίας και τέλους της Χούντας των Συνταγματαρχών, ζητάει την επόμενη μέρα, με διάγγελμα, από τον ελληνικό λαό να δείξει σοβαρότητα και πολιτική ωριμότητα στις δύσκολες ώρες του ελληνισμού. 

Την ίδια μέρα με το διάγγελμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή προς τον Ελληνικό λαό, αρχίζουν στη Γενεύη διαπραγματεύσεις ώστε να αντιμετωπιστεί η κρίση το Κυπριακό. 

Στην Γενεύη, στις 25 – 30 Ιουλίου του 1974, αρχίζει ο πρώτος γύρος των διαπραγματεύσεων με τη συμμετοχή των «εγγυητριών δυνάμεων», της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Μεγάλης Βρετανίας. 

Οι συνομιλίες καταλήγουν σε ένα κείμενο – διακήρυξη, το οποίο υπογράφεται στις 30 Ιουλίου του 1974, όπου αναφέρεται πως δεν θα πραγματοποιηθεί νέα εισβολή και επέκταση εδαφών από τις δυνάμεις που είχαν οι αντίπαλες πλευρές, μετά από την πρώτη επιχείρηση του «Αττίλα Ι». 

Οι εγγυήτριες δυνάμεις μιλούσαν και για την εγκαθίδρυση ζωνών ασφαλείας μεταξύ των αντίπαλων πλευρών και την έναρξη διαπραγματεύσεων των δυο κοινοτήτων ώστε να διευθετηθεί οριστικά το πρόβλημα. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται στην Γενεύη κατά το διάστημα από την 8η έως την 14η μέρα του Αυγούστου του 1974, την ώρα που οι εχθροπραξίες στο νησί δεν είχαν σταματήσει. 

Στην δεύτερη διάσκεψη της Γενεύης, στο καυτό καλοκαίρι του 1974, συμμετέχουν μαζί με τις εγγυήτριες δυνάμεις και οι τότε εκπρόσωποι των δύο κοινοτήτων, Γλαύκος Κληρίδης και ο κατοχικός ηγέτης Ραούφ Ντενκτάς. 

Η διάσκεψη δεν καταλήγει σε συμφωνία, οι Τούρκοι νευριάζουν από την συνεχή δήθεν «αναβλητικότητα» της ελληνικής πλευράς, η οποία αρνείται να αποδεχθεί και να νομιμοποιήσει την κατοχή του 34 % από τους Τούρκους. 

Η νέα στρατιωτική τουρκική επιδρομή στην Κύπρο ξεκινάει την παραμονή της Παναγίας του Δεκαπενταύγουστου του 1974 και οι Τούρκοι αποκτούν με δεύτερη παράνομη εισβολή το 38 % του νησιού. 

Στην Ελλάδα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής καταγγέλλει την νέα επίθεση των Τούρκων στην Κύπρο, αδυνατεί όπως δηλώνει να βοηθήσει η Ελλάδα την Κύπρο στρατιωτικά, καθώς φοβόταν παράλληλες επιθέσεις τόσο από τα ανατολικά του Έβρου όσο και από τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, ανακοινώνοντας ως ένδειξη διαμαρτυρίας την προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ. Με αυτό τον άδοξο τρόπο, με αρκετούς νεκρούς, ήρωες, Έλληνες και Έλληνες της Κύπρου που πολέμησαν στον πόλεμο του 1974 αλλά και με αρκετούς αγνοούμενους, ξεκινάει μια βαθιά κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η οποία δεν έχει λυθεί ούτε στις μέρες μας. 

Η Κυπριακή Δημοκρατία, είναι πλέον μέλος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δυστυχώς το μόνο σημείο στην Ευρώπη όπου υπάρχει παρανόμως κατεχόμενο Ευρωπαϊκό τμήμα από τρίτη χώρα η οποία είναι η Τουρκία. Προσπάθειες για την επίλυση του Κυπριακού ζητήματος γίνονται και το 2004, με το 76% των Ελλήνων της Κύπρου να απορρίπτει σε δημοψήφισμα το σχέδιο Ανάν, έναντι του 24% που επιθυμούσε τη λύση του. 

Ο αείμνηστος τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, δεν επιθυμούσε την λύση μέσω του σχεδίου Ανάν και έψαχνε τρόπους ώστε να εγκλωβίσει τους Τούρκους. Αντίθετα, υπέρ της λύσης του σχεδίου Ανάν ήταν ο τότε Γραμματέας του ΑΚΕΛ κ. Δημήτρης Χριστόφιας και σε κοινή γραμμή με τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου. Ο κ. Χριστόφιας άλλαξε τη θέση του την τελευταία στιγμή.

Ο νυν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης, ήταν υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν, καθώς μελλοντικά θα διεκδικούσε την προεδρία της Κυπριακής δημοκρατίας. Οι κακές γλώσσες αναφέρουν πως κ. Νίκος Αναστασιάδης, παρά την καταψήφισή του σχεδίου Ανάν το 2004 στο δημοψήφισμα από τον κυπριακό λαό, είχε υποσχεθεί πως θα προχωρούσε σε προσπάθειες ώστε το φιλοτουρκικό κείμενο να επανέλθει στην ατζέντα, εάν και εφόσον εκλεγόταν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κατά τη διάρκεια του κλεισίματος της διακυβέρνησης του 44ου Αμερικανού Προέδρου των Η.Π.Α. κ. Μπαράκ Ομπάμα, δημιουργούνται συνθήκες για ένα νέο γύρο συζητήσεων των εμπλεκόμενων χωρών, με στόχο την επίλυση του Κυπριακού. Ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος κ. Μπαράκ Ομπάμα κάνει λόγο πως υπάρχουν μετά από χρόνια οι συνθήκες για μια καθαρή και βιώσιμη λύση για το Κυπριακό. Πράγματι, στη Γενεύη στις 12 Ιανουαρίου του 2017 πραγματοποιείται νέα πολυμερής Διάσκεψη για την επίλυση του Κυπριακού. 

Στην Διάσκεψη της Γενεύης συμμετέχουν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Τουρκοκύπριος κατοχικός ηγέτης κ. Μουσταφά Ακιντζί και οι εγγυήτριες δυνάμεις (Ελλάδα, Τουρκία και Μεγάλη Βρετανία), δια μέσω των Υπουργών Εξωτερικών κ.κ. Νίκου Κοτζιά, Μεβλούτ Τσαβούσογλου και Μπόρις Τζόνσον. Στην διάσκεψη ως παρατηρητής συμμετέχει και η Ευρωπαϊκή Ένωση με τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ και την ύπατη εκπρόσωπο της Ε.Ε. για την Εξωτερική Πολιτική, κα. Φεντερίκα Μογκερίνι.

Το προηγούμενο χρονικό διάστημα της Διασκέψεως της Γενεύης, είχε προηγηθεί σημαντική πρόοδος από τις διαπραγματεύσεις των τεχνικών κλιμακίων και για πρώτη φορά οι αντιμαχόμενες πλευρές μπαίνουν στη συζήτηση των κεφαλαίων που αφορούν τα θέματα των εγγυήσεων και της ασφάλειας. 

Ο νέος Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε. κ. Αντόνιο Γκουτέρες ανακοινώνει στους δημοσιογράφους, πως η Διάσκεψη θα συνεχιστεί μέχρι να βρεθεί η λύση και πως όλοι εργάζονται προς την κατεύθυνση για τη δημιουργία μιας διζωνικής, δικοινοτικής, ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Κύπρου. 

Αν και υπάρχουν αισιόδοξα μηνύματα πως η Διάσκεψη του Ιανουαρίου θα δώσει την επιθυμητή λύση στο Κυπριακό, με τις ηγεσίες των εγγυητήριων δυνάμεων της Ελλάδας και Τουρκίας, στο ανώτατο πολιτειακό επίπεδο να κάθονται στο τραπέζι του διαλόγου, συμβαίνει το απρόσμενο. 

Η έκρυθμη πολιτική κατάσταση στην Τουρκία, η οποία βρισκόταν μέσα στη σκληρή προεκλογική περίοδο του δημοψηφίσματος των «προτεινόμενων Συνταγματικών Αλλαγών» από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και η σκληρή και προκλητική στάση της Τουρκίας προς την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, οδηγούν τη διάσκεψη σε ναυάγιο. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ κ. Μεβλούτ Τσαβούσογλου, έχοντας απαράδεκτες απαιτήσεις, αποχωρεί από τη διάσκεψη επικαλούμενος φόρτο εργασίας και πως έχει να ασχοληθεί με σοβαρότερα από το κυπριακό θέματα στην Τουρκία. 

Η αδιαλλαξία οδηγεί στο αδιέξοδο μιας ακόμα διάσκεψης για την επίλυση του Κυπριακού. Το επόμενο διάστημα και μετά το πέρας του δημοψηφίσματος της 16ης Απριλίου στην Τουρκία, όπου ο Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας κερδίζει έστω με ισχνή πλειοψηφία τις προτεινόμενες από τον ίδιο «Συνταγματικές Αλλαγές» οι οποίες τον καθιστούν ως νεοσουλτάνο, οι διαπραγματεύσεις των δυο πλευρών συνεχίζονται. 

Γνωστά τα παιχνίδια του διαμεσολαβητή και ειδικού συμβούλου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ κ Έσπεν Μπαρθ Άιντε και την στάση που κρατάει υπέρ των τουρκικών αξιώσεων, έτοιμος ανά πάσα στιγμή να τινάξει τη διαδικασία στον «αέρα». Το προτεινόμενο έγγραφο από τον Νορβηγό αξιωματούχο κ. Άιντε το οποίο έχει προκαλέσει δυσφορία σε Ελλάδα και Κύπρο απομακρύνεται, οι συστάσεις του Έλληνα ΥΠΕΞ κ. Νίκου Κοτζιά κατά τη διάρκεια της συνάντησης στην Αθήνα φαίνεται να έπιασαν τόπο. Όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές δίνουν αυτή τη φορά ραντεβού στο οροπέδιο του Κρανς Μοντάνα της Ελβετίας, με στόχο να βρεθεί οριστική προτεινόμενη λύση στο κυπριακό. 

Στην ελληνική ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών, αρέσει το τοπίο και σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες ο κ. Νίκος Κοτζιάς είναι έτοιμος να μείνει στο ελβετικό οροπέδιο όσο χρειαστεί για να βρεθεί η πολυπόθητη λύση. Η απρόβλεπτη και επικίνδυνη τουρκική διπλωματία, δια στόματος του επικεφαλής ΥΠΕΞ κ. Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ανά πάσα στιγμή έτοιμη να τινάξει τα πάντα στον αέρα, αναφέρει πως είναι η τελευταία φορά που παραβρίσκεται σε διάσκεψη επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος και αν δεν λυθεί τώρα το Κυπριακό δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία. Μακρύς ο δρόμος για μια συμφωνία ως προς τις εγγυήσεις και την ασφάλεια. 

Τις προηγούμενες μέρες, υπάρχει η αίσθηση πως οι συνομιλίες κολλάνε εξαιτίας των παράλογων απαιτήσεων της τουρκικής διπλωματίας. Οι δικοινοτικές συνομιλίες κολλούν στις τέσσερις ελευθερίες και το κοινοτικό κεκτημένο, εξαιτίας των απαιτήσεων που διεκδικεί η Τουρκική πλευρά και έχουν να κάνουν με τη διακίνηση των αγαθών, την εγκατάσταση και την απόκτηση περιουσιών από τους Τουρκοκυπρίους. Η αντίδραση της ελληνοκυπριακής πλευράς είναι έντονη, όπως έντονη και η αντίδραση του εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις 4 ελευθερίες που επιθυμεί η Τουρκία, αναφέροντας, πως φέρουν παρεκκλίσεις από την κοινοτική νομοθεσία. Επικίνδυνος και πάντα απρόβλεπτος ο κ. Μεβλούτ Τσαβούσογλου, δεν δέχεται την Ευρωπαϊκή Ένωση ως εγγυήτρια δύναμη, τονίζοντας πως ο ρόλος της είναι απλά παρατηρητικός. 

Η αδιάλλακτη και προκλητική στάση της Τουρκίας, πάντα με ενορχηστρωτή τον κ. Μεβλούτ Τσαβούσογλου, συνεχίζεται στον ρυθμό των δηλώσεων που αφορούν την παράνομη κατοχή του Βορείου Τμήματος της Κύπρου. Με περίσσιο θράσος, ο Τούρκος νεοοθωμανός ΥΠΕΞ, δηλώνει πως οι Έλληνες «ονειρεύονται» αν νομίζουν πως τα τουρκικά στρατεύματα θα αποχωρήσουν από την Κύπρο. Ο Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε κ. Αντόνιο Γκουτέρες, σημειώνει μέσα στο Σαββατοκύριακο, την πρόοδο στις διαπραγματεύσεις στο οροπέδιο του Κρανς Μοντάνα, τονίζοντας πως τα κεφάλαια των εγγυήσεων και της ασφάλειας αποτελούν ζωτική σημασία ως προς την επίτευξη λύσης. 

Ο Πορτογάλος Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε, επιθυμεί την συνέχιση της διαδικασίας στο υψηλότερο πολιτειακό επίπεδο με παρουσία των εμπλεκόμενων πρωθυπουργών, καθώς πιστεύει πως η επίτευξη μια συμφωνίας βρίσκεται κοντά. 

Η πρώτη αντίδραση έρχεται από την Άγκυρα με τον Τούρκο Πρωθυπουργό κ. Μπεναλί Γιλντιρίμ και αναφέρει, πως εάν και εφόσον η διαδικασία βρίσκεται κοντά σε επίτευξη συμφωνίας έως την Παρασκευή 7 Ιουλίου, ο ίδιος μέσα σε τέσσερις ώρες μπορεί να βρίσκεται στη Γενεύη. Σύμφωνα με πληροφορίες, εάν στη Σύνοδο του Κρανς Μοντάνα συμμετάσχουν οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας, τότε και η Μεγάλη Βρετανία είναι πρόθυμη να συμμετάσχει σε επίπεδο πρωθυπουργού. 

Η επίσημη θέση της ελληνικής κυβέρνησης, δια μέσω του Υπουργού Εξωτερικών Κοτζιά, είναι πως η Ελλάδα δεν συζητάει και δεν δέχεται κανένα σχέδιο το οποίο περιλαμβάνει στρατό κατοχής στην Κύπρο. Ο Νορβηγός διαμεσολαβητής κ. Έσπεν Μπαρθ Άιντε επιθυμεί την παρουσία των πρωθυπουργών Ελλάδας και Τουρκίας στην Διάσκεψη του Κρανς Μοντάνα. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, επεμβαίνει καταγγέλλοντας τον Νορβηγό διαπραγματευτή τονίζοντας πως κάποιοι βιάζονται να φέρουν στην Ελβετία τους πρωθυπουργούς Ελλάδας και Τουρκίας. 

Εάν δεχθούμε ως ελληνική πλευρά οποιαδήποτε λύση η οποία περιλαμβάνει την παραμονή των στρατευμάτων κατοχής, δεχόμαστε τον ισχυρισμό και τη θέση των Τούρκων και τότε «σπάει» η σκληρή διπλωματική γραμμή της Ελλάδας ως προς τα επεμβατικά. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ, ο οποίος αποφεύγει ραντεβού με τον κ. Νίκο Κοτζιά, θεωρεί τους Έλληνες ονειροπόλους, στην ουσία θέτει ως προαπαιτούμενο, την «de facto» αναγνώριση του κατεχομένου τμήματος της Κύπρου από την ελληνική – ελληνοκυπριακή πλευρά. 

Ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας, υπενθυμίζει πως η Τουρκία δεν προτίθεται να αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο. Για να μιλάμε ανοιχτά. Οι Τούρκοι δεν θα δεχθούν να αποχωρήσει ο τουρκικός κατοχικός στρατός από την Κύπρο, άρα μιλάμε με μαθηματική ακρίβεια για νέο ναυάγιο των διαπραγματεύσεων της Συνόδου στο Κρανς Μοντάνα της Ελβετίας, εκτός και αν η ελληνική πλευρά δεχθεί λύση η οποία περιλαμβάνει την παραμονή των κατοχικών δυνάμεων στην Κύπρο. 

Μπορεί η διπλή επέμβαση του 1974 να έγινε μετά από πρόσκληση των Τουρκοκυπρίων οι οποίοι ζήτησαν την ασφάλεια τους από την «μητέρα» Τουρκία, όμως ο «Αττίλας Ι, ΙΙ», αποτελεί ένα ισχυρό ψυχολογικό πλήγμα και δείγμα στρατιωτικής δύναμης της Τουρκίας προς τον ελληνικό στρατό και προς την ελληνική στρατιωτική ηγεσία. 

Το δεύτερο κύμα της τουρκικής εισβολής έγινε παραμονή δεκαπενταύγουστου του 1974, αμέσως μετά από αποτυχημένη διάσκεψη εξεύρεσης λύσης. Δυστυχώς το 1974 δεν υπήρχαν ούτε «iPhones», ούτε internet που ενδεχομένως οι χρήστες να ξεσηκωνόταν ενάντια της τουρκικής εισβολής. Βρισκόμαστε σε μια εποχή με διαδεδομένη την χρήση του internet, οι ιστοσελίδες παρέχουν γρήγορη ενημέρωση και η χρήση «iPhone» ή άλλου τύπου smartphones αρκεί, ώστε με ένα κάλεσμα Προέδρου χώρας μέσω της χρήσης του «Facetime» και των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, να βγάλει στον δρόμο κόσμο και οπαδούς σε αριθμό ικανό, ώστε να αποτραπούν πραξικοπήματα από αντικαθεστωτικούς, σώζοντας τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Εάν και εφόσον η Σύνοδος στο Κρανς Μοντάνα της Ελβετίας, – η οποία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη -, αλλά και η αποτυχημένη σύνοδος της Γενεύης του Ιανουαρίου του 2017, γινόταν σε εποχές χωρίς τη χρήση των smartphones ή του διαδικτύου, ενδεχομένως η τουρκική αδιαλλαξία να οδηγούσε την έτσι κι αλλιώς απρόβλεπτη τουρκική διπλωματία σε ένα νέο «Αττίλα» και την εξ` ολοκλήρου κατοχή της Κύπρου. Ευτυχώς η πολιτική δεν γίνεται με κάθε είδους «αν» αλλά σε πραγματικό χρόνο, η ίδια η ιστορία δεν μπορεί να γραφτεί με «αν», αλλά παρέχει ο χρόνος την δυνατότητα να επαναληφθούν παρελθοντικά γεγονότα στα οποία συμπεριλαμβάνονται ενδεχομένως δυσάρεστα θυμικά. 

Οι εμπλεκόμενες πλευρές στο Κυπριακό και ειδικά η τουρκική ηγεσία, τονίζουν με κάθε τρόπο πως είναι η τελευταία ευκαιρία επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος, εάν και εφόσον η ελληνική πλευρά δεχθεί κάποιες προϋποθέσεις που όπως φαίνεται η Τουρκία δεν διαπραγματεύεται. 

Η τουρκική διπλωματία, γνωρίζει και ξέρει καλά πως η συμφέρουσα για την ίδια λύση του Κυπριακού ζητήματος, πρέπει να δοθεί και περνάει μέσα από τη Σύνοδο του οροπεδίου του Κρανς Μοντάνα της Ελβετίας. Η επίλυση του Κυπριακού είναι προς συμφέρον της Τουρκίας αν έρθει μέσα από μια πολυμερή σύνοδο των εμπλεκόμενων δυνάμεων και όχι αν το Κυπριακό αποτελέσει μέρος των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση όποτε και αν γίνουν. 

Ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου τονίζει, με κάθε τρόπο, προς τους Ευρωπαίους αξιωματούχους που συμμετέχουν στη Σύνοδο του Κρανς Μοντάνα της Ελβετίας, πως είναι παρατηρητές και όχι εγγυητές της συνολικής λύσης του Κυπριακού. Η ελληνική διπλωματία δεν πρέπει να βγάλει από το μυαλό της, πως πολλές από τις αξιώσεις της Άγκυρας, λόγου χάρη, η παράνομη κατοχή του 38 % της Κύπρου από την Τουρκία, είναι έννοιες ασύμβατες με το Ευρωπαϊκό – Κοινοτικό Κεκτημένο. 

Δεν γνωρίζω, πόσο εύκολα η Ευρωπαϊκή Ένωση θα δεχόταν στους κόλπους της χώρα, η οποία παρανόμως και με τη μέθοδο της στρατιωτικής εισβολής κατέχει εδάφη σε χώρα – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

To «gambling» στο Κυπριακό ζήτημα είναι αδιαπραγμάτευτα σκληρό, ενδεχομένως χαρτοπαίγνιο που η λύση βρίσκεται στην ευχέρεια και μόνο δυνατών παιχτών – λυτών. Η διπλωματία βρίσκεται σε συνθήκες συναγερμού και εγρήγορσης, απαιτούνται κινήσεις σκακιστικής υπομονής και αιφνιδιασμού που οδηγεί στην πολυπόθητη νίκη η οποία έρχεται πάντα από το επιθυμητό σκακιστικό «ματ». 

Ο Κυπριακός λαός είναι ο τελικός κριτής, ο οποίος θα αποφασίσει για τη συνολική λύση ή όχι του προτεινόμενου σχεδίου για το Κυπριακό, σχέδιο το οποίο θα προκριθεί μέσα από τις τελικές διαπραγματεύσεις των εμπλεκόμενων δυνάμεων εγγυητών ή παρατηρητών, και θα τεθεί στη διάθεση των Κυπρίων πολιτών μέσα από ένα νέο δημοψήφισμα. 

Στο δημοψήφισμα του 2004, το ελεύθερο τμήμα της Κύπρου με ποσοστό 76 % είπε όχι στο σχέδιο Ανάν, αρνούμενο να δεχθεί κάθε είδους σχέδια που στην ουσία επικυρώνουν την τουρκική εισβολή και το κατεχόμενο παρανόμως τμήμα του 38 % των εδαφών της Κύπρου. Σχέδια, πολιτικές, διαπραγματεύσεις σκληρών διπλωματών και τεχνικών συμβούλων σταματούν μπροστά στην δημοκρατική απόφαση ενός λαού. 

Υστερόγραφο: Λέμε ΟΧΙ στην διχοτομημένη Κύπρο, ΟΧΙ στη συνέχιση της παράνομης τουρκικής κατοχής. ΝΑΙ στην ελεύθερη Κύπρο, χωρίς στρατεύματα κατοχής.

Πηγή: Ανδρέας Τσιλογιάννης mignatiou.com