Ακολουθεί η ανακοίνωση:

"Στο ΔΣ Ηρακλείου συζητήθηκε πριν λίγες ημέρες η πρόταση της δημοτικής αρχής, για ακύρωση του φωτογραφικού διαγωνισμού που προκήρυξε ο ΕΣΔΑΚ σχετικά με τη λειτουργία της μονάδας βιοξήρανσης καθώς και για την πραγματοποίηση μελέτης σκοπιμότητας για την αλλαγή του χαρακτήρα της μονάδας, σε μονάδα  μηχανικής διαλογής.

Παρά το γεγονός ότι οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ με τη Λαϊκή Συσπείρωση συμφώνησαν με την πρόταση ακύρωσης του φωτογραφικού διαγωνισμού, η δημοτική αρχή απέφυγε να δώσει απαντήσεις σε φλέγοντα ερωτήματα που έθεσαν και που προκύπτουν από την ανάγκη αιτιολόγησης της πρότασης. Απέφυγαν επίσης να τοποθετηθούν και οι παρατάξεις ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – Άμεση Δημοκρατία (Κουράκη, Λυγερού, Αμανατίδου).

Κάτω από ποιες συνθήκες διαμορφώθηκαν οι συγκεκριμένοι όροι του διαγωνισμού, τι κρύβεται πίσω από την εμμονή ορισμένων να μην ακυρωθεί, ποιος ωφελείται τελικά ;

Γνωρίζουμε ότι πίσω από το ενδιαφέρον του συγκεκριμένου διαγωνισμού με τους συγκεκριμένους όρους είναι η εταιρεία ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΑΕ, η οποία έχει αναλάβει και τη διαχείριση του ΧΥΤΑ των Π. Γαλήνων και έχει κάθε λόγο να αναλάβει τη διαχείριση της μονάδας προεπεξεργασίας. Γεννιέται όμως εύλογα το ερώτημα, ότι εκτός από την συγκεκριμένη εταιρεία ενδιαφέρονται και άλλες 22 μικρότερης εμβέλειας εταιρείες οι οποίες μέχρι σήμερα τουλάχιστον δεν έχουν πει κουβέντα ούτε υπέβαλαν ένσταση στο διαγωνισμό. Γιατί ; Τι πιο φυσιολογικό να αντιδράσουν οι ίδιες οι ανταγωνίστριες εταιρείες ;

Η αλλαγή του χαρακτήρα της μονάδας, σε μονάδα μηχανικής διαλογής πλησιάζει κατά πολύ την πρόταση του ΚΚΕ που λέει ότι αφενός έχει μικρότερο κόστος και αφετέρου ένα μέρος των σύμμεικτων αποβλήτων, πρέπει να υποβληθεί σε μηχανική ανακύκλωση και κομποστοποίηση (Μ.Α.Κ.) σε κεντρικές εγκαταστάσεις, με ανάκτηση σιδηρούχων μέταλλων, οργανικού κλάσματος με παραγωγή κόμποστ -που είναι πολύ χρήσιμο εδαφοβελτιωτικό υλικό- και ξηρού κλάσματος -που είναι μείγμα χαρτιού, γυαλιού και πλαστικού- για παραπέρα επεξεργασία.

Η συμφωνία από μέρους μας, τόσο για την ακύρωση του φωτογραφικού διαγωνισμού όσο και για την αλλαγή του χαρακτήρα της μονάδας, δεν σημαίνει συμφωνία στην θέληση της δημοτικής αρχής και των άλλων παρατάξεων να προχωρήσει η εφαρμογή του περιφερειακού σχεδιασμού που οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων και στην καύση.

Κάνουμε σαφές, ότι από μόνος του ο Δήμος Ηρακλείου δεν έχει τη δικαιοδοσία να αλλάξει μερικώς ή στην ολότητά του τον περιφερειακό σχεδιασμό διότι τις τελικές αποφάσεις τις παίρνει το Περιφερειακό συμβούλιο, ενώ ήδη έχει παρέμβει το ΥΠΕΚΑ και διεκδικεί να έχει την τελική ευθύνη απόφασης για την εφαρμογή των Περιφερειακών Σχεδιασμών στο πλαίσιο του Εθνικού και Ευρωπαϊκού Σχεδιασμού, για να προστατέψει τα επενδυτικά συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου στη διαχείριση των απορριμάτων.

Η εισήγηση του Δημάρχου Ηρακλείου για την αλλαγή του χαρακτήρα της μονάδας έχει πολλές αντιφάσεις, διότι δεν μπορεί να ζητά μερική αλλαγή του περιφερειακού σχεδιασμού (η πρόταση αυτό συνιστά) και από την άλλη να συμφωνεί με τον περιφερειακό σχεδιασμό, λέγοντας μάλιστα ότι δεν “δαιμονοποιεί την ιδιωτικοποίηση”. Και αυτό είναι το αξιοπερίεργο.

Η Λαϊκή Συσπείρωση έθεσε συνολικό ζήτημα αναθεώρησης του περιφερειακού σχεδιασμού, διότι με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση, είναι κοστοβόρα η εφαρμογή του, πολύ δε περισσότερο προοπτικά με τη χρήση της καύσης, η οποία σημειωτέων δεν έχει αποκλειστεί και απλώς αναφέρεται ως προαιρετική στη φάση αυτή ! Άλλωστε, μόνο το ΚΚΕ (εκλεγμένοι με τη Λαϊκή Συσπείρωση) στο περιφερειακό συμβούλιο καταψήφισε τον σχεδιασμό για τη διαχείριση των απορριμμάτων στην Κρήτη. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ υπερψήφισαν ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε λευκό, κατά τη συνήθη τακτική του “ολίγων έγκυος”.

Η διαχείρισης των απορριμμάτων δεν μπορεί να εξεταστεί μονοσήμαντα, συζητώντας απλά την ακύρωση του Διαγωνισμού και την αλλαγή του χαρακτήρας της μίας από τις επτά μονάδες που προβλέπει ο περιφερειακός σχεδιασμός να συσταθούν σε όλη την Κρήτη. Ο δήμος Ηρακλείου έχει ήδη πάρει θέση, η οποία επαναβεβαιώνεται σήμερα εδώ, υπέρ του Περιφερειακού σχεδιασμού. Μόνο η Λαϊκή Συσπείρωση είχε καταψηφίσει. Το ίδιο κάνουμε και σήμερα εδώ. Βέβαια, δεν μπορεί να αλλάζει μονομερώς το σχεδιασμό, αλλά μπορεί να κάνει προτάσεις. Αν παραμείνει μόνο στη θέση για αλλαγής του χαρακτήρα της μονάδας που αφορά το Ηράκλειο, χωρίς να την εντάσσει στα πλαίσια μιας συνολικής τροποποίησης του σχεδιασμού, ενέχει αντιφάσεις και σκοπιμότητες ενδεχομένως.

Το ΚΚΕ έχει διαφορετική θέση και αντίληψη για τη διαχείριση των απορριμμάτων, όπως και για τα νερά, την ενέργεια, τις χρήσεις γης, την εργατική και αγροτική πολιτική, τις κοινωνικές δομές, κ.ά.

Η ίδια η ιστορική εξέλιξη, ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης, μας δείχνει ότι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών προϋποθέτει την κατάργηση του συγκεκριμένου δρόμου ανάπτυξης με γνώμονα το κέρδος. Όπως και στα άλλα προβλήματα του λαού, έτσι και λύση στο πρόβλημα της ορθολογικής διαχείρισης των αποβλήτων, ολοκληρωμένη και μακρόπνοη, με σεβασμό στο περιβάλλον, στην υγεία, στους φυσικούς πόρους, στο λαϊκό εισόδημα, μόνο στο πλαίσιο ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης με λαϊκή εξουσία και οικονομία μπορεί να εξασφαλιστεί. Θα οξύνεται ως πρόβλημα όσο δε λύνεται προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων το ζήτημα ιδιοκτησίας και χρήσεων γης. Άρα, προϋπόθεση για την επίτευξη του παραπάνω σκοπού είναι η κοινωνικοποίηση των μεγάλων εταιρειών στη διαχείριση των απορριμμάτων, στις μεταφορές, στην ενέργεια, στις κατασκευές, στις τηλεπικοινωνίες, στο εξωτερικό εμπόριο και στο χονδρεμπόριο, στις τράπεζες. Προϋποθέτει, την κοινωνική κρατική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, στη γη, στις πρώτες ύλες και στις πηγές ενέργειας, στα έργα υποδομής.

Η διαχείριση των απορριμμάτων δεν είναι τεχνοκρατικό μόνο πρόβλημα. Είναι κατ εξοχήν θέμα κοινωνικών σχέσεων, έχει διαφορετική έκφραση σε κάθε ιστορική εποχή και είναι βαθιά πολιτικό.

Στον καπιταλισμό, που τα πάντα είναι εμπορεύματα, και που το μεγάλο κεφάλαιο συγκεντρώνει όλο και μεγαλύτερο μέρος της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής τους, τον όγκο και τη σύσταση των εμπορευμάτων και την αναλογία ανάμεσα τόσο στο «χρήσιμο» μέρος τους, όσο και στο αχρησιμοποίητο –που πάει για απορρίμματα- το καθορίζει ο ιδιοκτήτης τους δηλ., σε τελευταία ανάλυση το κεφάλαιο και μάλιστα το μεγάλο. Είναι, ένα ακόμα πεδίο γενικευμένης εισπρακτικής επιβάρυνσης των καταναλωτών, επενδυτικής διεξόδου για λιμνάζοντα κεφάλαια και εγγυημένης κερδοφορίας με τη βοήθεια των κρατικών οργάνων –κυβέρνησης, περιφερειακής και τοπικής διοίκησης. Ο καταναλωτής πληρώνει δύο φορές τις συσκευασίες προϊόντων. Μία όταν το αγοράζει και το ξαναπληρώνει δεύτερη για την απόρριψή του. Κερδισμένες και τις δύο φορές οι πολυεθνικές που “όλως τυχαία” είναι οι ίδιες και στις δύο φάσεις, παραγωγής και αποκομιδής. Η άποψη της μείζονος αντιπολίτευσης (πρώην δημοτική αρχή) και του κ. Κουράκη ότι τα απορρίμματα δεν δημιουργού πλούτο είναι πέρα για πέρα αστήριχτη και αποκρύπτει τις πραγματικές προθέσεις των επενδυτικών ομίλων.

Η ανάκτηση χρήσιμων υλικών, η ανακύκλωση αλουμινίου, γυαλιού και χαρτιού μπορεί να του δώσουν άμεσα κέρδη, όπως έχει γίνει ήδη στην πράξη με τις ανώνυμες εταιρείες ανακύκλωσης που δημιουργήθηκαν με κεφάλαια Δήμων και αλυσίδων πολυεθνικών καταστημάτων. Πάνω απ’ όλα όμως η εμπλοκή στην ανακύκλωση προσφέρει στο ιδιωτικό κεφάλαιο το «φωτοστέφανο» ότι ασχολείται με «κοινωφελές έργο» και συμβάλλει στην εκτόνωση των λαϊκών αντιδράσεων γι’ αυτή την εξέλιξη.

Οι συζητήσεις για την αλλαγή του χαρακτήρα της μονάδας (από βιοξήρανσης σε μηχανικής διαλογής), ή για τη διαχείριση της μονάδας από το δημόσιο που λέει η δημοτική αρχή και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε μεγάλο βαθμό χωρίς αντικείμενο, αν δεν τεθεί για συζήτηση και το θέμα της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, ο ρόλος του μεγάλου κεφαλαίου και η στρατηγική της ΕΕ.  Το παράδειγμα του αεροδρομίου Χανίων -και όχι μόνο - το οποίο κατασκευάστηκε με δημόσια επένδυση και σήμερα ιδιωτικοποιείται.

Αυτό που είναι σε εξέλιξη και γι' αυτό – επί της ουσίας – γίνεται η όλα συζήτηση είναι ότι το κράτος – ως συλλογικός καπιταλιστής – με τη συναίνεση περιφερειακής και τοπικής διοίκησης επιδιώκει με προνομιακούς όρους να τη μεταβιβάσει στο ιδιωτικό κεφάλαιο, να την ιδιωτικοποιήσει.

Ο «Καλλικράτης», ο νόμος για την Ανακύκλωση, ο νόμος για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ο νόμος για την επιτάχυνση των Στρατηγικών Επενδύσεων (fast-track) και ο «Νόμος-Πλαίσιο για τα Απόβλητα» που ενσωματώνει στο εθνικό δίκαιο την ευρωενωσιακή οδηγία 98/2008/ΕΚ αποτελούν ένα δίκτυο νόμων, που διευκολύνουν και επιταχύνουν, στο όνομα της ψευδεπίγραφης «Πράσινης Ανάπτυξης», την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων από το κεφάλαιο, σε βάρος της δημόσιας υγείας και του πενιχρού, συνεχώς απομειούμενου εισοδήματος της λαϊκής οικογένειας.

Κατά το παρελθόν υπήρξαν προτάσεις από το Πολυτεχνείο Κρήτης που τεκμηριώνουν ως πλέον ορθολογική, τη χρήση ενός κεντρικού εργοστασίου Αερόβιας Μηχανικής- Βιολογικής Επεξεργασίας (Αερόβιας ΜΒΕ), δηλ. μηχανικού διαχωρισμού και αερόβιας κομποστοποίησης, σχεδιασμένο να μεγιστοποιεί την ανάκτηση ανακυκλώσιμων υλικών και να μην παράγει RDF. Η προτεινόμενη επεξεργασία δεν επιβαρύνει το περιβάλλον με οσμές, αέριες εκπομπές, υγρά απόβλητα και τοξικά κατάλοιπα, δημιουργεί τις περισσότερες θέσεις εργασίας και είναι ως εκ τούτου η πλέον κοινωνικά αποδεκτή.

Η απόρριψη αυτών των μελετών από την Περιφέρεια Κρήτης και το δήμο Ηρακλείου, επιβεβαιώνει σχεδιασμούς με πονηρές προθέσεις σε σχέση με τον αποπροσανατολισμό του λαού από λύσεις σύμφωνες με τις λαϊκές ανάγκες.

Η πρόταση της Περιφέρειας είναι πολύ δαπανηρή και απαιτεί πολλαπλάσιες επενδύσεις σε σχέση με την πρόταση που Πολυτεχνείου Κρήτης που είναι πολύ κοντά στις προτάσεις του ΚΚΕ, ενώ θα επιβαρύνει για πολλά χρόνια τους κατοίκους της Κρήτης.

Από τη συγκριτική αξιολόγηση του κόστους επεξεργασίας των εναλλακτικών προτάσεων, προκύπτει ότι το σύστημα επεξεργασίας που προτείνει η Περιφέρεια είναι εξαιρετικά δαπανηρό μια και απαιτεί πενταπλάσιες επενδύσεις (253 έναντι 54 εκατ. €) και επιβαρύνει τους ΟΤΑ 6,5 φορές περισσότερο (61,5 έναντι 9,4 εκατ. € ετησίως) και τον κάθε κάτοικο με επιπλέον 100 € το χρόνο.

Το δαπανηρό σχέδιο της Περιφέρειας μπορεί εύκολα να εξελιχθεί σε ασυγκρίτως χειρότερο, σε περίπτωση όπου το παραγόμενο κόμποστ καταλήξει να θάβεται λόγω αδυναμίας χρήσης του στη γεωργία ή για αναπλάσεις εδαφών, όπως συμβαίνει στο εργοστάσιο της Λάρνακας. Τούτο καθιστά μονόδρομο την καύση και του κόμποστ, δηλαδή την καύση των πάντων, με εξαίρεση τη μικρή ποσότητα ανακυκλώσιμων που ανακτώνται. Υπό αυτές τις συνθήκες το ήδη υψηλό κόστος επεξεργασίας αυξάνει ακόμα περισσότερο και καθίσταται υπέρμετρο, εάν επιδιωχθεί χρήση μονάδων καύσης βέλτιστης διαθέσιμης τεχνολογία (BAT) με αναθέρμανση ατμού.

Η μελέτη του Πολυτεχνείου Κρήτης (καθηγητή Οικονομόπουλου) ήταν μια καλή μελέτη όμως τα κενά της ίδιας της ανάθεσης οδήγησαν στις κινητοποιήσεις του 2008 σε περιοχές του νομού Ηρακλείου ενάντια στην χωροθέτηση και ματαίωσαν τη λήψη απόφασης.

Η εμπειρία αυτών των κινητοποιήσεων εδραίωσε την πεποίθηση ότι το τρίπτυχο χωροθέτηση – μεθοδολογία – φορέας διαχείρισης είναι η καρδιά του θέματος «διαχείριση απορριμμάτων» και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ενιαίο σύνολο και όχι αποσπασματικά. Από την απάντηση που θα δοθεί σε αυτό το τρίπτυχο καθορίζει συνολικά το αν η λύση που θα δοθεί βρίσκεται σε αντιστοιχία με τις λαϊκές ανάγκες ή με τις επιδιώξεις των μονοπωλιακών συμφερόντων.

Αντίθετα, βλέπουμε ότι κάνουν αποσπασματικά μελέτες για τη χωροθέτηση ή για τη μεθοδολογία ενώ αποφεύγουν την οποιαδήποτε αναφορά και συζήτηση στο θέμα του Φορέα Διαχείρισης και χρηματοδότησης,  αφήνοντας να εννοηθεί ότι θεωρούν δεδομένη και αναμφισβήτητη την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων.

Με την ίδια αποσπασματικότητα που είχε γίνει η συζήτηση στο περιφερειακό συμβούλιο παλαιότερα,   ακριβώς με τον ίδιο τρόπο έγινε πριν λίγες μέρες στο ΔΣ Ηρακλείου (μελέτη σκοπιμότητας για τη αλλαγή χαρακτήρα της μονάδας).

Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν τη μεθόδευση επιβολής λύσεων που ανεξέλεγκτα δεν θα σέβονται ούτε τον άνθρωπο, ούτε το περιβάλλον, ούτε τις τοπικές κοινωνίες, ούτε τη χωροθέτηση εγκαταστάσεων και την επιλογή μεθόδων διαχείρισης με επιστημονικά κριτήρια. Ένα μόνο στόχο έχουν αυτοί οι σχεδιασμοί :  Ασύδοτη κερδοφορία των επενδυτών είτε με μόνιμη είτε με παράνομη κλοπή. Το δείχνει άλλωστε ο φωτογραφικός σχεδιασμός και η σφαγή που γίνεται για το ποιος θα επικρατήσει.

Στόχος είναι να ανατεθεί όλο το πακέτο σε  μεγαλοεργολάβους είτε με τη μέθοδο των ΣΔΙΤ είτε με σύμβαση παραχώρησης.

Τα υπερκέρδη των επιχειρηματικών ομίλων που θα μπουν στη διαχείριση των απορριμμάτων διασφαλίζονται με συγκεκριμένες, διατάξεις σε βάρος του  λαϊκού εισοδήματος. Χαρακτηριστική είναι η παρ.2 του άρθρου 17 του Ν.4071/11.4.12, που ορίζει ότι οι “Φορείς Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων” (ΦοΔΣΑ) στην περίπτωση των ΣΔΙΤ «για την ασφάλεια των συμβάσεων αυτών, επιτρέπεται να εκχωρούν τα έσοδά τους, που προέρχονται από τις εισφορές των μελών τους ή τα τέλη παροχής των υπηρεσιών τους», οι  οποίες εισφορές «προέρχονται από το ανταποδοτικό τέλος καθαριότητας». Δηλαδή, από το υστέρημα των δημοτών κατ’ ευθείαν στις τσέπες των κεφαλαιοκρατών με πρόθυμο εισπράκτορα τις δημοτικές αρχές των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, που μαζί με τις επώνυμες περιβαλλοντικές “Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις” (ΜΚΟ) πίνουν νερό στο όνομα του «πληρώνω όσο πετάω», της πιο ακραίας εκδοχής του «ο ρυπαίνων πληρώνει», χειρότερης και από τη λογική του κεφαλικού φόρου.

Η πρότασή μας δεν χωράει στην πολιτική εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου και των στρατηγικών επιλογών της ΕΕ. Μόνο στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας μιλάμε για τη διαμόρφωση ενός νέου Κεντρικού Εθνικού Σχεδιασμού για τα απορρίμματα που θα υλοποιείται με φορέα το Δημόσιο και αποκλεισμό κάθε ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, στον οποίο θα περιλαμβάνονται:

1.    Η συνολική τροποποίηση του χαρακτήρα του Περιφερειακού Σχεδιασμού στη βάση του τρίπτυχου : Χωροθέτηση, μεθοδολογία, φορέας διαχείρισης και μέσα σ' αυτόν να δούμε την τροποποίηση της μονάδας του Ηρακλείου.

2.    Ο καθορισμός προτεραιοτήτων, με πρώτη την πρόληψη της παραγωγής απορριμμάτων. Ακολουθεί η προώθηση της ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή των συσκευασιών, των μετάλλων, του έντυπου χαρτιού και του οργανικού κλάσματος. Ένα μέρος του ρεύματος των μη προ διαλεγμένων αποβλήτων, δηλαδή των σύμμεικτων, υποβάλλεται σε μηχανική ανακύκλωση και κομποστοποίηση  (Μ.Α.Κ.) σε κεντρικές εγκαταστάσεις, με ανάκτηση σιδηρούχων μέταλλων, οργανικού κλάσματος με παραγωγή κόμποστ -που είναι πολύ χρήσιμο εδαφοβελτιωτικό υλικό- και ξηρού κλάσματος -που είναι μείγμα χαρτιού και πλαστικού- για παραπέρα επεξεργασία. Το μέρος των σύμμεικτων που δεν υπόκειται σε Μ.Α.Κ., καθώς και τα υπολείμματα των μονάδων επεξεργασίας των προδιαχωρισμένων ρευμάτων οδηγούνται σε χώρους ασφαλούς υγειονομικής ταφής αποβλήτων (ΧΥΤΑ]. Για την ορθολογική διακίνηση των πιο πάνω απορριμματικών φορτίων είναι απαραίτητο να εξετάζεται κάθε φορά, με τα ανάλογα κριτήρια, η κατασκευή σταθμών μεταφόρτωσης.

3.    Η απόρριψη κάθε μορφής ιδιωτικοποίησης, μέρους ή του συνόλου της διαχείρισης των απορριμμάτων, συμπεριλαμβανομένης και της ανακύκλωσης.

4.    Αποκλειστικά δημόσιο φορέα διαχείρισης απορριμμάτων, για να σταματήσει κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στους ΟΤΑ. Η «Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης και Ανακύκλωσης Α.Ε.» (ΕΕΑΑ ΑΕ) να μετατραπεί σε ΝΠΔΔ και να παραμείνει μόνο φορέας υποδοχής των χρηματικών εισφορών των υπόχρεων επιχειρήσεων και της κατανομής τους στους ΟΤΑ, που εκτελούν την ανακύκλωση.

5.    Απόρριψη της περιβαλλοντοκτόνας καύσης των απορριμμάτων με τις όποιες παραλλαγές της (είτε Βιολογική ξήρανση και θερμική επεξεργασία, είτε καύση) για λόγους περιβαλλοντικούς, υγείας, προστασίας του λαϊκού εισοδήματος.

6.    Περιορισμό των αντισταθμιστικών τελών στο αρχικό τους ύψος, του 1,5% των τακτικών εσόδων των ΟΤΑ, και παλεύει ώστε η κάλυψη των δαπανών για τη διαχείριση των απορριμμάτων να γίνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό με παράλληλη κατάργηση ανταποδοτικών τελών που αποτελούν μια δεύτερη πρόσθετη φορολογία.

7.    Μονιμοποίηση των συμβασιούχων και προσλήψεις με μόνιμη και ενιαία σχέση εργασίας όλων των εργαζομένων, αυτήν του δημοσίου δικαίου, με την υπαγωγή τους στα βαρέα και επικίνδυνα και με διατήρηση του ωραρίου εργασίας στις 32 ώρες την εβδομάδα. Σύνταξη στα 50 για τις γυναίκες, στα 55 για τους άντρες.

8.    Η αποκομιδή να παραμείνει στους δήμους, χωρίς δυνατότητα εκχώρησής της σε ιδιώτες, με πλήρη εκσυγχρονισμό του πάγιου και κινητού εξοπλισμού. Οι απαιτούμενες εγκαταστάσεις θα κατασκευάζονται από τον Κεντρικό Κρατικό Φορέα Κατασκευών που προτείνουμε για το σύνολο των δημόσιων υποδομών, ενώ το κόστος διαχείρισης θα καλύπτεται από κεντρικούς δημόσιους πόρους."