Εξάλλου οι Έλληνες φίλαθλοι (μια μεγάλη μερίδα τέλος πάντων) είναι των... επιτυχιών! Τότε, αίφνης, θυμούνται ότι από... μικροί υποστήριζαν μια ομάδα, που από το πουθενά κατέκτησε το... Έβερεστ! Και από εκεί, μάλλον, θα προέκυψε ότι, γενικώς, είμαστε για τα... πανηγύρια!

Η Λέστερ, την οποία ελάχιστοι εγχώριοι ποδοσφαιρόφιλοι γνώριζαν  και εκτιμούσαν (και αν την γνώριζαν αυτό οφειλόταν στο προ πολλών ετών πέρασμα του Θοδωρή Ζαγοράκη από εκεί), κατάφερε το -κατά πολλούς- ακατόρθωτο: κατέκτησε την Πρέμιερ Λιγκ, αφήνοντας πίσω της συλλόγους με δυσθεώρητο προϋπολογισμό, καλύτερες μονάδες και μεγαλύτερη παράδοση στους... τίτλους! Αλλά γι' αυτό το αγγλικό πρωτάθλημα είναι το κορυφαίο στον πλανήτη: Διότι, οι εκπλήξεις θεωρούνται φυσιολογικές! Σκεφτείτε να συνέβαινε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα. Θα μπορούσε, λόγου χάρη, ο Ηρακλής να κατακτήσει το πρωτάθλημα; Υπό τις υφιστάμενες συνθήκες, με τίποτα! Και μόνο στη σκέψη, ορισμένοι ξεσπούν σε γέλια!

Κάποιοι, στα μέσα της χρονιάς, βλέποντας την «τρελή» πορεία που είχε διαγράψει η Λέστερ έσπευσαν να τη συγκρίνουν με την Λίβερπουλ του 2014 των Λουίς Σουάρες,  Ραχίμ Στέρλινγκ και  Στίβεν Τζέραρντ. Προέβλεψαν, δηλαδή, ότι αργά ή γρήγορα θα... ξεφούσκωνε! Υπολόγισαν τα πάντα, εκτός απ' τον Κλαούντιο Ρανιέρι και τα δύο ισχυρά «όπλα» που είχε στη «φαρέτρα» του: τους Ριγιάντ Μαχρέζ και τον Τζέιμι Βάρντι. Ο τελευταίος ειδικά αποτελεί την προσωποποίηση της... θέλησης, καθώς μέχρι πριν λίγα χρόνια... βολόδερνε στις ερασιτεχνικές κατηγορίες του Νησιού. Κανείς δεν τον ήξερε. Κι όμως, πάλεψε, δούλεψε σκληρά και στα 27 του γεύτηκε το νέκταρ της δικαίωσης! Σε μια ηλικία όπου στην Ελλάδα είτε θα συνέχιζε να αγωνιζόταν σε κάποια ομάδα του τοπικού είτε θα θεωρούνταν ακόμη... ταλέντο!

Η μαγκιά του Ρανιέρι 

Όταν η ασιατική διοίκηση της Λέστερ ανακοίνωνε το περασμένο καλοκαίρι την πρόσληψη του Κλαούντιο Ρανιέρι, όλοι οι ποδοσφαιρικοί «ειδήμονες» της πατρίδας μας έσπευσαν να... τους συλλυπηθούν, ξεγράφοντάς τους απ' τον ποδοσφαιρικό χάρτη της Πρέμιερ! Μάλιστα, σε σχόλιά τους σε διάφορες δημοφιλείς αθλητικές ιστοσελίδες ο ένας προέτρεπε τον άλλο να ποντάρουν όλη τους την περιουσία στον υποβιβασμό της Λέστερ και στην απόλυση του πρώην ομοσπονδιακού τεχνικού της Ελλάδας! Δεν γνωρίζουμε εάν ο Ρανιέρι διάβασε ή πληροφορήθηκε για τις προβλέψεις των Ελλήνων φιλάθλων. Ούτε ξέρουμε αν όντως υπήρξαν άτομα που πόνταραν ότι είχαν και δεν είχαν στον υποβιβασμό των «μπλε». Η ουσία είναι αλλού: ο Ρανιέρι, αφού έβγαλε νωρίς - νωρίς νοκ άουτ την Τσέλσι του Μουρίνιο (και τον ίδιο τον Πορτογάλο, ασφαλώς), πετυχαίνοντας τον κύριο στόχο που είχε τεθεί (παραμονή), άρχισε να «ισοπεδώνει» ό,τι έβρισκε μπροστά του. Με μια τακτική που δεν φημίζεται για το... θέαμά της. Ωστόσο, είναι αποτελεσματική! Πράγματι, το 1 ή και το μισό μηδέν δεν κόβουν εισιτήρια. Φέρνουν όμως τίτλους, όπως συνέβη και στο παρελθόν με την Εθνική μας στο Euro της Πορτογαλίας (2004) και με την Εθνική Δανίας το 1992. 

Και στο τέλος ο άλλοτε τεχνικός της Τσέλσι και της Ρόμα τα κατάφερε, πανηγυρίζοντας το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της Λέστερ! Μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο, που το Φθινόπωρο του 2014 αποχώρησε κακή κακώς απ' την Εθνική Ελλάδος! Τελικά, ίσως είναι ευκολότερο το να κατακτήσει κανείς την Πρέμιερ απ' το να κουμαντάρει τα ελληνικά αποδυτήρια και να διατηρήσει τις κατάλληλες ισορροπίες μεταξύ των συλλόγων και της Ομοσπονδίας. Μάγκας, αλλά και... αλεπού (πιο πονηρή και απ' αυτή που βρίσκεται στο σήμα της ομάδας του), αν αναλογιστούμε ότι ήταν ο μόνος που έβαλε μπόνους κατάκτησης τίτλου στο συμβόλαιό του, τη στιγμή που το... ταβάνι της επιβράβευσης για τα υπόλοιπα μέλη των θριαμβευτών της Αγγλίας ήταν η... 12η θέση!

Νίκησε το ποδόσφαιρο

Το τελευταίο διάστημα η υπόθεση τίτλου στην Πρέμιερ Λιγκ ήταν κούρσα για... δύο. Λέστερ και Τότεναμ μάχονταν κάθε αγωνιστική για τους βαθμούς. Στο τέλος επικράτησε το σύνολο του Ρανιέρι. Το φετινό πρωτάθλημα θα αφήσει σίγουρα «γλυκόπικρη» γεύση στον Μαουρίσιο Ποκετίνο, ο οποίος σαν κύριος που είναι συνεχάρη τις «αλεπούδες» για το κατόρθωμά τους και δήλωσε περήφανος για την ομάδα του. Και πώς να μην είναι; Η Τότεναμ του Χάρι Κέιν έφτασε κοντά στην πηγή, δίχως εν τέλει να καταφέρει να... πιει νερό! Άσχημο συναίσθημα. Αλλά αν το δούμε πιο σφαιρικά, η φετινή χρονιά για τα «σπιρούνια» είναι άκρως επιτυχημένη, μια και -μαζί με τη Λέστερ- κατάφερε να αλλάξει τους πάγιους βαθμολογικούς συσχετισμούς στην Αγγλία. Μόνο εκεί θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Είπαμε, εκεί το ποδόσφαιρο είναι απόλαυση. Είναι γιορτή. Καμία σχέση με τις υπανάπτυκτες -ποδοσφαιρικά- χώρες, όπου «ο βασιλιάς των σπορ» λογίζεται ως αγγαρεία (ή και εκτόνωση) για τους φιλάθλους και ως... πλυντήριο για τους παράγοντες... 

Γι' αυτό (και για πολλά άλλα) η Πρέμιερ είναι το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο. Γιατί οι εκπλήξεις είναι καλοδεχούμενες και αναμενόμενες, με τον ανταγωνισμό να κινείται σε υγιή πλαίσια, τους «μικρούς» συλλόγους να στηρίζονται περισσότερο απ' τους «μεγάλους»  και την βία (μέσα στα γήπεδα τουλάχιστον) να έχει εξαλειφθεί πλήρως. Αλλά είπαμε: άλλη νοοτροπία, άλλος πολιτισμός.