Φεύγει η ελεύθερη επιλογή γιατρού και έρχεται η υποχρεωτική υπαγωγή στον οικογενειακό... Αυτό προβλέπουν οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η ελληνική πλευρά, οπότε και εντός του έτους θα πρέπει να έχει εφαρμοστεί πλήρως η παραπομπή σε ειδικούς γιατρούς αποκλειστικά από τον οικογενειακό γιατρό στον οποίο θα υπαγόμαστε.

Πιο αναλυτικά, μέχρι το τέλος του 2018, για να επισκεφτούμε έναν ειδικό γιατρό θα πρέπει πρώτα να έχουμε ειδικό παραπεμπτικό από τον οικογενειακό στον οποίο θα υπαγόμαστε, ανάλογα με τον τόπο διαμονής μας.

Σύμφωνα με απόφαση του υπουργείου Υγείας, ο οικογενειακός γιατρός θα παραπέμπει τους ασθενείς στα Κέντρα Υγείας, τις δημόσιες μονάδες δευτεροβάθμιας/τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας και τους συμβεβλημένους με τον ΕΟΠΥΥ παρόχους υπηρεσιών υγείας, εφόσον όμως το κρίνει ιατρικώς απαραίτητο.

Στη συνέχεια, με το παραπεμπτικό οι ασθενείς θα προγραμματίζουν επίσκεψη κατά προτεραιότητα στο σύστημα μέσω της υπάρχουσας διαδικτυακής εφαρμογής (σύστημα ηλεκτρονικών ραντεβού της ΗΔΙΚΑ). Εξαιρούνται εντούτοις τα έκτακτα και επείγοντα περιστατικά.

Μεγάλες αντιδράσεις

Η επίσκεψη σε εξειδικευμένο γιατρό μόνο μετά από παραπεμπτικό του οικογενειακού έχει σηκώσει θύελλα αντιδράσεων στους κόλπους των ιατρικών συλλόγων. Τα ερωτήματα που διατυπώνουν οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ είναι πολλά: Ποιος θα είναι ο αρμόδιος γιατρός (οικογενειακός γιατρός ή ο εξειδικευμένος γιατρός του ΕΟΠΥΥ) που θα πιστοποιεί την επείγουσα κατάσταση του ασθενούς;

Πώς θα προκύπτει ο έλεγχος της αποζημίωσης της επίσκεψης; Πώς θα κρίνει ο οικογενειακός γιατρός την κατάσταση ενός ασθενούς που δεν παρακολουθεί, εάν χρήζει ή όχι παραπομπής πρώτα στο δημόσιο σύστημα και στην τελική ανάγκη στο συμβεβλημένο και πολλά άλλα;

Την ίδια στιγμή, ζητούν την ελεύθερη επιλογή γιατρού, σημειώνοντας πως το νέο σύστημα του υπουργείου Υγείας - στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης της πρωτοβάθμιας περίθαλψης (με τη δημιουργία των Τοπικών Μονάδων Υγείας) - θα δυσχεράνει και θα καθυστερεί την πρόσβαση των ασθενών στο δημόσιο σύστημα, οι οποίοι τελικά, αν έχουν τη δυνατότητα, θα επιλέξουν να πληρώσουν ιδιωτικά την ιατρική επίσκεψη. Ερώτημα, επίσης, παραμένει τι θα γίνει με την περίθαλψη των χρονίως πασχόντων.

“Gate keeping”

Και μπορεί η ηγεσία του υπουργείου Υγείας να σημείωνε πως δεν τίθεται ζήτημα “gate keeping”, ο όρος όμως αναφέρεται ρητώς στο σχέδιο της συμφωνίας με τους Θεσμούς. Παράλληλα, στο κείμενο του επικαιροποιημένου μνημονίου τονίζεται πως πρέπει να ολοκληρωθεί η υποχρεωτική εγγραφή στον οικογενειακό γιατρό, ο οποίος θα λειτουργεί ως “gate keeper”.

Πρόσφατα μάλιστα και ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών ζήτησε το “ξήλωμα” της απόφαση για το “gate keeping”, προειδοποιώντας πως οι γιατροί δε θα γίνουν “τροχονόμοι” του υπουργείου Υγείας.

Βέβαια, ακόμη δεν έχουν βρεθεί οι οικογενειακοί γιατροί που θα στελεχώσουν τις Τοπικές Μονάδες, ούτε έχει εξασφαλιστεί ο απαιτούμενος αριθμός όσων θα συνεργαστούν με τον ΕΟΠΥΥ.

Η δεύτερη προκήρυξη για τη στελέχωση των ιατρείων της γειτονιάς δεν έχει προχωρήσει, μετά τη χαμηλή συμμετοχή στην πρώτη του Σεπτεμβρίου (583 γιατροί έκαναν αίτηση για 1.200 θέσεις).

Αλλά και στην πρόσκληση του ΕΟΠΥΥ του Ιανουαρίου, που αφορούσε στη σύναψη συμβάσεων με 2.829 ιδιώτες παθολόγους, γενικούς γιατρούς και παιδιάτρους, μόλις 657 υπέβαλαν αίτηση για να συνάψουν σύμβαση ως οικογενειακοί γιατροί.

Χ. Βαβουρανάκης: «Απόφαση σε λάθος κατεύθυνση»

Ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ηρακλείου, Χάρης Βαβουρανάκης, τόνισε σχετικά ότι «η απόφαση αυτή του υπουργείου Υγείας αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς τη λάθος κατεύθυνση. Στην πραγματικότητα ομολογεί εμφατικά την πλήρη και καθολική αποτυχία της επιχειρούμενης μεταρρύθμισης.

Ο οικογενειακός γιατρός δεν υποστηρίζει την κυκλοφορία του πολίτη στο σύστημα υγείας, ούτε ενεργεί ως πλοηγός, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Είναι ο γιατρός υπεύθυνος για να κατευθύνει την πρόληψη, την παρακολούθηση της πορείας και τον συντονισμό της συνεργασίας με τους ειδικούς γιατρούς. Η ΠΦΥ στη χώρα μας απαιτεί όραμα, λογική και νέο σχεδιασμό, με μοναδικό στόχο την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα, με άξονες:

- Την ελεύθερη επιλογή γιατρού, χωρίς γεωγραφικούς ή άλλους περιορισμούς.
- Αξιοποίηση όλου του ιατρικού δυναμικού της χώρας, τόσο του ιδιωτικού όσο και του κρατικού τομέα.
- Οικογενειακός γιατρός ως δικαίωμα και όχι ως υποχρέωση, με έμφαση στην πρόληψη.
- Άμεση εφαρμογή της ηλεκτρονικής κάρτας υγείας ως μέσου καταγραφής και ελέγχου, και μέσω αυτής καθιέρωση δυναμικού κλειστού προϋπολογισμού ανά ασθενή με βάση την ηλικία, το φύλο και τη νοσηρότητα.
- Δημιουργία Κέντρων Υγείας αστικού τύπου, 24ωρης εφημερίας, που θα αποφορτίσουν τα νοσοκομεία.
- Αξιοποίηση των ενωσιακών πόρων σε προγράμματα πρόληψης.

Η Υγεία έχει ανάγκη από τολμηρές αποφάσεις, τομές και λύσεις άμεσα εφαρμόσιμες».

neakriti.gr