• Η επόμενη μέρα μπορεί να έχει πιο πολύ ενδιαφέρον για την ΑΕΚ και πρέπει αρχικά να δούμε κάποια σημαντικά πράγματα που αφήνει πίσω του το πρώτο ματς με την ΤΣΣΚΑ. • Ο Χιμένεθ στο πρώτο επίσημο ματς της χρονιάς, έπαιξε με δέκα ποδοσφαιριστές από την περσινή ομάδα. • Πολλοί προπονητές σε τέτοια κρίσιμα ματς τόσο νωρίς, το κάνουν αυτό. Γιατί ποντάρουν στην ομοιογένεια ενός συνόλου από παίκτες που έχουν αγωνιστεί πολύ μαζί, σε μια χρονική περίοδο που είναι φυσικό πως δεν μπορείς να έχεις «δέσει» ομάδα με πολλούς καινούργιους μέσα. 

• Αλλά σε αυτή την περίπτωση, το πράγμα πήγε πιο μακριά. Εντάξει η ενδεκάδα, αλλά να είναι Τρίστασον και Γιακουμάκης εκτός 18άδας, σου βάζει άλλα θέματα.

• Προσέξτε. Στο πρώτο επίσημο είναι στην 18άδα ο Πατίτο με 27 λεπτά σε 5 φιλικά ματς, ο Αλμέιδα με 106 λεπτά σε 5 ματς και είναι έξω ο Γιακουμάκης με 237 λεπτά και ο Τρίστασον με 248 λεπτά, στα ίδια παιχνίδια. • Δεν αναφέρομαι καν στον Λόπες, που είχε μια λογική είτε συμφωνείς με αυτή είτε όχι. Αλλά έχει τη σημασία του, σε αυτό το επίπεδο ανταγωνισμού, ο παίκτης που ήρθε για βασικό αριστερό μπακ, να κρίνεται πως είναι ρίσκο να τον βάλεις. 

• Επίσης, διαβάζοντας την συνέντευξη του Μανόλο στο match programme, μου έκανε εντύπωση κάτι. Όταν σε ερώτηση του επισημάνθηκε το ότι είχε στην διάθεση του όλους τους παίκτες στην προετοιμασία, δηλαδή έγιναν εγκαίρως οι απαραίτητες μεταγραφές, ο Χιμένεθ απάντησε «δεν ξέρω αν τους είχα όλους». Αυτό είναι λίγο καινούργιο, δεν μας το είχε πει ξανά...

• Για τον κόσμο, οι μεταγραφές μπορούν να είναι η εύκολη λύση και η ΑΕΚ θέλει ενίσχυση σίγουρα. Για τον προπονητή όμως δεν μπορεί να είναι η εύκολη λύση. 

• Και χθες ο Χιμένεθ μετά από ένα μήνα προετοιμασίας με αυτούς τους παίκτες, που δεν έδωσε τέτοιες ενδείξεις ούτε μέσα στο γήπεδο, ούτε με δηλώσεις, έδειξε μάλλον ξαφνικά και απροσδόκητα να θέλει κάτι να πει. Μάλιστα ίσως και με ακραίο τρόπο στην περίπτωση του Τρίστασον κυρίως, αλλά όχι μόνο. • Και το ότι αυτό έγινε ενόψει του πρώτου πολύ δύσκολου τεστ, δεν αφήνει θετικές εντυπώσεις. Νομίζω πως θέλει ψάξιμο και κουβέντα ανάμεσα σε προπονητή και διοίκηση, πριν αρχίσει να διαμορφώνει μια προβληματική κατάσταση. 

• Για το ματς τώρα. Προβλέψαμε σωστά τον τρόπο που θα προσέγγιζε το ματς ο προπονητής της ΑΕΚ κι άλλωστε παράλογος δεν ήταν, με βάση όλα τα πραγματικά στοιχεία που τα αναλύσαμε εδώ διεξοδικά. Για τα χαρακτηριστικά της ΤΣΣΚΑ. Απλά ήταν αποκλειστικά προσαρμοσμένος στον αντίπαλο, χωρίς σκέψη για τη δική σου «πινελιά». 

• Το 4-3-3 είχε δουλευτεί ελάχιστα, αλλά αυτό δεν λέει κάτι, γιατί τα ζητούμενα του Χιμένεθ από την χρησιμοποίηση του, ήταν συγκεκριμένα. Τον ενδιέφερε η ανασταλτική λειτουργία. Κυρίως να ισορροπήσει την «πολυκοσμία» του άξονα της ΤΣΣΚΑ, με το βλέμμα προς την περιοχή του Ανέστη. • Σε γενικές γραμμές τα κατάφερε, αλλά την «πάτησε» σε στιγμές. Δεν υπάρχει ο τρόπος με τον οποίο παραχωρήθηκε η ευκαιρία για το κόρνερ στους Ρώσους στην τελευταία φάση του ημιχρόνου. Δεν γίνονται αυτά. Όπως δεν υπάρχει και η λειτουργία της άμυνας και του Ανέστη και στα δύο γκολ από κόρνερ. Του Ανέστη, ειδικά στο πρώτο. 

• Αλλά εδώ, όταν τόσο καιρό μιλάμε για τα στημένα της ΤΣΣΚΑ και παρουσιάζεις τέτοια εικόνα, εκ των πραγμάτων τίθενται και θέματα σωστής προετοιμασίας στον συγκεκριμένο τομέα.

• Ακόμη και η πιο συντηρητική τακτική φιλοσοφία, προβλέπει και κάποιο πλάνο για το τι κάνεις προς την περιοχή του αντιπάλου, όταν σου δοθεί η ευκαιρία. Η ΑΕΚ δεν έδειχνε να έχει πολύ σαφή σκέψη για το πως θα εκμεταλλευόταν μια τέτοια ευκαιρία. Ήρθε μία με τον Χριστοδουλόπουλο από δημιουργία του Λιβάγια, πήγε χαμένη. • Γενικά η ΤΣΣΚΑ εκτός από την δεδομένη ανωτερότητα της, είχε και πιο δουλεμένο, με πιο σαφή, αλλά και με περισσότερα ζητούμενα σχέδιο για το συγκεκριμένο ματς. • «Μέτρησε» την ΑΕΚ στα πρώτα 20 με 25 λεπτά και της έδωσε το δικαίωμα να προσπαθήσει να κάνει ένα παιχνίδι, που δεν μπορούσε και δεν είχε σχέδιο να κάνει. • Μετά πήραν μέτρα κι άρχισαν ...να επιχειρούν με συγκεκριμένο τρόπο. Πολλές βαθιές μπαλιές, με τις οποίες έβαλαν πίεση στο κεντρικό αμυντικό δίδυμο της ΑΕΚ, τους προκάλεσαν φθορά και περίμεναν κέρδος από τα πολλά διωξίματα με το κεφάλι στο όριο, που ακολούθησαν. • Παράλληλα ο Γκοτσαρένκο είχε κάνει μια επιλογή να αφαιρέσει παίκτη από το κέντρο και να προσθέσει στην επίθεση. Έξω ο Νάτχο, μέσα ο Τσαλόφ. Για να υποστηρίξει αυτό τον τρόπο παιχνιδιού. Κατά κάποιο τρόπο ... παρέκαμψε το κέντρο, προβλέποντας ίσως πως θα φόρτωνε εκεί η ΑΕΚ. • Θεωρητικά αυτό μπορούσε να δώσει ευκαιρία στην Ένωση να βρει χώρο αφού υπήρχε μόνο ένα αμυντικό χαφ, ο Βέρνμπλουμ. Αλλά όπως είχε κατέβει η Ένωση, δεν μπορούσε να τον εκμεταλλευτεί αυτόν τον χώρο.

• Το να επιχειρήσει να βγάλει το παιχνίδι λίγο από το δικό της μισό και να πιέσει λίγο πιο ψηλά, ήταν ίσως η μόνη επιλογή που είχε για να ελαφρύνει την μεγάλη πίεση στους κεντρικούς μπακ από τις συνεχείς βαθιές μπαλιές. Αλλά η χθεσινή ΑΕΚ βάσει τακτικής και επιλογών στην ενδεκάδα, δεν μπορούσε να το κάνει. • Για να σου βγάλει πράγματα μπροστά το 4-3-3, δεν μπορείς να έχεις τα εσωτερικά χαφ που είχε χθες η ΑΕΚ. Ο Γιόχανσον δεν χωράει αμφιβολία πια πως είναι «6άρι» καθαρό ο άνθρωπος, είναι και ιδιάζουσα πλέον η περίπτωση του, ο δε Αϊντάρεβιτς είναι άλλο θέμα... Να το πω λίγο κομψά, η κίνηση του στο γήπεδο, δεν συνάδει με τις απαιτήσεις των κυρίαρχων τακτικών στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Προσπάθησε να ακολουθεί τον Γκολόβιν, από τον οποίο αν και πολύ πιο ψηλός, έχασε κεφαλιές. 

• Επιπλέον, με αυτά τα χαρακτηριστικά της τριάδας στις μέσο-αμυντικές θέσεις, το να ξεκινήσει πιο ενεργητικό κι οργανωμένο πρέσινγκ μπροστά, που επίσης το ζητούσε το ματς για να κόψεις τις εύκολες βαθιές μπαλιές, γίνεται ακόμη πιο δύσκολη δουλειά. • Μπροστά οι αποστάσεις ήταν χαώδεις λόγω των χαρακτηριστικών των παικτών του άξονα, ενώ κι όταν μετά το 0-2 πήγε να βγει μπροστά, οι παίκτες δεν ήξεραν τι να κάνουν με την μπάλα, ενώ και οι αλλαγές δεν είχαν συγκεκριμένη στόχευση. Με αποτέλεσμα να βλέπουμε σουτ της απελπισίας συνέχεια. • Στην διαδικασία αυτή είναι εύκολο να απαξιωθούν παίκτες και ο Λιβάγια είναι ένα καλό παράδειγμα. 

• Παίζοντας με τον πιο κοντινό του συμπαίκτη συνήθως σε απόσταση όχι μικρότερη από 20 με 25 μέτρα και με δυο αντιπάλους κοντά του κάθε φορά που με κάποιο ανορθόδοξο τρόπο πήγαινε προς αυτόν η μπάλα, τι να έκανε δηλαδή ο Κροάτης; Είναι παίκτης για ομάδα με επιθετικό πλάνο και αυτό στο συγκεκριμένο ματς η ΑΕΚ δεν το είχε. • Υπάρχουν πολλά να πούμε και σε ατομικό επίπεδο σίγουρα και για τον σχεδιασμό από δω και πέρα. Αλλά δεν χωράνε όλα σε ένα κείμενο. Κι αύριο να μαστε καλά, μπορούμε να πούμε περισσότερα. Πιο σοβαρό πρόβλημα άμεσα πάντως, θεωρώ πια το τέρμα...