Τα σκουλήκια στα βερίκοκα, όπως και σε άλλα καλοκαιρινά φρούτα, κάνουν πολλούς από εμάς που έχουμε δέντρα στον κήπο μας είτε να αναζητήσουμε τρόπους προληπτικής αντιμετώπισης των εντόμων για να μη φτάσουμε κατά τη συγκομιδή σε αυτό το αποτέλεσμα, είτε “να καταθέσουμε” από την αρχή “τα όπλα” και να πούμε «δεν πειράζει, θα ξεκαθαρίσω το καθαρό κομμάτι του φρούτου και θα πετάξω το υπόλοιπο»... Βέβαια, σε συνεννόηση με τους γεωπόνους, υπάρχουν και τα χημικά φυτοφάρμακα.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που κάποιοι δε θέλουν να ψεκάσουν, θέλουν όμως το καλοκαιράκι να μαζέψουν τα βερίκοκα και να τα δώσουν στα παιδιά τους, χωρίς, βεβαίως, σκουληκάκια;

Η “Νέα Κρήτη” αναζήτησε χθες απαντήσεις και τις παρουσιάζει σήμερα, σε μια προσπάθεια ενημέρωσης όσων ενδιαφέρονται, που αν παρατηρήσουμε τους κήπους των σπιτιών, ακόμα και μες στις πόλεις, θα δούμε πως δεν είναι φυσικά και λίγοι...

«Εγώ δε θα συνιστούσα τη χρήση χημικών για τέτοιες περιπτώσεις», λέει στη “Ν.Κ.” η γνωστή γεωπόνος Στέλλα Χατζηγεωργίου, που, εκτός από την επαγγελματική της ενασχόληση με τις δραστηριότητες της Γεωργικής Σχολής Μεσαράς στον Αμπελούζο, είναι και από τους ανθρώπους που δημιούργησαν την ΚοινΣΕπ “Μελίτακες” (παλιότερα εκπροσωπούσε την ομάδα του Πελίτι).

Σύμφωνα, λοιπόν, με την ίδια, όλο το μυστικό για έναν κήπο επιτυχημένο ως προς το αποτέλεσμα της παραγωγής των φρούτων και των λαχανικών είναι να πετύχουμε αυτό που λέγεται “ισορροπία και αρμονία της φύσης”...

«Βασικό στοιχείο είναι να διατηρήσουμε μια ισορροπία στο περιβάλλον και ειδικά στον κήπο που είναι αυτά τα δέντρα. Αυτή την ισορροπία μπορούμε να την έχουμε με τη συγκαλλιέργεια. Να υπάρχουν κάτω απ’ τα δέντρα και άλλα φυτά φυτεμένα, που προσελκύουν τους φυσικούς εχθρούς αυτών των εντόμων που προσβάλλουν τα βερίκοκα ή άλλους καρπούς που μπορούμε να έχουμε», λέει η κ. Χατζηγεωργίου, αναφερόμενη στα αρωματικά φυτά, τα βότανα, ή λουλούδια που προσελκύουν με τα χρώματά τους τούς φυσικούς αυτούς εχθρούς των εντόμων.

Στο μεταξύ, έχει σημασία και ο τρόπος με τον οποίο θα κλαδέψουμε τα δέντρα μας, για να πετύχουμε μια ισορροπία στο δέντρο, ώστε να αντιμετωπίσουμε καλύτερα κάποιες ασθένειες όπως είναι οι μύκητες.

«Αλλά για τα έντομα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλη η ουσία είναι οι φυσικοί εχθροί αυτών. Παλιά ας πούμε τα έντομα τα έτρωγαν τα πουλιά. Τώρα τα πουλιά πού είναι; Υπάρχουν; Είναι ένας καθοριστικός εχθρός. Κάποιοι μεριμνούν ώστε να υπάρχουν φωλιές για τα πουλιά. Δηλαδή αφήνουν κάποιες πέτρες όπου φωλιάζουν κάποια ερπετά ή μικρά ζώα, ή κρεμάνε πάνω στα δέντρα αυτοσχέδιες φωλιές για να βοηθήσουν τα πουλιά να φωλιάσουν εκεί και να τρώνε έντομα. Οι βιοκαλλιεργητές τα εφαρμόζουν όλα αυτά», σύμφωνα με τη Στέλλα Χατζηγεωργίου.

Μάλιστα, όπως εξηγεί η ίδια, «υπάρχουν κάποιες παγίδες. Υπάρχουν έντομα που είναι στην ίδια οικογένεια με το δάκο, όπως είναι η μύγα της Μεσογείου, όπου μπορεί όποιος θέλει να κάνει την ίδια παγίδευση που κάνει και στο δάκο χωρίς να χρησιμοποιήσει φάρμακα»...

Υπάρχουν βέβαια και βιολογικά σκευάσματα. «Ο βάκιλος βοηθάει και αντιμετωπίζει λεπιδόπτερα. Δηλαδή αντιμετωπίζει σκουλήκια που εξελίσσονται σε πεταλούδες. Μόνο αυτά, όμως. Όταν υπάρχει μια άλλη οικογένεια εντόμων, δεν την αντιμετωπίζει. Είναι ωστόσο πάντα καλό να μπει ο βάκιλος και στην άνθιση και στην καρπόδεση μετά»...

Υπάρχουν όμως και φυσικά υλικά που μας βοηθούν να αντιμετωπίσουν τα έντομα, όπως είναι ο ζεόλιθος και ο ανταπουλγίτης, που δημιουργούν μια προστατευτική επιφάνεια στο φρούτο, η οποία δεν επιτρέπει στο έντομο να τρυπήσει την επιφάνειά του και να αφήσει αβγά που μετά θα ανοίξουν και θα βγει η κάμπια που θα φάει τον καρπό.

Πότε πρέπει να κόβουμε;

Στο μεταξύ, υπάρχει το φαινόμενο, πριν ωριμάσει καλά το βερίκοκο, να είναι καθαρό. Και μόλις αρχίσει και μαλακώνει να γεμίσει από σκουλήκια. Γιατί συμβαίνει αυτό; Η Στέλλα Χατζηγεωργίου εξηγεί: «Το έντομο έχει αφήσει ήδη από την άνθιση τα αβγά του. Γι’ αυτό λέμε ότι πρέπει να ψεκάζουμε και στην άνθιση για να μην πάει το έντομο να αφήσει τα αβγά του μέσα στον ανθό»... Άρα, όταν τρώμε ένα βερίκοκο πριν ωριμάσει καλά, τρώμε και τα σκουλήκια; Στο ερώτημα αυτό η γεωπόνος απαντά. «Όχι. Τρώμε τα αβγά. Αλλά δε μας πειράζουν. Δε μας κάνουν κακό»...

Να αναφέρουμε τέλος ότι στα βερίκοκα ο πιο σοβαρός και συνηθισμένος εχθρός είναι ένα πεταλουδάκι που ονομάζεται ανάρσια. Και εκτός από τη βερικοκιά, προσβάλλει περισσότερο τη ροδακινιά και την αμυγδαλιά, ενώ σε μικρότερο βαθμό μπορεί να πάει στη μηλιά και την αχλαδιά. Οι βιοκαλλιεργητές χρησιμοποιούν αρχικά σε προληπτικό στάδιο οικολογικά σκευάσματα θειασβεστίου και θερινού πολτού. Και την άνοιξη, αφού παρατηρηθούν πληθυσμοί του εντόμου, πραγματοποιούνται ψεκασμοί, ανά τακτά διαστήματα, με οικολογικά σκευάσματα, όπως είναι ο βάκιλος Θουριγγίας, η φυσική πυρεθρίνη κ.ά.

neakriti.gr