Δεν έχουν προηγούμενο στην πολιτική ιστορία των ΗΠΑ τα όσα διαδραματίστηκαν την περασμένη Δευτέρα στο Καπιτώλιο. Επί πέντε ώρες οι διευθυντές του FBI και της NSA, Τζέιμς Κόουμι και Μάικλ Ρότζερς, εκτόξευαν δημοσίως δηλητηριώδη βέλη εναντίον του προέδρου Τραμπ, καταθέτοντας στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής που διερευνά τις καταγγελίες περί ρωσικής ανάμειξης στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές.

Με τον πιο επίσημο τρόπο, ο Τζέιμς Κόουμι επιβεβαίωσε ότι το FBI ξεκίνησε έρευνα στα τέλη Ιουλίου για πιθανή συνέργεια στελεχών του επιτελείου Τραμπ με τη Μόσχα, ώστε να επηρεαστεί το εκλογικό αποτέλεσμα υπέρ του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου και ότι η εν λόγω έρευνα συνεχίζεται και σήμερα. Επιπλέον, τόνισε ότι δεν υπάρχει ένδειξη που να συνηγορεί υπέρ της καταγγελίας Τραμπ περί παρακολούθησης του Πύργου του, στη Νέα Υόρκη, με εντολή Ομπάμα, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Από την πλευρά του, ο διευθυντής της NSA απέκλεισε κατηγορηματικά δημοσιογραφικές αναφορές, τις οποίες φάνηκε να υιοθετεί ο εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Σον Σπάισερ, και έφεραν τον Ομπάμα να έχει αναθέσει υπεργολαβικά στη βρετανική μυστική υπηρεσία GCHQ την παρακολούθηση του Τραμπ. Με άλλα λόγια, Κόουμι και Ρότζερς εξέθεσαν δημοσίως τον πρόεδρό τους ως άτεχνο ψεύτη, που ρίχνει λάσπη στον Ομπάμα και στον πιο στενό διεθνή σύμμαχο της χώρας του, σε μια σπασμωδική προσπάθεια αντιπερισπασμού από τις έρευνες για τις θρυλούμενες σχέσεις του με τη Ρωσία.

Είναι πράγματι εξωφρενικό το θέαμα ενός Τραμπ που εκτοξεύει ελαφρά τη καρδία, μέσω Twitter, αστήρικτες κατηγορίες εναντίον του προκατόχου του. Αλλο τόσο προκαλεί εντύπωση, όμως, η ευκολία με την οποία διευθυντής του FBI τυλίγει τον εκλεγμένο πρόεδρο μέσα σε ένα σύννεφο καχυποψίας για υπόγεια σύμπραξη με τον υπ’ αριθμόν ένα στρατιωτικό ανταγωνιστή των ΗΠΑ. Και μάλιστα, χωρίς να προσκομίσει ούτε αυτός το παραμικρό χειροπιαστό στοιχείο.

Εκείνο που βεβαίωσαν κατηγορηματικά οι Κόουμι και Ρότζερς ήταν ότι δεν υπήρξε αλλοίωση του αποτελέσματος της προεδρικής αναμέτρησης μέσω διαδικτυακής πειρατείας στους εκλογικούς καταλόγους. Ο πυρήνας των καταγγελιών περί «ρωσικού δακτύλου» βρίσκεται στο σενάριο που θέλει τον Πούτιν να διατάζει πειρατεία στα κεντρικά γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος για να βλάψει την Κλίντον. Ορισμένα από τα αρχεία που υπεκλάπησαν άρχισαν να δημοσιοποιούνται από τα WikiLeaks στις 22 Ιουλίου και η δημοσιοποίηση συνεχίστηκε στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Οι τοποθετήσεις Τραμπ υπέρ της εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Ρωσία και κάποια εγκωμιαστικά σχόλιά του για τον Βλαντιμίρ Πούτιν εμφανίστηκαν ως πρόσθετες ενδείξεις διαπλοκής.

Οτι οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν, όσο και όπως μπορούν τις πολιτικές ελίτ της Αμερικής, δεν είναι δα και καμία σοβαρή αποκάλυψη – μήπως δεν μάθαμε ότι και η NSA παρακολουθούσε το κινητό τηλέφωνο της Αγκελα Μέρκελ; Ωστόσο, ακόμη και οι πιο φανατικοί αντίπαλοι του Τραμπ θα δυσκολεύονταν να υποστηρίξουν ότι η Χίλαρι Κλίντον κατάφερε να χάσει από έναν αντίπαλο σαν τον Τραμπ μόνο ή κυρίως λόγω «ρωσικής παρέμβασης».

Αλλωστε, και οι πιο «ζουμερές» αποκαλύψεις των WikiLeaks γύρω από τα emails του Τζον Ποντέστα, διευθυντή της εκστρατείας Κλίντον, στις 7 Οκτωβρίου, επισκιάστηκαν από τον μιντιακό σάλο που προκάλεσε την ίδια ακριβώς ημέρα (οποία σύμπτωση!) η μυστηριώδης διαρροή ενός προ δεκαετίας βίντεο ιδιωτικής συζήτησης του Τραμπ, που τον εμφάνιζε να κομπάζει για τις σεξουαλικές του επιδόσεις. Οσο για τις όποιες φιλοφρονήσεις του Τραμπ προς τον Πούτιν, ωχριούν μπροστά στις κολακείες του Μπιλ Κλίντον για τον ανεκδιήγητο Γέλτσιν. Εναν Ρώσο πρόεδρο απείρως αυταρχικότερο του σημερινού, αφού δεν δίστασε να βομβαρδίσει και τον «Λευκό Οίκο» της Μόσχας για να συντρίψει την αντιπολίτευση, γεγονός που δεν εμπόδισε τον Κλίντον να τον συγκρίνει με τον Τζορτζ Ουάσιγκτον.

Η πορεία των ερευνών θα δείξει αν πίσω από τον καπνό υπάρχει και φωτιά. Επί του παρόντος, η υπόθεση αξιοποιείται από ισχυρότατους, και στα δύο μεγάλα κόμματα, κύκλους που αντιτίθενται σε κάθε προοπτική εξομάλυνσης των αμερικανορωσικών σχέσεων. Αναρωτιέται κανείς πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι, μεσοπρόθεσμα, η επένδυση στην ψυχροπολεμική ρωσοφοβία, σε μια εποχή που το ΑΕΠ της Ρωσίας είναι μικρότερο από εκείνο της Ιταλίας ή της Καλιφόρνιας, ενώ οι στρατιωτικές της δαπάνες ισοδυναμούν με το 10% εκείνων της Αμερικής.

Απροσδόκητοι σύμμαχοι του FBI

Στο μεγαλύτερο μέρος του εικοστού αιώνα, η αμερικανική Αριστερά σε όλες τις εκφράσεις της –από τη ριζοσπαστική πτέρυγα των Δημοκρατικών μέχρι το «κόκκινο Χόλιγουντ»– βρισκόταν στο στόχαστρο του FBI. Το κυνήγι μαγισσών επί Μακαρθισμού, η «Επιχείρηση COINTELPRO» του διαβόητου Τζον Εντγκαρ Χούβερ, διευθυντή του FBI από το 1924 μέχρι το 1972, το φακέλωμα προσωπικοτήτων όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο Τζον Λένον και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν μόνο ορισμένα ορόσημα σ’ αυτή τη σχέση αμοιβαίας εχθρότητας.

Στη σημερινή συγκυρία, όμως, η –απολύτως κατανοητή– αποστροφή της αμερικανικής Αριστεράς για τον Τραμπ φαίνεται να οδηγεί μεγάλο μέρος της στο πλευρό εκείνων των κύκλων που συνδαυλίζουν τη ρωσοφοβία. Ο Πολ Κρούγκμαν καταγγέλλει από τις στήλες των New York Times τον «δικτάτορα» Πούτιν και τη «μαριονέτα» του, τον Τραμπ. Στο ίδιο μήκος κύματος εμφανίστηκαν οι Μπέρνι Σάντερς και Ελίζαμπεθ Γουόρεν, τα πιο προβεβλημένα στελέχη της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών, ενώ ο σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ αποκάλεσε τον Τραμπ «προδότη της Αμερικής στη Ρωσία».

Με άρθρο του στο ιστορικό, προοδευτικό (και 100% αντι-Τραμπ) περιοδικό The Nation, ο καθηγητής του Πρίνστον Στίβεν Κοέν, πρώην σύμβουλος του προέδρου Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου, κάνει λόγο για «βαθιά ανησυχητική, Μακαρθικού τύπου υστερία», η οποία κατά την εκτίμησή του «δημιουργεί μεγάλους κινδύνους για τη διεθνή ασφάλεια και την ίδια την αμερικανική Δημοκρατία».

Σε κάθε περίπτωση, η ασφυκτική πίεση στον Τραμπ φαίνεται ότι έχει αποτελέσματα. Ο Αμερικανός πρόεδρος έσπευσε να επιβεβαιώσει την αμέριστη στήριξή του στο ΝΑΤΟ και ο υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον ζήτησε από τη Γερουσία να εγκρίνει την ένταξη του Μαυροβουνίου στη Συμμαχία, προκαλώντας μεγάλη δυσφορία στη Ρωσία, ενώ το πρώτο ταξίδι του στη Μόσχα παραμένει σε εκκρεμότητα.