Χορός:
Μιχάλης Ξενάκης (κορυφαίος)
Μαρία Αλικάι
Κάλλια Θεοδωράκη
Δημήτρης Καλογεράκης
Ελευθερία Καστρινάκη
Αμαλία Καψάλη
Μελίσα Ντελάνη
Αριάδνη Πασσαδάκη
Κώστας Ροζάκης
Βασιλεία Στεφάνοβα-Ράδεβα

Αντιγόνη: Ολυμπία Παπαδάκη
Ισμήνη:Αμαλία Καψάλη
Κρέοντας:Μαρία Ψαράκη
Φύλακας:Δημήτρης Καλογεράκης
Αίμονας:Κώστας Ροζάκης
Τειρεσίας:Μελίσα Ντελάνη
Άγγελος:Κάλλια Θεοδωράκη
και Βασιλεία Στεφάνοβα-Ράδεβα
Ευριδίκη:Μαρία Αλικάι

Διασκευή-Διδασκαλία: Ελένη Γιαμαλάκη
Μουσική: Ιωάννα Φιωτάκη
Ενδυματολογική επιμέλεια: Αντώνης Περαντωνάκης -Ντεσισλάβα Τοπάλοβα
Φωτισμοί:Δημήτρης  Χατζάκης
Φωτογραφία:Ζαχαρίας Κατσακός
 
Τεχνική επιμέλεια- Αφίσα- πρόγραμμα :
Νίκος Μαστρογιαννάκης

Γιατί Αντιγόνη;
Μα ποιο άλλο  κείμενο αρθρώνει έναν τόσο σθεναρό αντιτυραννικό λόγο; O τύραννος δηλώνει πάντα ότι έρχεται να σώσει την πόλη – και μπορεί πράγματι να το εννοεί – αλλά η τυραννία πάντα αποδεικνύεται  καταστροφική.
Ποιο άλλο κείμενο είναι τόσο νεανικό-εφηβικό; Η Αντιγόνη, με όλη την ορμή της νιότης, τα βάζει με την εξουσία της πόλης υπερασπίζοντας ανυποχώρητα ό,τι θεωρεί δίκαιο. Κι ο Αίμων, τόσο ευγενής και  λογικός, αποδεικνύεται  πιο συνετός από τον πατέρα του. Αφού του παραδίδει ένα μάθημα δημοκρατικής αγωγής, δε διστάζει να προχωρήσει στην έσχατη σύγκρουση μαζί του προκειμένου να υπερασπιστεί το δίκιο και την αγαπημένη του.
Έτσι φτάνουμε και στον έρωτα, που με έναν τόσο καθοριστικό τρόπο σφραγίζει το έργο χωρίς να είναι ποτέ μα ποτέ σε πρώτο πλάνο – έρωτας μέχρι θανάτου αλλά χωρίς  καν μία ερωτική σκηνή!
Αντιγόνη, λοιπόν – ως απάντηση στην πρόταση της πάλαι ποτέ υπουργού  να εκδιωχθεί  το κείμενο αυτό από το Νέο Λύκειο!
Αντιγόνη, λοιπόν – ως απάντηση δική μας, όταν απελπιζόμαστε από τη δυσκολία μας να μεταδώσουμε τον λόγο του Σοφοκλή στα παιδιά!
Αντιγόνη, λοιπόν – ως απάντηση στην ερώτηση των παιδιών «γιατί να κάνουμε  αρχαία , τι μας χρειάζονται;»!
Ίσως αυτό που δεν καταφέρνουμε στην τάξη, ίσως να το πετύχομε αν τολμήσουμε να «βγούμε» απ’ αυτήν. Ίσως είναι καιρός να μιλήσουμε για ένα πιο ανοιχτό σχολείο, προσφιλές στα παιδιά, όπου  θα παίρνουν ό,τι από καρδιάς τους προσφέρεται, εφόσον και όσο τα ενδιαφέρει.
Με αυτές  τις σκέψεις και με χιλιάδες επιφυλάξεις προτάθηκε στα παιδιά η Αντιγόνη κι αυτά την διάλεξαν. Και την υποστήριξαν όπως μπορούσαν.  
Δεν θέλαμε η Αντιγόνη μας να είναι ‘‘κλασσική’’. Θέλαμε να ΄ναι νεανική, άμεση, κοντά στο γλωσσικό αισθητήριο των παιδιών. Γι’ αυτό και δεν ακολουθήσαμε μια μόνο μετάφραση  στη διασκευή. Βάση μας ήταν η θεατρική μετάφραση του Χρ. Τσάγκα. Ωστόσο, πήραμε στοιχεία και από τις  μεταφράσεις του Κ.Χ. Μύρη, του Ν. Παναγιωτόπουλου και της Στ. Μπαζάκου-Μαραγκουδάκη. Ακόμη και δικά μας ‘στοιχεία’ βάλαμε – πάντοτε, όμως, με σεβασμό στον λόγο του Σοφοκλή.
Το ποίημα Κρέων που ακούγεται στο τέλος της παράστασης είναι του Τάσου Γαλάτη από τη συλλογή Τα παραλειπόμενα των Λαβδακιδών.
Δύσκολο, επίφοβο και επίπονο το εγχείρημα μας. Βγήκαμε, εν τέλει, κερδισμένοι και πλούσιοι απ’  αυτό !
Ευχόμαστε να το απολαύσετε κι εσείς. Και να νιώσετε την τραγωδίας ηδονή και την κάθαρση, που, κάποιες στιγμές, ζήσαμε εμείς.
Ελένη Γιαμαλάκη,
φιλόλογος - υπεύθυνη Θεατρικής Ομάδας