Mε το ΜΑΤΙ Του Eποχούμενου Περιπατητή

Ο ελληνικός στρατός πολέμησε κάτω από δυσμενέστατες συνθήκες απέναντι σ’ ένα αντίπαλο, που είχε πολλαπλάσιες δυνάμεις και θεωρητικά η διέλευση των συνόρων μας φάνταζε ότι θα ήταν ένας ευχάριστος φθινοπωρινός περίπατος, μια άσκηση εξοικείωσης με τις επερχόμενες χειμερινές συνθήκες. Η αγιοποίηση, σύμφωνα με τους κανόνες της καθολικής  εκκλησίας, απαιτεί να προσέλθουν δύο μάρτυρες και να καταθέσουν ότι ο/η υπό αγιοποίηση έχει κάμει κάποιο θαύμα. (Τεχνικά, ο όρος αγιοποίηση είναι αδόκιμος. Πρόκειται περί αναγνωρίσεως της αγιότητας ενός προσώπου). Στην προκειμένη περίπτωση, οι ήρωες που πολέμησαν κάτω από τις προαναφερθείσες συνθήκες, είτε έχασαν τη ζωή τους είτε όχι, πέρα

από τον τίτλο του ήρωα, δικαιούνται και τον τίτλο του (καθολικού, τουλάχιστον) αγίου, αφού όχι δύο, αλλά εκατοντάδες χιλιάδες μπορούν να μαρτυρήσουν ότι πέτυχαν ένα αδιαμφισβήτητο θαύμα. Να συντρίψουν τις δυνάμεις του φασισμού και να αναστρέψουν τη φορά των επιχειρήσεων, προελαύνοντας, μετά από τις πρώτες μάχες, μέσα στο Αλβανικό έδαφος. Η ειρωνεία είναι ότι το αλβανικό έπος ξεκίνησε από την απάντηση ενός δικτάτορα…

Τις μέρες αυτές, με την αφορμή της επετείου και με τα όσα κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, συναντήσαμε και άρθρα με το κλασικό ερώτημα, αν ο δικτάτορας Μεταξάς είπε το ΟΧΙ ή αν το είπε ο ελληνικός λαός. Μάλιστα, σε ένα άρθρο, ο συντάκτης του δίνει την εξήγηση ότι ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ για οικονομικούς λόγους. Ότι δηλ. το χρέος της χώρας μας, τότε, ήταν σε μεγαλύτερο ποσοστό στους Άγγλους και στους συμμάχους τους… Όμως, αφού ο Μεταξάς ήταν δικτάτορας, μπορούσε να αποφασίζει ερήμην του ελληνικού λαού, όπως έκανε εξάλλου και σε

άλλους τομείς της πολιτικής μας ζωής, αλλιώς τι δικτάτορας θα ήταν; Καθώς, μάλιστα, τότε δεν ήταν η εποχή των κινητών και των τηλεδιασκέψεων, της ελεύθερης διακίνησης της πληροφορίας και των δημοσκοπήσεων, η άρνησή του, στο τελεσίγραφο του ιταλού πρεσβευτή ήταν δική του και μελετημένη, αφού παρακολουθώντας τις εξελίξεις, η κίνηση αυτή της Ιταλίας ήταν μάλλον αναμενόμενη, όπως γράφεται κατά κόρον. Το ότι συνέπεσε και με τη θέληση του λαού, είναι ένα άλλο ζήτημα. Ας μην ξεχνούμε, ότι αν και φαινομενικά υπήρχε αντιστοιχία στα δικτατορικά πολιτεύματα Ελλάδας και Γερμανίας, ο Χίτλερ και η παρέα του ήταν σοσιαλιστές, με το λούστρο του Εθνικο-σοσιαλισμού. Τότε, ο σοσιαλισμός ήταν σχεδόν ταυτόσημος με τον κομμουνισμό, σύστημα στο οποίο ο Μεταξάς ήταν σαφώς αντίθετος. Η παράλογη και εκβιαστική απαίτηση του Μουσολίνι, να επιτραπεί στα στρατεύματά του να περάσουν τα σύνορά μας, ήταν αντίθετη στη θέληση του κάθε έλληνα, που δεν διανοείται να επιτρέψει την είσοδο στο σπίτι του, εκβιαστικά, σε κανένα, ακόμα κι αν αυτός είναι ο Στρατός της Σωτηρίας

(Salvation Army)!!!

Στο χώρο του Ειρηνικού (που μόνο κατ’ όνομα υπήρξε ειρηνικός, τότε), ο Χιροχίτο και το περιβάλλον του, διέπραξαν το ίδιο λάθος με το σύμμαχό του, Μουσολίνι, δηλ. να πειράξουν τις ΗΠΑ στο Περλ Χάρμπορ (εδώ το «πειράξουν» χρησιμοποιείται ανάλογα με το «συνωστισμό», αντί του «επιτίθεμαι», για μεγαλύτερη … λεπτότητα). Έτσι, η Αμερική μπήκε στον πόλεμο και η κατάσταση για τη συνέχεια ήταν προδιαγεγραμμένη, αργά ή γρήγορα. Μια Αμερική, όπου μόνο οι ΗΠΑ είναι μεγαλύτερη σε έκταση από την Ευρώπη και διέθετε αστείρευτες πλουτοπαραγωγικές πηγές, μέσα, όπλα και τεχνογνωσία. Ο Χίτλερ έχασε τον πόλεμο (που δεν θα μπορούσε, τελικά, να κερδίσει, μετά την είσοδο των ΗΠΑ) στη μάχη της Αγγλίας. Μη μπορώντας να καταλάβει το «νησί», οι ΗΠΑ είχαν ένα ελεύθερο προπύργιο για την τροφοδοσία των συμμάχων με τις αναρίθμητες νηοπομπές, σε πυρομαχικά και αργότερα σε τρόφιμα και έμψυχο υλικό. Στράφηκε, μετά, κατά της Ρωσίας δηλ. της τότε Σοβιετικής Ένωσης και για τον ένα ή τον άλλο λόγο τους έπιασε ο χειμώνας στις ρωσικές πεδιάδες, με τα τανκς και τα παντός είδους οχήματα να ακινητοποιούνται στην μη προβλεφθείσα λάσπη της στέπας. Η απίστευτη άμυνα των σοβιετικών στο Λένινγκραντ και η ανακατάληψη του Στάλινγκραντ, σήμανε την αρχή του τέλους. Βλέποντας την εμπλοκή της Ιαπωνίας με τις ΗΠΑ, στην ανατολή και την βεβαιότητα ότι δεν επίκειται απειλή από εκεί, ο Στάλιν κάλεσε τις εφεδρείες από τη Σιβηρία. 

Ξεκούραστες μεραρχίες, με αχρησιμοποίητο οπλισμό και κατάλληλη ένδυση και υπόδηση, με στρατεύματα συνηθισμένα σε ακόμα πιο ακραίες καιρικές συνθήκες, αντεπιτέθηκαν με πείσμα στα γερμανικά στρατεύματα, που η υπεροψία της ηγεσίας και η έλλειψη πρόβλεψης, τους είχε αφήσει να μάχονται με θερινό πουκαμισάκι … και σορτς. Για το αν θα πρέπει να γίνονται παρελάσεις ή όχι, η απάντηση δόθηκε προ ημερών με τον καλύτερο τρόπο. Καμία αρνητική αντίδραση. Πλήρης ομοψυχία. Όλοι αγαπημένοι. Όχι όπως παλιότερα, με αντι-συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες, με τις θεωρίες περί παρελάσεων -καταλοίπων της δικτατορίας. Ευπρεπέστατοι και ευδιάθετοι υπουργοί, ως τιμώμενα πρόσωπα, εξύμνησαν μπροστά στον τηλεοπτικό φακό το νόημα της ημέρας και τη σημασία της απόδοσης τιμής στους ήρωές μας… Αρκετές παρελάσεις έχω δει και σε πολύ περισσότερες έχω πάρει μέρος, οικειοθελώς, ενσυνείδητα… Προ ημερών, με την απουσία μου από τη θέση του θεατή, έδωσα χώρο και ευκαιρία σε άλλους να απολαύσουν πιο άνετα το γεγονός της παρέλασης.

Τι πολλές σημαίες … Το θεωρώ υπερβολή! Δεν κρίνεται ο πατριωτισμός ενός σχολείου από τη σημαία και ποιος την κρατάει, αλλά από την προεργασία και το τι πραγματικά πιστεύουν όσοι παίρνουν μέρος. Αρκεί μια πινακίδα με το όνομα του τμήματος που παρελαύνει. Και τι κρίμα να μένουν οι σημαίες κρυμμένες σε κάποιο σχολικό γραφείο, περιμένοντας τη μεγάλη στιγμή της παρέλασης… Καμία σημαία δεν φάνηκε να παραπονιέται αν την κρατούσε αριστούχος ή ο λιγότερο δημοφιλής μαθητής. Παράλληλα, με την κλήρωση, που θεσπίστηκε, μαθητές του δημοτικού, εξοικειώνονται στην ιδέα της τύχης, που είναι και η βάση της θεωρίας της Κβαντομηχανικής. Ίσως να δοκιμάζουν και το σασπένς του τζόγου… Είδα σκηνές παρέλασης από όλη την Ελλάδα, τηλεοπτικά. Αποφάσισα ότι είμαι εναντίον των παρελάσεων. Ή καλύτερα, να μην επιτρέπεται η συμμετοχή εκείνων που εκθέτουν το σύνολο, βαδίζοντας (όχι παρελαύνοντας) ως άτομα με ειδικές … αδυναμίες! Και ήταν πολλοί. Ας παρελαύνει μόνο –ως εκπρόσωπος- τμήμα από καλλίγραμμες γυμνάστριες και τέλος! 

Άντε … και μερικοί γονείς, σε παράταξη, με την βιντεοκάμερα στο χέρι!!! 

Ep.Peripatitis@gmail.com