Μεταξύ αυτών, το χορευτικό συγκρότημα «Sareyyet Ramallah Folklore Dance Group», που έχει πραγματοποιήσει εμφανίσεις σε όλη την Ευρώπη, και αυτή τη φορά, την επόμενη της εθνικής επετείου («Γιομ Νάκμπα») των Παλαιστινίων (16 Μαΐου), θα έχει την ευκαιρία να συμπράξει στην Αθήνα με τους Βρακοφόρους της Κρήτης, υπό τον ήχο της λύρας του Βασίλη Σκουλά, και να αναδείξει τα κοινά στοιχεία, μουσικά και πολιτιστικά, του παλαιστινιακού και του ελληνικού λαού.

Πρόκειται για έναν μουσικό διάλογο της Κρητικής Παραδοσιακής μουσικής και αυτής των Παλαιστινίων, που θεωρούν ότι οι πρόγονοί τους ήταν οι Κρήτες και οι Φιλισταίοι, καθώς μέρος αυτών των λαών μετακινήθηκε πριν χιλιάδες χρόνια στην Falestine, σημερινή Παλαιστίνη. Στόχος τους, να δικαιώσουν την δήλωση του Παλαιστίνιου ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ το 1981 στην Αθήνα: «Εμείς οι Παλαιστίνιοι καταγόμαστε από την Κρήτη. Φύγαμε από την Κρήτη και πήγαμε στην Παλαιστίνη. Ξαναγυρίσαμε στην Κρήτη και ξαναφύγαμε από την Κρήτη και ξαναπήγαμε και εγκατασταθήκαμε μονίμως στην Παλαιστίνη»…

Ο φακός του zougla.gr αποτύπωσε τον παραδοσιακό χορό Ντέμπκε, όπως παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ από το συγκρότημα «Sareyyet Ramallah Folklore Dance Group» και είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τον δήμαρχο της Ραμάλα, Musa Hadid: «Είναι σημαντικό για τα συγκροτήματα από όλο τον κόσμο που έρχονται να δουν πώς ζουν οι Παλαιστίνοι τώρα, πώς υποφέρουν από την κατοχή, κι απ’ την άλλη είναι πολύ σημαντικό για τους Παλαιστίνιους να δουν άλλους πολιτισμούς και να εκτεθούν στον πολιτισμό άλλων χωρών, κι ένας απ’ αυτούς είναι φυσικά της Ελλάδας. Υπάρχουν πολλά κοινά μεταξύ της ελληνικής και της παλαιστινιακής παράδοσης, το βλέπουμε στον χορό, το βλέπετε εσείς τώρα και θα το δουν και οι υπόλοιποι Έλληνες από κοντά στην Αθήνα στις 16 Μαΐου».

Παρακολουθήστε ένα θεαματικό οπτικό και ακουστικό θέαμα από τη Μέση Ανατολή, το οποίο, ειδικά για τους γνώστες των κρητικών χορών, φαίνεται πολύ οικείο…
Το «Ramallah Contemporary Dance Festival», που πρωτοξεκίνησε το 1960 και από το 2005 απέκτησε διεθνή χαρακτήρα, αποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό τις αγωνίες και τα προβλήματα του παλαιστινιακού λαού. Όπως εξηγεί ο καλλιτεχνικός του διευθυντής, Χαλίντ Εελιάν: «Το 2005 κάναμε την πρώτη παραγωγή σύγχρονου χορού, που λέγεται «At the Checkpoint» («στο σημείο ελέγχου»). Περιγράφει την κατάστασή μας ειδικά αυτό το διάστημα, μετά τη δεύτερη Ιντιφάντα, όπου ο κόσμος περιμένει ακόμα και πέντε ή περισσότερες ώρες απλώς για να πάει στο σχολείο, στη δουλειά, οπουδήποτε, εξαιτίας των εξονυχιστικών ισραηλινών ελέγχων. Δημιουργήσαμε λοιπόν αυτή την παράσταση για να εκφράσουμε την καθημερινότητα που ζούμε».

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής δηλώνει ενθουσιασμένος που ένα από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα του φεστιβάλ θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το μήνυμα του Πρέσβη του Κράτους της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, Marwan Toubassi:

«Είναι η πρώτη φορά που διοργανώνεται στην Αθήνα ένα πολιτιστικό γεγονός τέτοιου βεληνεκούς με σκοπό να αναδείξει τα κοινά στοιχεία των πολιτισμών των Ελλήνων και των Παλαιστινίων, «Λαοί της Μεσόγειου- Λαοί της Θάλασσας» και οι δυο και να αναδείξει τους δεσμούς των λαών μας που πηγάζουν από τις κοινές αρχές και αξίες του ανθρωπισμού της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας.

Θέλουμε επίσης με αφορμή την εκδήλωση να τιμήσουμε την 67η επέτειο της Παλαιστινιακής Νάκμπα, (Καταστροφή του 1948) και να διατρανώσουμε ότι ο λαός μας εξακολουθεί να κράτα την ταυτότητα του και να επιμένει στο δικαίωμα του να ζει στην δική του πατρίδα σε σχέσεις ειρήνης και φίλιας με τους γείτονες του.

Θα ήθελα κλείνοντας να αναφερθώ σε στίχο του μεγάλου μας εθνικό ποιητή Μαχμούτ Νταρβίς: «Η φύτρα από ένα στάχυ που ξεραίνεται θα ξαναγεμίσει τον κάμπο στάχια», και να κλείσω με ένα στίχο του Οδυσσέα Ελύτη από το Άξιον Εστι που απολογίζει τα πάθη µιας µακράς δοκιμασίας: «Της πατρίδας µου πάλι οµοιώθηκα / Μες στις πέτρες άνθισα και µεγάλωσα / Των φονιάδων το αίµα µε φως ξεπληρώνω / Μακρινή Μητέρα, Ρόδο µου αµάραντο».

Συμμετοχές από όλη την Ευρώπη

Οι χορογράφοι/παραγωγοί παιδικών προγραμμάτων Annika Ostwalt και Ida Uvaas από τη Νορβηγία, εξηγούν ότι πρόκειται για «κάτι περισσότερο από ένα φεστιβάλ χορού», καθώς τους δίνεται η ευκαιρία να βοηθήσουν έναν δοκιμαζόμενο λαό. Άλλωστε, «δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των παιδιών της Νορβηγίας και της Παλαιστίνης. Δεν υπάρχει διαφορά γιατί μιλάμε με τη γλώσσα του σώματος, η μόνη γλώσσα που είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους», τονίζουν, μεταξύ άλλων, ενθουσιασμένες…

«Η παλαιστινιακή χορευτική σκηνή που γνωρίσαμε στη Ραμάλα είναι πολύ δυνατή. Οι χορευτές εδώ έχουν μια ξεχωριστή δημιουργική ενέργεια. Έχουν έντονη ορμή. Διαπιστώσαμε ότι οι ίδιοι οδηγούν την τέχνη τους και βρίσκουν τα κίνητρά τους σε αυτή. Είναι ιδιαίτερα ευχάριστο να δουλεύει κανείς μαζί τους και είμαστε ευγνώμονες για αυτό», σχολιάζουν οι Sara Christophersen και Helle Silijeholm, επίσης από τη Νορβηγία. «Ξαφνικά ως καλλιτέχνες μας δίνεται ένας ρόλος-κλειδί, σε μια μεγάλη δημοκρατική αλλαγή που συντελείται και εκφράζεται και μέσω της τέχνης. Και νομίζω σε αυτό έγκειται η σημασία του φεστιβάλ», αναφέρουν.