Σήμερα οι φορείς, δηλαδή οι οργανισμοί λιμένων και ο ΟΛΠ, έχουν την ευθύνη να παράσχουν υπηρεσίες διαχείρισης τις οποίες με διαγωνισμούς συνήθως εκχωρούν σε τρίτες εταιρείες από τις οποίες εισπράττουν και ποσοστό επί των εσόδων τους. Οι εταιρείες αυτές είναι υπεύθυνες για να παραλαμβάνουν στερεά ή υγρά απόβλητα από εμπορικά, ακτοπλοϊκά και κρουαζιερόπλοια. Οι φορείς αναθέτουν την ιδιαίτερα απαιτητική και περιβαλλοντικά ευαίσθητη υπηρεσία σε έναν ή δυο παρόχους, συνήθως έναν για υγρά και έναν για στερεά. Ορισμένες εταιρείες που δεν επικρατούν σε τέτοιους διαγωνισμούς επικαλούνται την αρχή του ελεύθερου ανταγωνισμού, διεκδικώντας δικαίωμα να μπορούν να δουλεύουν και αυτοί στα λιμάνια. Αλλά τα λιμάνια αντιτάσσουν πως δεν μπορούν να παρέχουν χερσαίους χώρους τους οποίους εκμεταλλεύονται σε κάθε ενδιαφερόμενο ούτε έχουν τα μέσα και τους πόρους να εποπτεύσουν 5 ή και παραπάνω παρόχους όπως θέλει να νομοθετήσει το υπουργείο. Προειδοποιούν δε πως αν κάτι τέτοιο εφαρμοστεί, θα ανεβάσει το διοικητικό κόστος, κάτι που θα σημάνει υψηλότερα λιμενικά τέλη πλήττοντας τελικά την ανταγωνιστικότητά τους και εξαφανίζοντας το όποιο όφελος από τυχόν φθηνότερα τιμολόγια διαχείρισης αποβλήτων. Αλλοι προσθέτουν πως στα περιβαλλοντικά ζητήματα το φθηνότερο δεν είναι πάντοτε και καλύτερο.

Είναι χαρακτηριστικό πως η μεν Ενωση Λιμένων Ελλάδος σε επιστολή της μιλάει για «σοβαρές επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα αυτών των ρυθμίσεων», ο δε ΟΛΠ εγείρει ζήτημα κρατικής παρέμβασης. Συγκεκριμένα, η νομική σύμβουλος του ΟΛΠ έκανε λόγο για «ουσιώδη παραβίαση όρων της σύμβασης παραχώρησης μεταξύ του ΟΛΠ και του ελληνικού Δημοσίου» και εξέφρασε την εκτίμηση πως αν δεν αποσυρθεί η διάταξη (άρθρο 106), θα πρέπει είτε να εξαιρεθεί ο ΟΛΠ είτε θα έχει αποζημιωτικό δικαίωμα με βάση τη συγκεκριμένη διάταξη. Θα ζητήσει δηλαδή αποζημίωση για οικονομική βλάβη που εκτιμά ότι θα επέλθει στην εισηγμένη εταιρεία.

Η νομικός, μιλώντας στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου, υπογράμμισε πως «το θέμα της διαχείρισης των αποβλήτων και το δικαίωμα του ΟΛΠ να διαχειρίζεται είτε ο ίδιος τα απόβλητα είτε να τα υποπαραχωρεί περαιτέρω έχει ρυθμιστεί ήδη με τη σύμβαση παραχώρησης, η οποία κυρώθηκε με τον ν. 4404. Μάλιστα, για τον λόγο αυτό, για να αποφευχθούν τέτοια φαινόμενα, υπάρχει συγκεκριμένο άρθρο με τη σύμβαση παραχώρησης, το 22.1, που μιλάει για μη επιτρεπτή μεταβολή των όρων της σύμβασης μέσω νομοθέτησης», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ομως το ζήτημα δεν απασχολεί μόνον τον ελεγχόμενο από την Cosco ΟΛΠ, αλλά και τον υπό ιδιωτικοποίηση ΟΛΘ όπως και τα άλλα δέκα λιμάνια του ΤΑΙΠΕΔ (Οργανισμοί Λιμένων Ηγουμενίτσας, Αλεξανδρούπολης, Λαυρίου, Καβάλας, Πατρών, Κέρκυρας, Ελευσίνας, Ραφήνας, Ηρακλείου και Βόλου) που διοικούνται από στελέχη που έχει τοποθετήσει η κυβέρνηση. Αυτές οι διοικήσεις μαζί με τον ΟΛΠ και τον ΟΛΘ απέστειλαν επιστολή στο υπουργείο, στην οποία διατυπώνουν «σοβαρές επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα αυτών των ρυθμίσεων».

Επιπλέον επισημαίνουν ότι οι προβλέψεις των ισχύοντων νόμων (4412/2016 και 4413/2016) για τις διαγωνιστικές διαδικασίες διασφαλίζουν τη διαφάνεια, τα κριτήρια επιλογής αναδοχών και τις προϋποθέσεις υγιούς ανταγωνισμού, ενώ οι προβλέψεις του συγκεκριμένου άρθρου του νομοσχεδίου δημιουργούν ασάφειες και προβλήματα στην εφαρμογή τους.

Κατά των διατάξεων του συγκεκριμένου άρθρου έχουν τοποθετηθεί επίσης το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιά, η Ρυθμιστική Αρχή Λιμένων, σύσσωμη η αντιπολίτευση καθώς και άλλοι φορείς.