Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Ανέφερα πριν από περίπου ένα μήνα, από αυτό εδώ το βήμα, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος πως «δεν είναι δυνατόν να περιμένει κρουαζιερόπλοιο προγραμματισμένης επίσκεψης στον Πειραιά δύο ώρες αρόδο, μέχρι να φτάσουν το ρυμουλκό και ο πλοηγός».

Πρόσθεσα δε, πως «δεν μπορούμε να αναμένουμε αύξηση των εσόδων μας από την κρουαζιέρα, όταν τα κρουαζιερόπλοια περιμένουν δύο ώρες για να δέσουν στον Πειραιά.

Την ώρα μάλιστα που ο Πειραιάς προβάλει ως βασικό home –port της Μεσογείου».

Και ότι «δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην διαμορφώνουμε ένα φιλο-επενδυτικό κλίμα».

Η εν λόγω τοποθέτησή μου, προκάλεσε την άμεση αντίδραση του αρμόδιου Υπουργού Ναυτιλίας, που έσπευσε να χαρακτηρίσει τη δήλωσή μου ως ατυχή, εκδίδοντάς μάλιστα σχετικό δελτίο τύπου.

Ένα δελτίο τύπου, που επικεντρωνόταν στην διαχρονική αδιαφορία διαδοχικών κυβερνήσεων, σε σχέση με την κρουαζιέρα και συγκεκριμένα στα ζητήματα στελέχωσης της πλοηγικής υπηρεσίας.

Η αμεσότητα της απάντησης, λίγες ώρες μετά την ομιλία μου στην Ολομέλεια, αποτέλεσε βέβαια μια θετικότατη έκπληξη. 

Γιατί επί της ουσίας επιβεβαίωνε το συμβάν. 

Η αδυναμία ορθού προγραμματισμού εξυπηρέτησης των σκαφών, ακόμη μάλιστα πριν αρχίσει ο φόρτος της θερινής περιόδου, υποσκάπτει την ανάπτυξη μιας μορφής τουρισμού, για την οποία τα τελευταία χρόνια πολλές προσπάθειες καταβάλλονται.

Το ιστορικό διαχρονικής αδιαφορίας για την πλοηγική υπηρεσία μπορεί να ερμηνεύει, αλλά δεν δικαιολογεί την σημερινή αδυναμία της Κυβέρνησης, να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες του πρώτου λιμένα της χώρας.

Η σπατάλη χρόνου από την ούτως ή άλλως ολιγόωρη παραμονή του κρουαζιερόπλοιου στο λιμάνι δημιουργεί δυσφορία στους επισκέπτες και αποστερεί την τοπική αγορά από την παρουσία τους.

Και κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, κυβερνάτε ήδη δυόμιση χρόνια.

Θα έπρεπε να έχετε καταλάβει πως ανάπτυξη δεν επιτυγχάνεται ούτε με αναφορές στο παρελθόν, ούτε με ευχές και καλές προθέσεις, αλλά με συγκεκριμένες, σχεδιασμένες και ιεραρχημένες δράσεις. 

Και επειδή ο κ. Υπουργός με καλούσε, με ιδιαίτερα επιθετικό τόνο να επανέλθω στο ζήτημα με επίκαιρη ερώτηση, για περαιτέρω διευκρινίσεις από την πλευρά του, μου δίνεται σήμερα η ευκαιρία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Η κρουαζιέρα πέραν όλων των άλλων αποτελεί σημαντικό μέσο προβολής της Ελλάδας, αφού το 22-25% των επιβατών κρουαζιέρας ξαναέρχονται στη συνέχεια στην Ελλάδα για διακοπές.

Η κρουαζιέρα στη χώρα μας αναμενόμενο και λογικό ήταν να επηρεαστεί από τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, καθώς για δεύτερη σεζόν η Τουρκία βρίσκεται εκτός των προγραμματισμένων δρομολογίων πολλών εταιριών, μετά τις πρόσφατες πολιτικές αναταραχές (απανωτά τρομοκρατικά χτυπήματα και πραξικόπημα), ενώ ούτε η Αίγυπτος, ούτε η Τυνησία συμπεριλαμβάνονται στα πακέτα κρουαζιέρας. 

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, πως μέσα σε αυτήν την δύσκολη γεωπολιτική πραγματικότητα η  κρουαζιέρα στην Ελλάδα έχει επηρεαστεί αρνητικά. 

Η ριζική αναδιαμόρφωση των πακέτων κρουαζιέρας κατά την περυσινή περίοδο, με τις εταιρείες να βάζουν στο πρόγραμμα περισσότερα ελληνικά λιμάνια αποδείχθηκε τελικά πως ήταν μια λύση "έκτακτης ανάγκης” που δεν μπορεί να επαναληφθεί φέτος, δεδομένου ότι  παρά το γεγονός πως η Ελλάδα έχει να προσφέρει επιλογές προορισμών, η απουσία κατάλληλων υποδομών στα περισσότερα νησιά καθιστά αδύνατη την προσέγγιση των νέων μεγαλύτερων πλοίων. 

Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που τα πακέτα προς την Ελλάδα (που μέχρι τώρα γίνονταν συνδυαστικά με την Τουρκία) γίνονται όλο και λιγότερα.

Και βέβαια η δικτύωση των λιμένων – προορισμών είναι αυτή που προσδιορίζει την ποιότητα και άρα την ανταγωνιστικότητα σε ένα πακέτο κρουαζιέρας.

Το μεγάλο ζητούμενο και στοίχημα είναι η Ελλάδα να καταφέρει να μετατρέψει την παραπάνω "κρίση" σε ευκαιρία για μεγαλύτερη δική της ανάπτυξη.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Η Ελλάδα έχει πολλές ευκαιρίες να αυξήσει τις δυνατότητες homeporting και τους όγκους των επισκεπτών κρουαζιέρας.

Δεν είναι βέβαια εφικτό να καταστούν όλα τα λιμάνια home ports, για λόγους αντικειμενικούς.

Αυτό δεν σημαίνει όμως πως και οι ενδιάμεσοι προορισμοί, δεν μπορούν να αποκομίσουν οφέλη, αν προβάλουν και αξιοποιήσουν καταλλήλως τις μοναδικές εμπειρίες που μπορούν να προσφέρουν στους επισκέπτες τους. 

Αυτό βέβαια απαιτεί έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό και οργανικές συνέργειες, όλων όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση της κρουαζιέρας.

Η Ελλάδα για να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις μελλοντικές προκλήσεις και εξελίξεις στην αγορά, πρέπει να παραμείνει μέσα στο "παιχνίδι" τις επόμενες χρονιές.

Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με ένα σταθερό και αξιόπιστο νοµικό και οικονοµικό πλαίσιο λειτουργίας των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον τομέα της κρουαζιέρας ή επιδιώκουν να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα.

Οφείλει να  χαράξει μία ολοκληρωμένη, κεντρική στρατηγική ανάπτυξης του τομέα της κρουαζιέρας, που μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνει μελέτες για την ανάπτυξη των υποδοµών, κυρίως σε περιφερειακά λιµάνια και πρόβλεψη για ορθότερη κατανοµή των κονδυλίων.

Θυμίζω κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, πως υπάρχουν «ζεστοί» κοινοτικοί πόροι στο Ειδικό Ταμείο CEF (Connecting Europe Facilities), στο πλαίσιο των TEN-T, των Ευρωπαϊκών Δικτύων Μεταφορών για έργα ή προμήθειες που θα αναβαθμίσουν τις εγκαταστάσεις των λιμένων και των αεροδρομίων.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα των λιμένων και αερολιμένων Αθηνών, Πειραιώς και Ηρακλείου, γιατί είναι και οι πόλεις που έχουν ενταχθεί στο κεντρικό δίκτυο των ΤΕΝ-Τ’s.

Αυτοί οι πόροι δεν θα περιμένουν εσαεί και δυστυχώς από την χώρα μας δεν έχει ασχοληθεί κανείς για την αξιοποίησή τους.

Θα πρέπει επίσης η Κυβέρνηση και ειδικά οι συναρμόδιοι Υπουργοί να συνεργαστούν με μεγάλες αεροπορικές εταιρείες, προκειμένου να υπάρξουν απευθείας αεροπορικές συνδέσεις με αγορές-στόχους  Σεούλ, Πεκίνο και Σιγκαπούρη – και γιατί όχι και με την Ταιβάν, η σύνδεση με την οποία έχει καταντήσει ανέκδοτο.

Τέλος, η οργανική διασύνδεση όλων των συμπλεκομένων φορέων από τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα αποτελεί αναγκαία συνθήκη, για την ανάπτυξη της κρουαζιέρας και όχι μόνο…

Πρέπει να πάψουμε επιτέλους να επαναπαυόμαστε στην ιδέα «του καλού οικοπέδου» και να δούμε πως αυτό μπορεί αυτό να αναπτυχθεί αποδοτικότερα, ορθολογικότερα και κυρίως με τρόπο βιώσιμο, ώστε να διαφυλαχθεί η αειφορία του.

Ευχαριστώ.