Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα πρόκειται επίσης για αρνητικό παγκόσμιο ρεκόρ των τελευταίων χιλιετιών.

Στον αρκτικό Βορρά η μείωση της παγοκάλυψης (που καταλάμβανε μέση έκταση 12,1 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων το Δεκέμβριο 2016, περίπου 1 εκατ. τ.χλμ. λιγότερα από το μέσο όρο 1981-2010) θεωρείται πιο μόνιμη, καθώς αποδίδεται κυρίως στη διαχρονική άνοδο της θερμοκρασίας. Ενώ στην Ανταρκτική το φαινόμενο μπορεί να είναι πιο πρόσκαιρο και να οφείλεται στη φυσική διακύμανση των θερμοκρασιών.

Κανονικά οι πάγοι στην Αρκτική θα έπρεπε να επεκτείνονται γρήγορα λόγω του χειμώνα. Αυτό όμως δεν έχει συμβεί εξαιτίας των συνεχών εισβολών θερμών αέριων μαζών στην περιοχή, οι οποίες κρατούν τη θερμοκρασία πάνω από τα μέσα επίπεδα γι' αυτή την εποχή (τρεις έως πέντε βαθμούς Κελσίου πάνω από το μέσο όρο της περιόδου 1981-2010). Σε σημείο μάλιστα, που σε μερικά σημεία οι θαλάσσιοι πάγοι έχουν συρρικνωθεί.

Τα επόμενα χρόνια, οι επιπλέοντες αρκτικοί πάγοι μπορεί να ανακάμψουν σε ένα βαθμό, προτού υποχωρήσουν όμως και πάλι σε ακόμη χαμηλότερα επίπεδα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των μετεωρολόγων.

Από την άλλη, στην Ανταρκτική που τώρα έχει καλοκαίρι μαζί με το υπόλοιπο νότιο ημισφαίριο, η έκταση των θαλάσσιων πάγων μειώνεται ταχύτερα από το συνηθισμένο. Οι κλιματολόγοι γνωρίζουν ότι παραδοσιακά το κλίμα στην πιο νότια ήπειρο του πλανήτη είναι άκρως ευμετάβλητο και αποδίδουν την ταχύτερη του κανονικού μείωση των πάγων μάλλον στην πρόσκαιρη εξασθένηση των ανέμων.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ