Εκείνο το απόγευμα είχε πολλή κίνηση στα επείγοντα. Το νοσοκομείο Αμαλιάδας εφημέρευε με έναν ειδικευμένο παθολόγο και αναγκαστικά υπήρχε αναμονή. Η αντίδραση από συνοδούς ασθενούς δεν άργησε να έρθει. «“Θα περιμένετε κύριοι”, τους λέω. Δεν είχαν υπομονή.

Ορμησαν να με χτυπήσουν και οι τρεις, η ασθενής, ο αδελφός της και ο πατέρας της. Είμαι 17 χρόνια στο νοσοκομείο. Πρώτη φορά μού επιτέθηκαν για να με χτυπήσουν. Λεκτικές επιθέσεις δέχομαι και εγώ και συνάδελφοί μου καθημερινά, αλλά σωματική επίθεση πρώτη φορά», αναφέρει στην «Κ» το θύμα της επίθεσης που έγινε στις 15/1/2017, ο διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής στο νοσοκομείο Κώστας Αλεξόπουλος. «Ο κόσμος πλέον δεν έχει υπομονή για λόγους που δεν έχουν πάντα να κάνουν με το νοσοκομείο. Αλλά δεν είναι σωστό να ξεσπάνε σε εμάς. Εμείς απλώς κάνουμε τη δουλειά μας. Προσφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Από τις 6 το πρωί έως το μεσημέρι της επομένης, 30-32 ώρες στο πόδι...», συμπληρώνει.

Μία εβδομάδα μετά, ένας νευροχειρουργός στο νοσοκομείο Πύργου δέχθηκε γρονθοκοπήματα από συγγενείς τραυματία που εξέταζε εκείνη τη στιγμή. Ο γιατρός υπέστη σοβαρή βλάβη στο αριστερό μάτι. Στο νοσοκομείο Νάξου, στις 16/1/2017, μια νοσηλεύτρια είχε την «ατυχία» να ενημερώσει τηλεφωνικά μια γυναίκα ότι δεν υπήρχε διαθέσιμο ασθενοφόρο για διακομιδή περιστατικού. Λίγη ώρα μετά, η γυναίκα που είχε καλέσει έφθασε στο νοσοκομείο, αναζήτησε τη νοσηλεύτρια, την οποία και κυνήγησε μέσα στα ΤΕΠ για να τη χτυπήσει. Σε μέθη μπορούν να αποδοθούν και τα επεισόδια που προκάλεσαν στις 18/1/2017 δέκα συνοδοί 13χρονης στο «Παπανικολάου» Θεσσαλονίκης. Εκτός από τον τραυματισμό γιατρού και τραυματιοφορέα, προκάλεσαν και υλικές ζημιές στην αίθουσα αναμονής.

Τέσσερα «θερμά επεισόδια» σε διάστημα μιας εβδομάδας. Ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατεί στα επείγοντα του ΕΣΥ, όπου οι εντεινόμενες ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό και οι μεγάλες αναμονές οδηγούν πολίτες εκτός ορίων. Η ελλιπής φύλαξη, δε, καθιστά τα νοσοκομεία... ανοχύρωτες πόλεις. «Το φαινόμενο είναι συχνό, ιδιαίτερα σε μεγάλα νοσοκομεία, όπου η αναμονή στις εφημερίες ξεπερνάει τις έξι ώρες», αναφέρει στην «Κ» η πρόεδρος της Ενωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθηνών Πειραιώς Ματίνα Παγώνη. «Ομως το προσωπικό δεν φταίει σε τίποτα. Τα επεισόδια γίνονται κυρίως νύχτα και αυτοί που πρέπει να ακούσουν τα προβλήματα, δεν είναι παρόντες. Εμείς φωνάζουμε την ασφάλεια. Αλλες φορές έρχεται αμέσως, άλλες φορές αργεί. Συχνά, οι υπάλληλοι φύλαξης είναι γυναίκες που δεν μπορούν να τα βάλουν με οργισμένους συγγενείς».

«Μέσα στη μεγάλη προσέλευση ασθενών στα δημόσια νοσοκομεία που έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια υπάρχουν και κάποια απαράδεκτα συμβάντα βιαιοπραγίας», σημειώνει στην «Κ» ο νευροχειρουργός στο Κρατικό Νίκαιας και γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος Πάνος Παπανικολάου. «Αυτά τα περιστατικά είναι πολύ λίγα σε σχέση με το σύνολο της προσέλευσης, γιατί η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου σέβεται το έργο μας και κατανοεί ότι οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι υπόλοιποι υγειονομικοί δείχνουν μεγάλη αυτοθυσία μέσα στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες ελλείψεων προσωπικού και υποχρηματοδότησης. Για την εκδήλωση τέτοιων συμβάντων έχει τεράστια ευθύνη η πολιτεία, που δεν φροντίζει για τη στελέχωση των νοσοκομείων με ειδικό προσωπικό φύλαξης και διοικητική υποστήριξη». Το Κρατικό Νίκαιας, έως πριν από έξι μήνες, είχε μόλις δέκα υπαλλήλους φύλαξης για μια μεγάλη έκταση με πολλά κτίρια. Προσέλαβε άλλους 13 υπαλλήλους, ωστόσο ούτε αυτοί επαρκούν. Το δε νοσοκομείο Αμαλιάδας, όπως αναφέρει ο κ. Αλεξόπουλος, δεν έχει φύλαξη κατά την απογευματινή βάρδια.