Το περίβλεπτο βραβείο απονέμεται από την Εταιρεία Παχυσαρκίας - η οποία δημοσιεύει το περιοδικό Obesity, το κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό έρευνας για την παχυσαρκία παγκοσμίως - αναγνωρίζοντας μία προσωπικότητα για μοναδικό επιστημονικό επίτευγμα ή μέγιστη συνεισφορά στην έρευνα στον τομέα της παχυσαρκίας.

Ο Dr Χρήστος Μαντζώρος είναι Διευθυντής της Μονάδας Διατροφής στον Τομέα της Ενδοκρινολογίας, Διαβήτη και Μεταβολισμού του Ιατρικού Κέντρου Beth Israel Deaconess καθώς και του Διαβητολογικού Κέντρου Joslin, τα οποία ανήκουν στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Υπό την ηγεσία του, το εργαστήριο του Δρ Μαντζώρου επιδιώκει να απαντήσει σε σημαντικά ερωτήματα σχετικά με την παχυσαρκία, την αντίσταση στην ινσουλίνη και τις συνέπειές τους, στις οποίες περιλαμβάνονται ο διαβήτης, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και οι ενδοκρινολογικώς συσχετιζόμενες κακοήθειες.

«Οι μεταβολικές παθήσεις - η παχυσαρκία, ο διαβήτης και οι σχετιζόμενες ασθένειες όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις, τα εγκεφαλικά επεισόδια και κάποιες μορφές καρκίνου - είναι οι επιδημίες του 21ου αιώνα», δήλωσε ο Χρήστος Μαντζώρος, ο οποίος είναι Τακτικός Καθηγητής Ιατρικής στη Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, Διευθυντής του Ενδοκρινολογικού Τομέα στο VA Boston Healthcare και αρχισυντάκτης του ιατρικού περιοδικού Metabolism. «Η ομάδα μας εργάζεται σκληρά, για να κατανοήσει τους μηχανισμούς, που αποτελούν τη βάση αυτών των διαταραχών, για την πρόληψη, διάγνωση και θεραπεία αυτών των ασθενειών, αναπτύσσοντας νέα διαγνωστικά και θεραπευτικά εργαλεία για αυτές τις διαταραχές».

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η ανακάλυψη της ορμόνης λεπτίνη αύξησε τις ελπίδες των  ερευνητών για την εύρεση θεραπείας κατά της παχυσαρκίας. Με το όνομά της να βασίζεται στην ελληνική λέξη «λεπτός» (αδύνατος), η λεπτίνη, η οποία εκκρίνεται από τα λιπώδη κύτταρα, φαίνεται να «σβήνει» το αίσθημα της πείνας σε προκλινικές μελέτες που έγιναν σε ζώα. Ενώ αυτά τα ευρήματα δεν μεταφράστηκαν σε ανθρώπους που είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, οι μεταγενέστερες εργασίες του Dr Μαντζώρου και των συναδέλφων του στον τομέα αυτό οδήγησαν στην ανακάλυψη πως ο λιπώδης ιστός δεν είναι απλά ένα όργανο αποθήκευσης ενέργειας, αλλά αποτελεί ένα ενεργό ενδοκρινικό όργανο – μια ιδέα που έφερε την επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο οι ενδοκρινολόγοι αντιλαμβάνονται τις μεταβολικές διαταραχές. Μεταξύ των πολλών προσπαθειών του, ο Dr Μαντζώρος συνεχίζει να ερευνά και να μελετάει το ρόλο της λεπτίνης στην παχυσαρκία και σε άλλες μεταβολικές διαταραχές.

«Ο Καθηγητής κ. Μαντζώρος είναι ένας εξαιρετικός ερευνητής και υπέροχος εκπαιδευτής, αναγνωρισμένος σε εθνική και διεθνή κλίμακα για τα επιτεύγματά του μέσα από τους ρόλους αυτούς», είπε η συνάδελφός του Jeffrey R. Garder MD, MACP, FACE, Διευθύντρια του Τμήματος Ενδοκρινολογίας στο Atrius Health και Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Ιατρική Σχολή του Harvard. «Επιπρόσθετα, στις 600 περίπου δημοσιεύσεις και τα δύο βιβλία, η συνεισφορά του στον τομέα μας περιλαμβάνει και νέες ανακαλύψεις και γνώσεις στην επιδημιολογία και την παθοφυσιολογία της ομοιόστασης της ενέργειας, της παχυσαρκίας και του διαβήτη.

Τον Σεπτέμβριο ο κ. Μαντζώρος βραβεύτηκε από την Ενδοκρινολογική Εταιρεία με το βραβείο του Εξαίρετου Κλινικού Ερευνητή για το 2018. Πρόκειται για ένα από τα 14 Βραβεία Laureate, που απονέμονται από την Ενδοκρινολογική Εταιρεία κάθε χρόνο ως αναγνώριση της πρωτοποριακής έρευνας και καινοτομίας στην κλινική ιατρική και που τιμούν έναν διεθνώς αναγνωρισμένο κλινικό ερευνητή, που συνέβαλε σημαντικά στην κατανόηση της παθογένειας και στη θεραπεία των ενδοκρινολογικών και μεταβολικών παθήσεων. Η Ενδοκρινολογική Εταιρεία – η παλαιότερη και μεγαλύτερη παγκόσμια επαγγελματική οργάνωση που αντιπροσωπεύει τους ενδοκρινολόγους – θα απονείμει τα βραβεία στους νικητές, στο 100ο ετήσιο συνέδριο της Εταιρείας τον Μάρτιο του 2018 στο Σικάγο.

«Είναι πραγματικός καινοτόμος και ηγέτης στον χώρο του μεταβολισμού, όπως αποδεικνύεται και από τα νέα ευρήματα που έχει δημοσιεύσει, αλλά και τις νέες ενώσεις που εισήγαγε τις δύο τελευταίες δεκαετίες», σύμφωνα με την Ενδοκρινολογική Εταιρεία. Η «μεταφραστική» συνεισφορά του κ. Μαντζώρου προήγαγε την κατανόηση της φυσιολογίας και της θεραπευτικής χρησιμότητας της λεπτίνης στους ανθρώπους, αλλά και της φυσιολογίας άλλων μορίων-κλειδιών και ορμονών του ανθρώπινου γαστρεντερικού συστήματος, καθώς και την ανάπτυξη νέων θεραπευτικών μεθόδων στο μεταβολικό σύνδρομο.

Σε πρόσφατες μελέτες ο Καθηγητής κ. Μαντζώρος και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν τη λειτουργική μαγνητική τομογραφία (functional MRI, fMRI), προκειμένου να εξετάσουν τον τρόπο με τον οποίο η διατροφή επιδρά στη δραστηριότητα του εγκεφάλου. «Από στρατηγική άποψη, έχουμε τώρα ένα καλό εργαλείο για να εξετάσουμε τον ανθρώπινο εγκέφαλο – και έχουμε ένα μέσο βιολογικής ανάγνωσης», δήλωσε ο κ. Μαντζώρος. «Σχεδιάζουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την τεχνική, ώστε να κατανοήσουμε το γιατί οι άνθρωποι αντιδρούν διαφορετικά, και τελικά να αναπτύξουμε νέες θεραπείες, ώστε να κάνουμε ευκολότερη τη μείωση του σωματικού βάρους» κατέληξε.