της Έλλης Στάη - thetoc.gr

Από μόνη της η απαγόρευση μετάδοσης της ομιλίας ή της συνέντευξης τύπου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης - από τη Θεσσαλονίκη - είναι ανατριχιαστική. Από όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς, πολιτική ή δημοσιογραφική, οδηγεί στον σκοταδισμό, τη λογοκρισία και την προσβολή του θεσμού που εκπροσωπεί.

Φυσικά, για όσους γνώριζαν ήταν απλώς η αποκάλυψη της αληθινής αποστολής της λεγόμενης ΝΕΡΙΤ. Και για όσους γνώριζαν ακόμα καλύτερα, ήταν ένας απ΄ τους βαθύτερους λόγους του «μαύρου» της ΕΡΤ.

Τα πράγματα γίνονται χειρότερα, αν στις θλιβερές εντυπώσεις που προκλήθηκαν, αλλά και στην ευπρεπή παραίτηση της ηγεσίας της ΝΕΡΙΤ, προστεθεί και η επιχειρηματολογία της κυβερνητικής εκπροσώπου. Κατά την κυρία Βούλτεψη, επειδή δεν έδωσε συνέντευξη ο Πρωθυπουργός, δεν έπρεπε να δώσει ούτε ο Τσίπρας. Και αφού αποφάσισε να δώσει, η δημόσια τηλεόραση δεν έχει καμιά υποχρέωση να τη μεταδώσει. Χωρίς να το αντιλαμβάνεται, ίσως, ομολογεί ότι όλα έγιναν με κυβερνητική εντολή - την οποία δεν άντεξαν ούτε οι διορισθέντες επικεφαλής.

Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς στο σημείο αυτό: Δεν πρόκειται ούτε για δημόσια, ούτε για τηλεόραση. Είναι μια παράνομη κατασκευή, που επιχειρεί να διαδεχθεί την παλιά ΕΡΤ, αλλά δεν μπορεί, ούτε θα μπορέσει ποτέ.

Γιατί η ΕΡΤ είχε τις αμαρτίες και τα προβλήματά της (τα οποία βεβαίως εδημιουργούντο πάντα από τις κυβερνητικές προσπάθειες χειραγώγησής της), αλλά ήταν υπαρκτό μέσο ενημέρωσης. Ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό δίκτυο με δομές και υπόσταση. Αυτό το μόρφωμα που έβαλε στη θέση του η κυβέρνηση δεν είναι τίποτε. Προσβάλει την ενημέρωση, τη δημοσιογραφία, την πολιτική, την αισθητική, την κοινή λογική.

Πώς θα μπορούσε να είναι μέσο ενημέρωσης κάτι που στελεχώνεται με προσωπικό που του... νοικιάζει το υπουργείο Οικονομικών; Που δεν αναγνωρίζεται από τις εγχώριες και διεθνείς ενώσεις του χώρου, ούτε κι απ' την αντιπολίτευση. Και το χειρότερο: Του γυρίζουν την πλάτη οι πολίτες.

Αυτό το κατασκεύασμα υπάρχει για τον εαυτό του, αλλά δεν είναι βέβαιο πως θα υπάρχει για πολύ ακόμη αν υπολογίσουμε και την παρέμβαση του εισαγγελέα για τον τρόπο στελέχωσής του ή τις αποφάσεις των δικαστηρίων στις πρόσφυγες του προσωπικού της ΕΡΤ. Ενδεχομένως κάποια στιγμή να υπάρξει και εισαγγελική παρέμβαση για τη σπατάλη δημόσιου χρήματος στη δημιουργία αυτού του πράγματος- αντί της ΕΡΤ όπου έγιναν προσπάθειες για οικονομικό συμμάζεμα τα τελευταία χρόνια.

Όλα τα είχε, λοιπόν, η διαβόητη ΝΕΡΙΤ, το «μαύρο» στις ομιλίες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης της έλειπε. Ήταν η σταγόνα στο ποτήρι που ξεχείλισε.

Η παραίτηση της διοίκησής της, που είχε διορίσει η ίδια η κυβέρνηση, είναι κόλαφος όχι απλώς για την κυβέρνηση, άλλα για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.

Τι πρέπει να γίνει λοιπόν από δω και πέρα; Όλο αυτό το αμαρτωλό δημιούργημα που καταρρέει ούτως ή άλλως, να καταργηθεί και να αρχίσει από την αρχή η δημιουργία ενός πραγματικού δημόσιου φορέα ραδιοτηλεόρασης.

Με αρχές, κανόνες, επαγγελματισμό και διαφάνεια. Και κυρίως και επιτέλους, με θωράκιση απέναντι σε οποιαδήποτε εξωτερική παρέμβαση στη λειτουργία του, κυβερνητική ή άλλη. Όσο νωρίτερα το καταλάβουν στην κυβέρνηση τόσο νωρίτερα θα σταματήσουν να εκτίθενται από το ίδιο τους το «έργο».