Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Γράφει ο έγκριτος ιστορικός Γ.Β. Δερτιλής, στο best seller του, «1821 – 2016. Επτά Πόλεμοι, Τέσσερεις Εμφύλιοι, Επτά Πτωχεύσεις».

«Σε όλους τους πολέμους και σε όλες τις πτωχεύσεις της νεοελληνικής ιστορίας επαναλαμβάνεται μια αλληλουχία αιτίων και αιτιατών.

Οι υπέρμετρες στρατιωτικές δαπάνες, η υπερχρέωση και τα ανεπαρκή φορολογικά έσοδα συνδέονταν σε φαύλο κύκλο ή, ορθότερα, σε «φαύλη σπείρα». 

Αυτή η δίνη στροβιλίζεται κατά κάποιο τρόπο, οδηγώντας συνήθως σε αναδιάρθρωση του χρέους, υπό διεθνή δημοσιονομικό έλεγχο.»

Δυστυχώς, μέσα στο ίδιο σπιράλ και σήμερα.

Και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως τα σκάνδαλα στους εξοπλισμούς αποτελούν διαχρονικό φαινόμενο - ένα μόνιμο μοτίβο - που ταλανίζει την σχεδόν 200ετή ιστορία του νεοελληνικού κράτους. 

Τις τελευταίες δεκαετίες, με τη διεύρυνση του αιτήματος για δημόσια υγεία, αυτό το μοτίβο επεκτείνεται, περιλαμβάνοντας και την υγεία.

Οι δαπάνες για άμυνα και υγεία προσφέρονται για το μεγάλο πάρτι.

Με κοινή την πεποίθηση, της αναντιστοιχίας κόστους - απόδοσης για την κοινωνία.

Η αιφνιδιαστική παραίτηση της κ. Ράικου από επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς, μόλις πριν από λίγες ημέρες, για την διερεύνηση τέτοιων ακριβώς υποθέσεων, βαραίνει το κλίμα ακόμη περισσότερο και απαιτεί άμεσα, ξεκάθαρες απαντήσεις.  

Από όλες τις πλευρές.

Αλλά και οι διαδικασίες των Εξεταστικών και Προανακριτικών Επιτροπών της Βουλής, όχι μόνο δεν είναι καινούριες, αλλά πηγαίνουν πολύ πίσω.

Πίσω στο μακρινό 1847, η μικρή Ελλάδα συγκλονιζόταν από το σκάνδαλο του σταριού, παραπέμποντας τον τότε υπουργό Οικονομικών Πονηρόπουλο για κατάχρηση δημόσιας περιουσίας.

Τα «Πονηροπουλικά», όπως τότε ονομάστηκαν, έδωσαν και τότε άφθονο «άρτο και θεάματα» στους πολίτες, που συνωστίζονταν στα θεωρεία, ακόμη και έξω από τη Βουλή, για ένα μείζον πολιτικό και ηθικό ζήτημα.

Αυτό που δεν έδωσαν όμως, ήταν ένα κοινό πόρισμα, βάσει του οποίου να παραπεμφθεί στη Δικαιοσύνη ο εν λόγω Υπουργός.

Η «κατάρα» των πολλαπλών πορισμάτων και των αδιέξοδων παρόμοιων Επιτροπών μας κατατρέχει μέχρι σήμερα. 

Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε παρακολουθήσει πληθώρα εξεταστικών και προανακριτικών επιτροπών.

Ο κατάλογος είναι μακρύς.

Θυμόμαστε όλοι τα πενιχρά αποτελέσματά τους.

Μηδενική συνεννόηση, ακόμη και για τα προφανή.

Ξεχωριστά πορίσματα, μερικά πρωτοσέλιδα, υποθέσεις που καταπίπτουν στο αρμόδιο Δικαστήριο και το θέμα ξεχνιέται στα συρτάρια, προσθέτοντας όμως άλλο ένα φορτίο αναξιοπιστίας στο πολιτικό σύστημα και αιτία καχυποψίας στην κοινωνία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

«Όλα στο φως».

Ακούγεται και ξανα-ακούγεται.

Συμφωνούμε.

Όλα στο φως.

Και δεν συμφωνούμε ψηφίζοντας μόνο θετικά στην σύσταση της συγκεκριμένης Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, αλλά επειδή εμείς διαχρονικά επιδιώκουμε την διαφάνεια για όλα και με κάθε τρόπο.

Εμείς μιλάμε συνέχεια για θεσμική διασφάλιση και θωράκιση.

Υποστηρίζουμε σταθερά τις Ανεξάρτητες Αρχές, που σε πολλούς , μάλλον, προκαλούν αλλεργία.

Υποστηρίζουμε σταθερά, πως η κρατική μηχανή πρέπει να λειτουργεί με ενιαιοποιημένες διαδικασίες και όχι με συνεχείς εξαιρέσεις, που αφήνουν πάντοτε περιθώρια κακοδιαχείρισης και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος.

Η προτίμηση που δείχνετε σε απευθείας αναθέσεις, με τη δικαιολογία του επείγοντος ή του απρόβλεπτου, δημιουργούν στεγανά, ανεξέλεγκτα, πιθανά φυτώρια παρανομίας και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Το ερώτημα που πλανάται για την συγκεκριμένη Ειδική Κοινοβουλευτική Επιτροπή είναι:

Επιζητείτε, όντως, την διαλεύκανση ενός επαναλαμβανόμενου εγκλήματος με την απόδοση ευθυνών, την κατά το δυνατόν αποκατάσταση της βλάβης του Δημοσίου και τη θωράκισή του στο μέλλον;

Ή επιχειρείτε τον αποπροσανατολισμό της δημόσιας συζήτησης, από τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζετε στα τρέχοντα μεγάλα ζητήματα της χώρας;

Η απάντηση θα εξαρτηθεί από την επάρκεια και σοβαρότητα της νομικής τεκμηρίωσης της παραπομπής.

Η Ειδική Κοινοβουλευτική Επιτροπή που θα συσταθεί μετά το τέλος της αποψινής διαδικασίας θα έχει ένα ιδιαιτέρως δύσκολο έργο.

Για να μπορέσουμε να καταλήξουμε στο ζητούμενο αποτέλεσμα, και για να τελεσφορήσουν οι  εργασίες της εν λόγω Επιτροπής της Βουλής, θα πρέπει να συντρέξουν συγκεκριμένες νομικές προϋποθέσεις, συγκεκριμένα νομικά κριτήρια.

Με άλλα λόγια, για να «δεθεί» το κατηγορητήριο, χρειαζόμαστε την ολοκληρωμένη διαδρομή του προϊόντος του εγκλήματος, καταγεγραμμένη με τρόπο ακλόνητο, με τρόπο αδιάσειστο.

Δηλαδή θα πρέπει να καταδείξουμε για κάθε μια από τις επί μέρους υποθέσεις, σε τι συνίσταται η βλάβη του Δημοσίου, ποια η παρέμβαση του πρώην Υπουργού Άμυνας και ποιο το δικό του όφελος.

Και όλα αυτά πρέπει να γίνουν, για να μην απορριφθεί τελικά η υπόθεση από το Δικαστικό Συμβούλιο ή το Ειδικό Δικαστηρίο, όπως άλλωστε έχει συμβεί και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, παρόμοιων Επιτροπών της Βουλής, κατά το παρελθόν.

Στην περίπτωσή μας όμως, οι πολιτικές ευθύνες είναι ξεκάθαρες.

Η κυριότερη δουλειά μας είναι να ξεκαθαρίσουμε αν υπάρχει ποινικό σκέλος στην υπόθεση.

Γιατί, για την ύβρη που διαχρονικά διαπράττεται σε σχέση με τα εξοπλιστικά προγράμματα – και όχι μόνο - επιβάλλεται να επέλθει κάθαρση.

Μια κάθαρση που μπορεί να επέλθει μόνο από εμάς τους ίδιους, αρχής γενομένης από αυτήν την Επιτροπή, ειδάλλως θα βρεθούμε μπροστά στη νέμεση των πολιτών.

Οι λογής λογής ακραίες και αντισυστημικές δυνάμεις τρίβουν τα χέρια τους…

Δεν μπορούμε πια να επιτρέπουμε – και κάποιοι δεν μπορούμε πια να ανεχθούμε – τη μόνιμη οσμή διαπλοκής και διασπάθισης δημόσιου χρήματος, που ευρύτατα εδραιώνεται στην κοινή γνώμη και που μόνιμο θύμα έχει τον Κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία.

Γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ούτε φέρουμε όλοι τις ίδιες ευθύνες.

Το πολιτικό σύστημα έχει υποχρέωση να αυτό-προστατευθεί – και έχει εργαλεία προς τούτο.

Ας τα αξιοποιήσει.

Και οφείλει να προστατευτεί από την κοινή πεποίθηση, που σαν σκιά επικρέμεται και θέλει την πολιτική ελίτ, πάντα, να επιδίδεται σε ένα ατελείωτο πάρτι διαπλοκής και διαφθοράς.

Προς τούτο, επανειλημμένα έχω ζητήσει κατά την διάρκεια των συνεδριάσεων της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής  εξοπλιστικών προγραμμάτων και συμβάσεων, να αλλάξουμε τόσο τον ρόλο της, όσο και την λειτουργία της.

Να γίνουμε επιτέλους χρήσιμοι.

Να πάψουμε να λειτουργούμε απλώς νομιμοποιητικά, στις όποιες αποφάσεις των εκάστοτε Υπουργών, του ΚΥΣΕΑ και των αρμόδιων εξοπλιστικών Διευθύνσεων του Υπουργείου Άμυνας.

Ο ρόλος και η συνδρομή της Βουλής πρέπει να γίνει ουσιαστικότερος.

Η Βουλή οφείλει να γίνει αρωγός στην περισσότερη διαφάνεια, με δυνατότητες εμβάθυνσης της κατά περίπτωση εξοπλιστικής σύμβασης που επεξεργάζεται.

Γιατί μόνο έτσι τα κονδύλια που δαπανώνται στην άμυνα – αλλά και αλλού – μπορούν να καταστούν ανταποδοτικά για τον Έλληνα πολίτη, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες τις Ευρώπης.

Χώρες, δηλαδή, όπου οι πολίτες τους αισθάνονται πως οι φόροι που καταβάλλουν πιάνουν τόπο.

Τις «μαύρες τρύπες» στους προϋπολογισμούς των Υπουργείων, έχει υποχρέωση η Βουλή – αν σέβεται τον θεσμικό της ρόλο – να τις κλείσει.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Η έλλειψη αποφασιστικότητας στην αντιμετώπιση των κακώς κειμένων, ιδιαίτερα μέσα σε αυτήν την κρίσιμη οικονομική συγκυρία, όπου η κοινωνία μην αντέχοντας άλλο, στην καλύτερη περίπτωση παραμένει απαθής και στην χειρότερη αναπτύσσει αντι-κοινοβουλευτικά χαρακτηριστικά, έρμαιο των μετα-δημαγωγών και των λαϊκιστών, είναι καταστροφική.

Αν δεν «μαζέψουμε» θεσμικά τον όλο τρόπο διαχείρισης του δημοσίου χρήματος, αφήνουμε το πεδίο ανοιχτό.

Δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για τις Προανακριτικές του αύριο και την αέναη επανάληψη του ίδιου μοτίβου λειτουργίας: ενός κράτους μονίμως σε κατάσταση κρίσης ή πτώχευσης.

Εμείς θα υπερψηφίσουμε τη σύσταση της Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής.

Οι εργασίες της όμως, θα αποβούν χρήσιμες, αν υπηρετήσουν το δίκαιο και αν θα οδηγήσουν στην ανάληψη πρωτοβουλιών, που θα θωρακίσουν το σύστημα προς αποφυγή επανάληψης παρομοίων σκανδάλων στο μέλλον.

Ευχαριστώ.