Αρχίζουν και πάλι οι δραστηριότητες, υπάρχει ελπίδα εκεί που υπάρχει έργο. Εκεί που υπάρχουν άνθρωποι που επιθυμούν να συμβάλουν έτσι ώστε ο κόσμος να πάει μπροστά και να  μη βυθίζεται στην απελπισία και στα μαύρα όνειρα. Μια όαση εν τω μέσω της ερήμου των ημερών μας, των ημερών αυτών που θυμίζουν άλλες μακρινές, βυθισμένες στην αγωνία και στην απογοήτευση. Εδώ κάτι γίνεται κι αυτό χάρη στο φωτισμένο ιεράρχη μας, ο οποίος παρά τις αντίξοες καταστάσεις - εκείνος εργάτης του Θεού- προσπαθεί να προσφέρει δημιουργώντας τις συνθήκες κάθε φορά προς όφελος των πιστών, όλο και περισσότερων πιστών και κυρίως παιδιών! 

Αθώων ψυχών που έχουν ανάγκη σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς που σκορπούν μηνύματα αλλόκοτα και χωρίς φως! Ο δικός μας επίσκοπος ανοίγει το τμήμα παιδικής αγιογραφίας. Μια ανάσα προς το φως, γιατί όταν έχεις αποφασίσει να βαδίσεις σε δρόμους που οδηγούν σ’ Εκείνον τότε όλα γίνονται πιο εύκολα. Ο ήλιος λάμπει πιότερο στον γαλανό ουρανό, τα  ταξίδια γίνονται πιο ονειρεμένα στο ήρεμο γαλάζιο πέλαγο και τα χαμόγελα ανθίζουν στα πρόσωπα όλων μας.

Θέλει πίστη και τόλμη η ελευθερία τής ψυχής μας, η ανάτασή της προς τον ουρανό της αλήθειας. Της αλήθειας εκείνης που μας δίδαξε ο Ίδιος ο Κύριος δια της θυσίας Του, της αλήθειας εκείνης που έχει ως μόνο μέλημα την αγάπη στο Δημιουργό μας και στον πλησίον ως εαυτόν μας.

Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.[Απ. Παύλου Α΄ επιστολή προς Κορινθίους].

Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”].